Φράσεις, που λόγω κρίσης σταδιακά εξαφανίζονται

 Μέχρι πριν τρία χρόνια, τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά.

Σήμερα έχουν εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας αρκετές εκφράσεις. Ενδεικτικά αναφέρονται οι ακόλουθες:

-Που να βρεις τέτοια ώρα ταξί;

-Πόσο να βάλω; -Φούλαρε το!

-Κάνει δεύτερη δουλειά για να πληρώνει το δάνειο!

-Γειά σας, θέλω να κάνω μια κάταθεση.

-Στην χώρα μας δεν έχουμε άστεγους.

-Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.

-Τα ρέστα δικά σου!

- Που θα πάτε για μήνα του μέλιτος;

- Ο Έλληνας είναι καταφερτζής.

- Φροντιστήριο, αγγλικά, γερμανικά, ποδόσφαιρο, όλη μέρα με τα παιδιά τρέχω.

-Το βράδυ κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοικτά.

-Τι να το κάνω το ποδήλατο, παιδάκι είμαι;

-Μα δεν βλέπεις στη συσκευασία ό,τι αυτό έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.

-Σου έχω αφήσει λεφτά για να πληρώσεις τη ΔΕΗ.

- Τι να μας πουνε και οι Βορειοευρωπαίοι που αυτοκτονούν από τη κατάθλιψη κάθε μέρα;

-Έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.

-Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.

-Σε δύο χρόνια βγαίνω στην σύνταξη.

-Να μην πας και ένα ταβερνάκι μια δυο φορές το μήνα;

-Πόσο μου αρέσει η μυρωδιά από το ξύλο που καίγεται. 

-Αγάπη μου, θα μείνω ως αργά στο γραφείο απόψε.

-Θα σας βγάλω εξω για τη γιορτή μου.

-Αγόρασα διαρκείας για το γήπεδο.

-Μποτιλιάρισμα στα διόδια.

-Μαζική έξοδος για το τριήμερο.

Επίσης, κινδυνεύουν να εξαλειφθούν κάποιες παροιμίες, όπως:

-Η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη.

-Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται (οι 300 μας συνεχίζουν ακάθεκτοι).

-Θα γυρίσει ο τροχός, θα ****** κι ο φτωχός.

-Καλή ζωή, κακή διαθήκη.

-Φασούλι, το φασούλι, γεμίζει το σακούλι...