Συνέντευξη Ελληνίδας αδιόριστης καθηγήτριας στη γερμανική κρατική τηλεόραση

Η Μάρθα Βασιλειάδη κατάγεται από την Αθήνα. Στην Ελλάδα έχει εργασθεί ως καθηγήτρια γερμανικών και ως ξεναγός. Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει την πρακτική της άσκηση στην ομοσπονδιακή βουλευτή Gesine Loetzsch (DIE LINKE).

Η 34χρονη αναφέρει στην ιστοσελίδα linksfraktion.de για ποιο λόγο αυτή και η αδελφή της είναι υποχρεωμένες να μένουν ακόμα με τους γονείς τους, γιατί δεν κατεβαίνει πλέον στο κέντρο της Αθήνας και γιατί οι νέοι στην Ελλάδα μεταναστεύουν κατά κύματα στο εξωτερικό.

«Όταν υπογράφτηκε η πρώτη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα (Κομισιόν, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) συνειδητοποίησα ότι η Ελλάδα είναι σε κρίση. Γνωρίζαμε από νωρίτερα φυσικά ότι είχαμε προβλήματα με την κυβέρνησή μας και ότι το ελληνικό κράτος δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που θα όφειλε. Αλλά όλα τα μέτρα που ήταν συνδεδεμένα με τη συμφωνία επιβάρυναν τους εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Εγώ είμαι 34 ετών και η αδελφή μου 29. Μένουμε και οι δύο ακόμη στο πατρικό μας με τους γονείς μας, επειδή δεν μπορούμε να συντηρήσουμε οικονομικά δικό μας σπίτι. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να έχουμε δουλειά και ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά είναι κακοπληρωμένη. Η αδελφή μου είναι πολύ στενοχωρημένη, καθώς δουλεύει ως διοικητικό προσωπικό σε ένα γηροκομείο και εδώ και σχεδόν δύο χρόνια δεν έχει λάβει κανένα ολόκληρο μισθό, παρά πληρώνεται με κάτι σαν χαρτζιλίκι. Ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης ενός ταξιδιωτικού γραφείου εναλλακτικού τουρισμού και η μητέρα μου δούλευε ως βιβλιοθηκονόμος σε ένα πανεπιστήμιο. Είναι συνταξιούχοι εδώ και λίγα χρόνια και οι συντάξεις τους μειώθηκαν κατά 20%, ακόμα και η μικρή σύνταξη της μητέρας μου.

Έχω δουλέψει για μια πενταετία ως αναπληρώτρια διδάσκοντας Γερμανικά σε ελληνικά σχολεία. Ξαφνικά βρέθηκα να παίρνω μόνο 700 ευρώ το μήνα, αντί για 1200 που ήταν η αμοιβή μου. Και επειδή ταυτόχρονα μειώθηκε ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας, που επιτρεπόταν να αναλάβω, έμεινα με 450 ευρώ το μήνα.

Ο φίλος μου έχει απολυθεί, ενώ δούλευε για 10 χρόνια ως πωλητής σε ένα υποκατάστημα της γερμανικής εταιρίας Praktiker. Πολλοί από τους συναδέλφους του υποχρεώθηκαν να υπογράψουν καινούργιες συμβάσεις εργασίας και να δουλεύουν με μερική απασχόληση.

Οι γιατροί δεν γράφουν φάρμακα και παρότι όλοι δουλεύουμε εδώ και πολλά χρόνια πληρώνοντας τις εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το ασφαλιστικό ταμείο μας δηλώνει μέσα σε μια στιγμή ότι έχει χρεοκοπήσει. Που πήγαν όλα τα λεφτά; Δεν πληρώνουν τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, ενώ οι γιατροί δεν γράφουν πλέον φάρμακα. Οι φαρμακοποιοί επίσης δεν αγοράζουν πλέον άλλα και όποιος είναι άρρωστος πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του, αλλιώς δεν θα έχει περίθαλψη. Και αυτό συμβαίνει για αυτή τη χρονιά για παράδειγμα ακόμα και σε καρκινοπαθείς. Τα φαρμακεία δεν έχουν χρήματα ώστε να αγοράσουν τα φάρμακα και οι ασθενείς για να τα πληρώσουν. Εκκλησιαστικές οργανώσεις, ραδιοφωνικοί σταθμοί ή άλλοι οργανισμοί ξεκίνησαν εράνους για να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς.

Ένας στους δύο Έλληνες είναι άνεργος αν και επίσημα η ανεργία κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και στο 30%. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, μια και στο ενδιάμεσο ένας στους δύο Έλληνες δεν έχει δουλειά. Παρόλα αυτά ελπίσαμε στις προηγούμενες εκλογές ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Ελπίσαμε ότι θα υπάρχουν επενδύσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και σε θέσεις εργασίας. Αντί για αυτό είχαμε ακόμα περισσότερες απολύσεις, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Παντού βλέπεις επαίτες

Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι δραματική. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο και όλο και περισσότεροι προσπαθούν απλά να επιζήσουν με τα ελάχιστα χρήματα που κερδίζουν καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων ή κουβαλώντας τσάντες στα σουπερμάρκετ. Δεν αντέχω πλέον να κατεβαίνω στο κέντρο, καθώς η κατάσταση είναι καταθλιπτική.

Οι νέοι είναι απογοητευμένοι, αφού στην Ελλάδα δεν έχουν καμία προοπτική. Η καθημερινότητα είναι πλέον δύσκολη, αφού χωρίς δουλειά δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Κι αν δεν βρούμε δουλειά, θα πρέπει να μεταναστεύσουμε και να ψάξουμε εκεί. Πολλοί Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία και φίλοι μου ζουν πλέον στην Αυστρία και στις ΗΠΑ. Όλα αυτά είναι σοκαριστικά.

Πριν από 10 χρόνια συμμετείχα στο πρόγραμμα Έρασμος στο Ρέγκενσμπουργκ και ένοιωθα ευρωπαία. Τώρα απλά είμαι κάποια που ψάχνει για δουλειά κι αυτό από μόνο του είναι καταθλιπτικό. Νοιώθω σαν να είμαι κατώτερη παρότι δεν έχω κάνει κάτι κακό: πήγα στο σχολείο, σπούδασα, εργάστηκα. Αλλά από τη δουλειά μου κερδίζω μόνο 450 ευρώ και με τα λεφτά αυτά δεν μπορεί κανείς να ζήσει.

Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ

Επειδή ως δασκάλα διδάσκω Γερμανικά, νοιώθω ότι οι συνάδελφοί μου με βλέπουν εχθρικά. «Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ» λένε. «Θέλει να καταπιέσει τον ελληνικό λαό.» Λόγω της ιδιότητας μου ως δασκάλας Γερμανικών με κατηγορούν ότι κάνω γερμανική προπαγάνδα. Τέτοια είναι η διάθεση του ελληνικού λαού. Ο πατέρας μου λέει πάντα, ότι η Μέρκελ και οι φίλοι της θέλουν να κατακτήσουν την Ελλάδα, όπως ακριβώς στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απλά τώρα το κάνουν με πιο έξυπνες μεθόδους. Λέει ότι από όλα αυτά τα προγράμματα ο μόνος που κερδίζει είναι οι τράπεζες. Προσωπικά δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με το χρήμα. Θέλω να συνεχίσω να ελπίζω.

Εύχομαι η γερμανική κυβέρνηση να σκέφτεται λογικά και να πράττει συνετά. Αν συνεχίσει όπως τώρα η Ελλάδα δεν θα αντέξει. Αν δεν έχουμε δουλειά και ανάπτυξη πως υποτίθεται ότι μπορεί να αντέξουμε κάτι; Θεωρώ σημαντικό να καταλάβουν οι Γερμανοί ότι ο ελληνικός πληθυσμός δεν επωφελείται καθόλου από τα δισεκατομμύρια ευρώ των Γερμανών φορολογούμενων που φτάνουν στην Ελλάδα. Εγώ προσωπικά δεν παίρνω χρήματα, το ίδιο και η μητέρα μου. Δεν έχουμε χρήματα! Τα χρήματα πάνε από τις τράπεζες στο ελληνικό κράτος για να μπορεί αυτό με τη σειρά του να πληρώσει τους τόκους πίσω στις τράπεζες. Είναι απίστευτο».

Ο αδελφός του Κάιν

Ο πρωτότοκος γιος του Αδάμ και της Εύας είναι ο παλαιότερος δολοφόνος στην ιστορία της  ανθρωπότητας. Ο καρπός της προπατορικής αμαρτίας (αφού για πολλούς το μήλο συμβολίζει την ερωτική πράξη), υπέπεσε για πρώτη φορά στο πιο σοβαρό παράπτωμα, που θα μπορούσε να κάνει ένα ανθρώπινο ον. Θανατώντας μάλιστα τον ίδιο του τον αδερφό. Εντάξει, αν το καλοσκεφτείς, είμαστε όλοι απόγονοι του και αφου συγγενεύουμε μεταξύ μας λίγο ή πολύ, το γεγονός πως οι δυο τους ήταν αδέρφια, δεν κάνει τη πράξη περισσότερο βαριά... Αφού ούτως ή άλλως είναι η πιο αποτρόπαια.  Συναισθηματικά ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί κανείς αυτή την εξίσωση. Αν το δεις μόνο με τη λογική  ίσως και να είναι εύκολο.

Το κίνητρο του φόνου ήταν ο φθόνος, που έφτασε στην ακραία του μορφή, την οργή. Δεν ήταν το άμοιρο θύμα υπεύθυνο για τον θυμό του αδερφού του, αλλά η εύνοια του Θεού και η άνιση μεταχειρίση (κρατήστε το αυτό).  Φυσικά, μια τέτοια απεγνωσμένη αντίδραση δεν θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει κάτι.

Η ποινή που επιβλήθηκε στον Κάιν, ήταν να τριγυρνά σαν νομάδας και να περνά ατέλειωτες κακουχίες. Η μεταμέλεια του δεν εκτιμήθηκε ως ειλικρινής από τον Θεό. Επίσης, δεν είχε δικαίωμα να δώσει μόνος του τέλος στη ζωή του. Μέχρι τον κατακλυσμό του Νώε, το ανθρώπινο γένος κουβαλούσε αυτή την κατάρα.

Παρά τη βιβλική καταστροφή, δεν φαίνεται πως οι άνθρωποι μπορέσαν να απαλλαχθούν από το αίσθημα του φθόνου. Ο φθόνος είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά κάθε κοινωνίας. Μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα συναίσθημα που εμφανίζεται, όταν ένα άτομο υστερεί απέναντι σε κάποιο άλλο, από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, ταλέντου ή επιθυμεί διακαώς κάτι που κάποιος άλλος έχει στην κατοχή του. Εκδηλώνεται ως η επιμονή του ανθρώπου, να αποκτήσει αυτό που έχει ο συνάνθρωπος του ή αν δε μπορεί να το αποκτήσει ο ίδιος, εύχεται και μπορεί να προσπαθεί κιόλας να μην το έχει ούτε ο συνάνθρωπος του. Το συγκεκριμένο συναίσθημα  αρκετά συχνά αγγίζει τα όρια της εμμονής.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ απεφάνθη, ότι η ζήλια είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της δυστυχίας. Είναι μια ατυχής πλευρά της ανθρώπινης φύσης, διότι δεν είναι μόνο αυτός που ζηλεύει δυστυχισμένος, αλλά επιθυμεί να προκαλέσει δυστυχία και στους γύρω του. Παρόλο που ως γνώρισμα είναι γενικά αρνητικό, πίστευε ότι η ζήλια ήταν η κινητήριος δύναμη που έσπρωξε τους ανθρώπους προς την Δημοκρατία. Εγώ θα έλεγα και προς τον Κουμουνισμό. Στόχος και των δυο είναι η ισότητα και η μέγιστη δυνατή δικαιοσύνη. Στην πράξη βέβαια κανένα από τα δυο δεν τα κατάφερε, όσο θα ήθελε ή και καθόλου...
Σύμφωνα πάλι με τον Γάλλο Φιλόσοφο Εμ. Κάντ: "η ζήλια είναι μία απροθυμία να δει κάποιος την δική του ευημερία, επισκιάζοντας την από την ευημερία κάποιου άλλου, επειδή το πρότυπο που χρησιμοποιεί δεν έχει εγγενή σχέση με την δική του ευημερία, παρά μόνο στο πλαίσιο σύγκρισης της δικής του ευημερίας με των άλλων". 
Ειναι κατι που τη σημερινή ελληνική κοινωνία τη διαπνέει και περιγράφεται με τη φράση: "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".  Αποτέλεσμα  ίσως της πνευματικής ανωριμότητας και της παρατεταμένης παραμονής στη προσχολική ηλικία, της οποίας κύριο γνώρισμα είναι ο εγωκεντρισμός (και φυσικά  η πνευματική ραθυμία τουλάχιστον συντείνει σε αυτό το πράγμα...) ή ίσως συνέπεια της έντονης καλλιέργειας του πνεύματος του ανταγωνισμού, που μας υπενθυμίζει πως θέλουμε, δεν θέλουμε είμαστε κομμάτι του δυτικού κόσμου. (κι εδώ μπορεί να ισχύει η λάθος κατανόηση του, που αποτυπώνεται στη παροιμία: "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"). 
Προσπαθώ να προσθέσω λίγο χιούμορ... Ο φθόνος λοιπόν στη σημερινή ελληνκή κοινωνία εκφράζεται λεκτικά ποικιλοτρόπος. (-όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί ήταν επάνω στα δέντρα, -ας είναι καλά ο μπαμπάς που σε ταίζει, -ποιός ξέρει με τι μέσο μπήκε εκεί πέρα (;), -σιγά ρε μεγάλε! ποιός νομίζεις πως είσαι; κλπ). Ενώ, είναι αξιοσημειώτο πως λόγω αυτής της σαρκαστικής διάθεσης που γεννά ο φθόνος, ένα ολόκληρο νησί, το μεγαλύτερο της Ελλάδος, είναι γεμάτο από επίθετα που τελειώνουν σε -άκης...Και βέβαι η ζήλεια είναι αυτή που οδήγησε πολλούς Έλληνες τις προηγούμενες δεκαετίες στο να κάνουν ζωή πέρα από τις δυνατότητες τους και να καταχρεώνονται.
Ίσως τελικά ο φθόνος να είναι το ίδιο το κουτί της Πανδώρας. Ας δουμε πόσα αρνητικά στοιχεία πηγάζουν από αυτόν: μνησικακία, ματαιοπονία, μικροπρέπεια, μικροψυχία, ειρωνεία. μίσος, αντιπαλότητα, έχθρα, μεροληψία, αμφισβήτηση, εσωστρέφεια, αδικία, στενότητα αντίληψης, κακόπιστη κριτική και αρκετά ακόμα. 
 Η ελληνική κοινωνία έπασχε πάντα από τη ζήλεια και αυτό γίνεται πιο εύκολα κατανοητό σε μικρές κοινότητες, όπως φανερώνει το παραπάνω παράδειγμα της Κρήτης. Πολλοί βέβαια θεωρούν, πως χωρίς αυτό το γνώρισμα θα έμεναν στάσιμοι και δεν θα προσπαθούσαν να βελτιώνουν τη ζωή τους. Για αυτό και σε πολλά εκπαιδευτικά συστήματα του προηγμένου κόσμου, ο ανταγωνισμός καλλιεργείται από το σχολείο. Όμως, πάλι η Ελλάδα είναι ένα παράδειγμα που αναιρεί αυτό το επιχείρημα. Αφού αρκεί σε μας να αποφασίσουμε με οποιοδήποτε αυθαίρετο κριτήριο το τι αξίζει ο άλλος και εκεί να τον κατατάξουμε. Εξυπακούεται, πως αφού παίρνουμε τη θέση του κριτή, εμείς βρισκόμαστε πιο ψηλά. Ο ανταγωνισμός  μας κάνει από παιδιά να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τους άλλους, σε οποιοδήποτε επίπεδο (πράγμα αδύνατο), χωρίς να ξέρουμε γιατί. Και είτε είμαστε δυστυχείς επειδή δεν το καταφέρνουμε, είτε είμαστε ευτυχισμένοι, επειδή δεν θέλουμε να δούμε πως πάντα υπάρχει κάποιος, που είναι σε κάποιον τομέα, σε καλύτερη μοίρα από μας. Για αυτή τη περίπτωση (μεταξύ άλλων και εμείς ως λαός) χρησιμοποιούμε τρια "έξυπνα"  (κουτοπόνηρα μήπως; ) τεχνάσματα.
α Δημιουργούμε εύκολα έναν μικρόκοσμο, στον οποίο πιστεύουμε ότι είμαστε το επίκεντρο.
β.Γνωρίζουμε για τους άλλους ή λαμβάνουμε υπόψη μας, όσα στοιχεία μας χρειάζονται μόνο.
γ. Όρίζουμε  τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο στη ζωή, όπως μας συμφέρει.
Για παράδειγμα οι τσιγγάνοι μας θεωρούν δυστυχείς επειδή δεν απολαμβάνουμε σε ικανοποιητικό βαθμό τις χαρές της οικογένειας. (λ.χ. παντρευόμαστε αργά και μεταξύ άλλων δεν βλέπουμε δισέγγονα και τρισέγγονα).
Ίσως τίποτα από τα παραπάνω να μην είναι μεμπτό. Ο κάθενας μας έχει δικαίωμα να επιλέξει την οπτική γωνία από όπου θα ατενίζει τα πράγματα στον βίο του. Αρκεί βέβαια με αυτό τον τρόπο να μην κοροϊδεύει στην ουσία τον εαυτό του και όσους αγαπά. Αν δεν μπαίναμε εξαρχής σε αυτό το παιχνίδι και την πατούσαμε έτσι όπως λέει ο Καντ (αφού αν δεν προσθέσουμε και λίγη αυθαιρεσία ή κοντοφθαλμία στις συγκρίσεις μας, θα είμαστε σίγουρα δυστυχείς), τότε θα είμασταν μάλλον πιο κοντά στο νόημα της ύπαρξης μας. Εξάλλου το αντικείμενο του φθόνου του Κάιν, ο Άβελ δεν ήταν παρά ένας απλός ποιμένας. Ο οποίος μπορεί να υπήρξε το θύμα, αλλά η ιστορία έδειξε πως ο μεγάλος του αδερφός έζησε μια πολύ πιο δυστυχισμένη ζωή.
Β.Τ.

Λίστα με ύποπτες ΜΚΟ που πήραν υπέρογκα ποσά από το Δημόσιο

Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αποτελούν ένα αμφιλεγόμενο θέμα στην ελληνική πραγματικότητα που σχετίζεται με εκατομμύρια ευρώ και σε ορισμένες περιπτώσεις με αμφίβολη αποδοτικότητα.

Σαφώς υπάρχουν κάποιες οργανώσεις που παράγουν ουσιαστικό και σημαντικό έργο, αλλά δεν είναι λίγες και οι "αρπαχτές" που έχουν γίνει στα πλαίσια "κοινωφελών σκοπών".
Το διάστημα 2002-2007 που η Ελλάδα ευημερούσε με δανεικά χρήματα, ο καθένας μπορούσε να φτιάξει μία ΜΚΟ ή ένα φιλανθρωπικό σωματείο για να έχει μερίδιο στις αρπαχτές απλι τα κρατικά έσοδα.
Τώρα που η Ελληνική οικονομία είδε τον πάτο του πορτοφολιού, οι οικονομικοί έλεγχοι της κυβέρνησης πρέπει να ερευνήσουν ποιές ΜΚΟ προσέφεραν έργο και ποιές απλά αυγάτευαν τα κέρδη των ιδρυτών τους.
Σύμφωνα με σχετικά δημοσίευματα υπάρχουν αναρίθμητες μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν ως κύριο μέλημα να φουσκώνουν τα πορτοφόλια των ιδρυτών τους.
Ενδεικτικά η κυριακάτικη εφημερίδα "Realnews" αναφέρει την περίπτωση του Διεθνούς Κέντρου Αποναρκοθέτησης το οποίο μέσα σε 5 χρόνια πήρε συνολικά 8.985.637 ευρώ, ανεβάζοντας  διαρκώς τη χορηγία του από το 2001 κατά τουλάχιστον 400.000 ευρώ το χρόνο, μέχρι το 2003 που μπήκε ένα τέλος στην ξέφρενη εκμετάλλευση και η επιχορήγηση έπεσε απότομα απο τα 4.445.217 του 2003 στα 1.900.000 ευρώ το 2004.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η περίπτωση της RSE (Religion Science Environment), η οποία διατείνεται ότι προσπαθεί να βρει κοινές οδούς μεταξύ επιστήμης και θρησκείας για το καλό του περιβάλλοντος.
Η συγκεκριμένη ΜΚΟ δρα υπο την καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας κ. Βαρθολομαίου και στη πραγματικότητα βασική της δράση είναι η διοργάνωση συμποσίων στα οποία μετέχουν εξέχουσες θρησκευτικές και πολιτικές προσωπικότητες απο όλο τον κόσμο.
Οι λέξεις που "πουλάνε" πολύ ως ονόματα ΜΚΟ είναι η ανάπτυξη και η ευαισθησία σε οικολογικά θέματα.
Έτσι, οργανώσεις όπως η Αναπτυξιακή Συνεργασία και Αλληλεγγύη (ΑΣΑ) κατάφερε να αποσπάσει 3.057.365 ευρώ απο το κράτος, η Ανθρωπιστική Αναπτυξιακή Συνεργασία (ΑΝΑΝΑΣ) 555.940 ευρώ, η Αναπτυξιακή Αλληλεγγύη "Αριστοτέλης" 1.419.935 ευρώ και η λίστα δε τελειώνει εδώ, αφού ελληνικά λεφτά διατέθηκαν ακόμα και για την ανάπτυξη χωρών της Παταγονίας.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ΜΚΟ "Μία Γη" που πήρε 1.124.572 ευρώ και το δίκτυο για τη Δημοκρατία στη ΝΑ Ευρώπη που πήρε 2.492.718 ευρώ.
Πηγή: www.news247.gr

Ποιά επαγγέλματα διαπρέπουν στη φοροδιαφυγή;

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστήμιου του Σικάγου, που αφορά το έτος 2009  η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα ανήλθε στα 28 δισ. ευρώ. Την πρωτιά διεκδικούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

 Πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η πλειονότητα των βουλευτών του ελληνικού Κοινοβουλίου ανήκει στα πέντε επαγγέλματα που είναι πρωταθλητές στην φοροδιαφυγή.
Πρόκειται δηλαδή για γιατρούς, μηχανικούς, εκπαιδευτικούς, λογιστές, συμβούλους επιχειρήσεων και δικηγόρους.
Σύμφωνα με την έρευνα, το μέσο εισόδημα, που υπολογίζεται πως απέκρυψαν οι γιατροί, ανήλθε στα 29.343 ευρώ και ακολουθούν οι μηχανικοί, με απόκρυψη περίπου 28.625 ευρώ κατά κεφαλήν.
Μεγάλα είναι και τα ποσά που αποκρύπτονται επίσης από ιδιαίτερα μαθήματα κατ οίκον.
Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν οι δικηγόροι με τη μέση φοροδιαφυγή τα 24.032 ευρώ, ενώ ψηλά βρίσκονται οι υπάλληλοι σε μέσα ενημέρωσης, καθώς και οι  επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού και της εστιασης.