Καύσιμα: λαθρεμπόριο ύψους €600 εκατ. καταγγέλλει η ΠΟΠΕΚ

Σε σοβαρές καταγγελίες ότι τα συστήματα ελέγχου εισροών-εκροών καυσίμων παραμένουν ανενεργά, ενώ το λαθρεμπόριο καυσίμων οργιάζει, με το ύψος του να φθάνει στα 600 εκατ. ευρώ ετησίως, χωρίς να λείπουν αναφορές που το ανεβάζουν στα 5 δισ. ευρώ- προχωρά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων- Εμπόρων Καυσίμων (ΠΟΠΕΚ).

Η Ομοσπονδία κάνει λόγο για ανικανότητα, διαπλοκή συμφερόντων, προχειρότητα, έλλειψη συντονισμού και πολιτικής βούλησης.

Στα κυκλώματα λαθρεμπορίου αναφέρθηκε και η βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ Ραχήλ Μακρή καταγγέλλοντας ότι έχει δεχθεί και απειλές κατά της ζωής της, λόγω ερωτήσεων που είχε υποβάλλει στη Βουλή, αλλά και ο εκπρόσωπος των πρατηριούχων Θεσσαλονίκης.

Το υπουργείο αδρανεί

Όπως εξήγησε η ΠΟΠΕΚ, τα συστήματα ελέγχου εισροών-εκροών καυσίμων που έχουν εγκατασταθεί στα πρατήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης παραμένουν ανενεργά καθώς η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων δεν διαθέτει το απαιτούμενο υποσύστημα υποδοχής των δεδομένων.

Παράλληλα οι πρατηριούχοι δεν έχουν εισπράξει την επιδότηση της δαπάνης για την εγκατάσταση των συστημάτων, που προβλέπει η νομοθεσία από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Όπως αναφέρθηκε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το ύψος του λαθρεμπορίου καυσίμων κυμαίνεται στα 600 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ έχουν γίνει αναφορές που το ανεβάζουν και στα 5 δισ. ετησίως.

Η ΠΟΠΕΚ εντοπίζει το λαθρεμπόριο καυσίμων στο ναυτιλιακό πετρέλαιο και τις ποσότητες καυσίμων που προορίζονται για εξαγωγή, όπως έχει τεκμηριωθεί από μελέτη του καθηγητή Δ. Μάρδα που είχε παρουσιαστεί παλαιότερα.

Ο πρόεδρος της ΠΟΠΕΚ Γ. Ασμάτογλου επισήμανε ότι η νομοθεσία προέβλεψε την εγκατάσταση των συστημάτων ελέγχου εισροών- εκροών μόνο στη λιανική (πρατήρια και μεταπωλητές πετρελαίου θέρμανσης) και όχι στα προηγούμενα στάδια.

Η προθεσμία εγκατάστασης των συστημάτων στα πρατήρια Αττικής και Θεσσαλονίκης έληξε τον Αύγουστο, ενώ ως τον Φεβρουάριο θα πρέπει να εγκατασταθούν σε Λάρισα, Αχαΐα, Ηράκλειο, Μαγνησία και Ιωάννινα.

Ωστόσο, και ενώ ο νόμος για την εγκατάσταση των συστημάτων έχει ψηφισθεί από το 2009, το υπουργείο Οικονομικών σύμφωνα με την ΠΟΠΕΚ προχώρησε μόλις πρόσφατα, την 1η Νοεμβρίου, στην προκήρυξη διαγωνισμού για την προμήθεια του συστήματος υποδοχής των στοιχείων στη ΓΓΠΣ.

Επιπλέον οι πρατηριούχοι που δεν έχουν εγκαταστήσει τα συστήματα απειλούνται με πρόστιμα και ανάκληση των αδειών λειτουργίας παρά το γεγονός ότι αυτά δεν λειτουργούν.

Αίτημα της ΠΟΠΕΚ είναι να εγκατασταθούν τα συστήματα σε όλη την αλυσίδα εφοδιασμού της αγοράς καυσίμων, να εκταμιευθούν οι επιδοτήσεις για τα πρατήρια και να ανασταλούν οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στα πρατήρια μέχρις ότου επιλυθούν τα προβλήματα λειτουργίας των συστημάτων.

Λουκέτο σε 2.200 πρατήρια στην τριετία

Αναφορικά με τις εξελίξεις στην αγορά, επισημάνθηκε ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν βάλει λουκέτο 2.200 πρατήρια και τον επόμενο χρόνο εκτιμάται ότι θα κλείσουν άλλα 1.500.

Αιτία των λουκέτων σύμφωνα με την ΠΟΠΕΚ είναι η μείωση των πωλήσεων, λόγω αύξησης των τιμών και μείωσης των εισοδημάτων.

Οι πωλήσεις καυσίμων στο διάστημα 2008-2012 μειώθηκαν σωρευτικά κατά 35% και το 2013 προβλέπεται να μειωθούν περαιτέρω κατά 8%.

Ζητά μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο

Η Ομοσπονδία ζήτησε μείωση των φόρων στις βενζίνες και επαναφορά του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης στα επίπεδα της περιόδου 2011-2012, δηλαδή στα 6 λεπτά το λίτρο αντί για 33 που ισχύει τώρα.

Αναφορικά με το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης τονίστηκε τέλος ότι στις πολυκατοικίες με συστήματα αυτονομίας εισπράττουν το επίδομα και τα νοικοκυριά που δεν χρησιμοποιούν την κεντρική θέρμανση, ζήτημα που έχει τεθεί και στο υπουργείο Οικονομικών.

Καταγγελίες για τα κυκλώματα λαθρεμπορίου

Στο πλαίσιο της ίδιας συνέντευξης Τύπου, η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή κατήγγειλε ότι έχει απειληθεί η ζωή της από τα κυκλώματα λαθρεμπορίου εξαιτίας των ερωτήσεων που έχει καταθέσει για το θέμα, ότι διευθυντής του Ε’ τελωνείου Πειραιά πυροβολήθηκε στα πόδια και ότι υπόθεση λαθρεμπορίας παρέμενε στα συρτάρια και παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη αφού είχε παραγραφεί.

Πηγή: www.econews.gr

Τι ζητούν οι μαθητές από το δημόσιο σχολείο; Έρευνα σε 1000 περίπου μαθητές γυμνασίων

Κίνητρα για βελτίωση των σχολικών επιδόσεων, βελτίωση της επικοινωνίας και συνεργασίας με τους εκπαιδευτικούς, αξιοποίηση κλίσεων και επαγγελματικός προσανατολισμός είναι τα όσα ζητούν οι μαθητές γυμνασίων από το σχολείο τους.

Τα πιο πάνω προκύπτουν από έρευνα που πραγματοποίησε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Μπρούζος και η Υπ. Διδάκτωρ κα Κορφιάτη σε δείγμα 933 μαθητών τεσσάρων γυμνασίων σε Ιωάννινα και Κέρκυρα. Ο στόχος των ερευνητών ήταν να καταγράψουν τις αντιλήψεις Ελλήνων μαθητών Γυμνασίου για το ρόλο και την αποτελεσματικότητα του σύγχρονου σχολείου. Οι περίπου 1000 μαθητές κλήθηκαν να καταγράψουν ιεραρχικά τους τομείς που κατά την άποψή τους επιδέχονται βελτίωση. Το 67% των μαθητών επιθυμεί την παροχή περισσότερων κινήτρων για τη βελτίωση των επιδόσεων του ενώ το ίδιο ποσοστό μαθητών επιθυμεί τη βελτίωση της επικοινωνίας και συνεργασίας με τους εκπαιδευτικούς.

 Το αυξημένο αυτό ποσοστό έρχεται να επιβεβαιώσει και παλαιότερα ευρήματα που δείχνουν την αδυναμία του σχολείου να λειτουργήσει υποστηρικτικά και επιβοηθητικά σε ομάδες μαθητών με χαμηλή επίδοση προερχόμενα από κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυξημένο ήταν και το ποσοστό των μαθητών που  θα ήθελε το σχολείο να παρέχει τη δυνατότητα της καλλιέργειας των ιδιαίτερων ενδιαφερόντων, κλίσεων και δυνατοτήτων.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές το 57.4% θέλουν καλλιέργεια των κλίσεών τους από το σχολείο. Ως προς το κομμάτι αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι μαθητές της Α τάξης πιστεύουν σε ποσοστό 37 ποσοστιαίων μονάδων ότι το σχολείο συνεισφέρει σε αυτό το κομμάτι ενώ όσο μεγαλώνει η τάξη το ποσοστό μειώνεται σε 35.5% και 27.5%. Δυσαρεστημένοι φαίνονται οι μαθητές ως προς τη συμβολή του σχολείου στην παρεχόμενη ενημέρωση για μια σειρά σύγχρονων κοινωνικών κινδύνων όπως είναι τα ναρκωτικά, το κάπνισμα, η κακοποίηση, η βία κ.α.

Το 78.5% των μαθητών θεωρούν ανεπαρκή το ρόλο του σύγχρονου σχολείου και μόλις το 21.5% πιστεύει ότι παρέχεται ουσιαστική ενημέρωση. Άλλο ένα ζήτημα στο οποίο κατέγραψαν οι μαθητές την άποψή τους ήταν η πρώιμη σχολική εγκατάλειψη. Περίπου 8 στους 10 μαθητές απορρίπτουν το ενδεχόμενο της εγκατάλειψης του σχολείου. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι οι μαθητές που έχουν βαθμολογική επίδοση λίγο πάνω από το 10 σε ποσοστό 43.5% συμφωνούν με την πρώιμη εγκατάλειψη.

 Το ποσοστό όσων τάσσονται υπέρ μειώνεται όσο μειώνεται και η επίδοση των μαθητών στο σχολείο. Επίσης διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα εκδηλώνουν εντονότερα την τάση για την εγκατάλειψη του σχολείου.

Τέλος όσον αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές σε ποσοστό της τάξης του 82.3% θεωρεί χρήσιμη την παρουσία ενός ατόμου με δεξιότητες άσκησης συμβουλευτικού έργου. Μάλιστα εντονότερη είναι η επιθυμία αυτή για τους μαθητές των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές τα ευρήματα καθιστούν σαφές ότι το σύγχρονο ελληνικό σχολείο θα πρέπει να προσανατολίσει δραστικότερα τις ενέργειές του με σκοπό τη βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων, των διαπροσωπικών σχέσεων καθώς και των κλίσεων. Βελτίωση επίσης χρήζει και ο τομέας του επαγγελματικού προσανατολισμού. Φαίνεται ότι η αυξημένη ανεργία που ίσως να πλήττει τις οικογένειες αρκετών μαθητών οδηγεί τα παιδιά στο να ζητούν ενδελεχή ενημέρωση σε θέματα επαγγελμάτων.

news.gr

Το πρόβλημα της Ελλάδας σε περισσότερα από τρία απλά παραδείγματα

Υπάλληλος του ΟΣΕ (κλειδούχος για την ακρίβεια, ΔΕ) εισπράττει εν έτει 2013 ως μισθό, τέσσερις φορές τον μισθό ιδιωτικού υπαλλήλου αναλόγων προσόντων, δυόμιση φορές τις αποδοχές του Λοχαγού, διπλάσιο από τον μισθό του Λέκτορα του Πανεπιστημίου, μιάμιση φορά τον μισθό του ιατρού του ΕΣΥ και όσο πληρώνεται ένας διοικητής νοσοκομείου 400 κλινών!

Το ίδιο συμβαίνει με υπαλλήλους άλλων ΔΕΚΟ, τους υπαλλήλους της Βουλής, του ΥΠΟΙΚ και πολλών άλλων φανερών και αφανών αχρείαστων οργανισμών του δημοσίου, που όλο θα κλείσουν και όλο ανοικτοί μένουν. Αντ’ αυτών, κλείνουν νοσοκομεία, πανεπιστήμια και στρατόπεδα και – δυστυχώς – ιδιωτικές παραγωγικές επιχειρήσεις.

Συνταξιούχος μόνιμος υπαξιωματικός του στρατού που συνταξιοδοτήθηκε στα 44 χρόνια του, μετά από 25 χρόνια ασφάλισης, εισπράττει σήμερα διπλάσια σύνταξη από συνταξιούχο του ΤΕΒΕ που συνταξιοδοτήθηκε στα 65 του μετά από 45 χρόνια ασφάλισης. Κατά τεκμήριο, ο πρώτος θα εισπράττει αυτή την διπλάσια σύνταξη για 30 έτη (περισσότερα από τον ενεργό ασφαλιστικό του βίο!), ενώ ο δεύτερος για 19, δηλαδή λιγότερα από τα μισά του δικού του ασφαλιστικού βίου. Δεν υπεισέρχομαι καθόλου στις άλλες παροχές (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παροχές σε είδος, κλπ) όπου η σύγκριση είναι απλά συντριπτική. Παρόμοια με τον μόνιμο υπαξιωματικό, συνταξιοδοτούνται αβέρτα και πρόωρα, με συντάξεις αδικαιολόγητα υψηλές, δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν έως το 2016 σχεδόν 150.000 «μειώνοντας» τον αριθμό των δημόσιων υπαλλήλων κατά την ΑΔΕΔΥ. Κανείς δεν μας λέει ποιοι θα πληρώσουν αυτές τις υπέρογκες, μακροχρόνιες συντάξεις, όταν η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους θα έχει πέσει πολύ κάτω από την μονάδα!

Μεγαλοχειρουργός, καθηγητής Πανεπιστημίου, διευθυντής πανεπιστημιακής κλινικής νοσοκομείου του ΕΣΥ με πραγματικό εισόδημα άνω των 5.000.000 ετησίως, δηλώνει μονάχα το 1/100 εξ αυτών παραλείποντας 9 στις 10 αποδείξεις στο ιδιωτικό του ιατρείο και μη δηλώνοντας φυσικά ούτε ευρώ από τα παράνομα φακελάκια και τα «γρηγορόσημα» που εισπράττει χρησιμοποιώντας την κλινική του δημόσιου νοσοκομείου ως προσωπικό φέουδο. Ο ιατρός αυτός, έχει στην κατοχή του δεκάδες ακίνητα προς εκμετάλλευση τόσο στο όνομά του όσο και στα ονόματα των μελών της οικογενείας του και είναι «μπροστάρης» στους αγώνες για να καταργηθεί ο δικαιότερος φόρος που έχει επιβληθεί μέχρι σήμερα στο ελληνικό δοβλέτι, δηλαδή το «ΧΑΡΑΤΣΙ» ή αλλιώς ο φόρος ακίνητης περιουσίας. Κανείς ποτέ δεν τον ρώτησε και δεν τολμά ακόμη να τον ρωτήσει αναδρομικά, πόθεν έσχε ώστε να βρεθεί κάτοχος τόσων ακινήτων κι αυτό επειδή η οικοδομή θεωρείτο και από πολλούς θεωρείται ακόμη ως η «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, ενώ στην πραγματικότητα αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί πάντα αν δεν αλλάξει κάτι, το μεγαλύτερο και φαυλότερο πλυντήριο μαύρου, γκρίζου και αφορολόγητου εισοδήματος στην χώρα.

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, καθένας από εμάς θα μπορούσε να προσθέσει τουλάχιστον άλλα τρία. Κατά την γνώμη μου όμως κι αυτά από μόνα τους φτάνουν. Δείχνουν ξεκάθαρα τι συνέβη, τι συμβαίνει ακόμη και σήμερα και τι θα πρέπει να συμβεί στο άμεσο μέλλον αν θέλουμε κάποτε να σωθούμε ως κοινωνία.

Πηγή: antinews.gr

Ας προσθέσω κι εγώ κανά δυο φήμες , που έτυχε να ακούσω:

1.Πέντε ακίνητα του δημοσίου με τεράστια έκταση σε τετραγωνικά μέτρα, σε επαρχιακή πόλη παραμένουν εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον άδεια και σιγά σιγά γκρεμίζονται. Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον  τρεις γνωστές υπηρεσίες στεγάζονται σε μισθωμένα κτίρια και πληρώνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ ενοίκιο, τον μήνα. Δυστυχώς δεν είναι αυτή η πόλη  η πιο ακραία περίπτωση, ούτε η πιο ακριβή, ούτε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

2.Στέλεχος θυγατρικής εταιρείας μιας πολύ γνωστής ελληνικής τράπεζας, βγήκε στην σύνταξη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, λαμβάνοντας 600000 ευρώ εφάπαξ. Ένα άλλο στέλεχος  της πήρε εφάπαξ κοντά στις 350000 ευρώ. 

2.Πριν από 20 χρόνια  χιλιάδες Ελληνίδες μπορούσαν να βγαινουν στην σύνταξη από τα 36 τους έτη. Σήμερα υπάρχουν πολλοί Έλληνες που στα 36 δεν μπορούν ακόμα να σταθούν στα πόδια τους.

3.Περίφημος Νόμος που ανταποκρίνεται στις ανάγκες περασμένων εποχών και ο στόχος του ήταν η μέριμνα για τα απροστάτευτα ορφανά, επιτρέπει μέχρι και σήμερα σε ενήλικες, ακόμα και ηλικιωμένες γυναίκες, να λαμβάνουν σύνταξη μέχρι ωσότου επιθυμούν να παραμείνουν ανύπαντρες.

4.Λίστα με Έλληνες καταθέτες, ελβετικής τραπέζης παραδόθηκε από ξένες αρχές στην ελληνική κυβέρνηση. Ανάλογες λίστες δόθηκαν και στις κυβερνήσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών και αξιοποιήθηκαν δεόντως και ταχύτατα. Η κυβέρνηση άλλης χώρας (που δεν αναφέρεται γιατί είναι κόκκινο πανί για πολλούς Έλληνες) πλήρωσε επανειλημμένα, ώστε να έχει τέτοιες καταστάσεις στα χέρια της. Στην Ελλάδα η υπόθεση κάπου κόλλησε, αλλά παρότι αποτελεί σπάνιο φαινόμενο, δεν μπορεί να ξεχαστεί από την κοινή γνώμη. Το παράδοξο είναι πως αναφέρεται σε καταθέτες μιας μόνο τράπεζας, σε μια μόνο χώρα. Και φυσικά δεν είναι όλοι όσοι αναγράφονται σε αυτή ύποπτοι, αλλά μάλλον το πρόβλημα είναι πως φωτογραφίζονται πολύ συγκεκριμένα άτομα, τα οποία θα πρέπει να κληθούν και να δώσουν εξηγήσεις.

5.Τσεκάροντας τα ονόματα των πιο πλούσιων Ελλήνων διαπιστώνει κανείς, πως πολλοί είχαν κάποια στιγμή τον ρόλο του προμηθευτή του δημοσίου ή του ανάδοχου κάποιου δημόσιου έργου. Σε κάποιους τομείς μάλιστα, έχει ακουστεί πως οι επιχειρηματίες μικρότερη εμβέλειας δεν είχαν καν πρόσβαση.

6.Δέος προκαλεί η τεράστια ακίνητη και κινητή περιουσία αρκετών Ελλήνων που ασχολήθηκαν ή ασχολούνται με την πολιτική.

Είναι κοινά μυστικά. Δεν γνωρίζω αν προβλέπει το μνημόνιο το να μη θιχτούν καθόλου αυτά ή αν φταίνε οι ψεκασμοί που μας αφήνουν αδιάφορους;

Β.Τ.

Το πείραμα του Negroponte: αναλφάβητα 5χρονα παιδιά χακάρουν το android

Η One Laptop Per Child, «Ένα laptop για κάθε παιδί», ανήκει στον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του ΜΙΤ, Νicholas Negroponte και η αποστολή της είναι να ενδυναμώσει τα φτωχότερα παιδιά του κόσμου μέσα από την εκπαίδευση.

 Στόχος της είναι να παρέχει σε κάθε παιδί ένα στιβαρό, χαμηλού κόστους, χαμηλής ισχύος, συνδεδεμένο laptop. Για τον σκοπό αυτό, έχουν σχεδιάσει το υλικό, το περιεχόμενο και το λογισμικό για τη συνεργάσιμη, χαρούμενη, και αυτεξούσια μάθηση. Με την πρόσβαση σ” αυτού του είδους τα εργαλεία, τα παιδιά μπορούν να δραστηριοποιούνται ως προς τη μόρφωσή τους, να μάθουν, να μοιράζονται και να δημιουργούν από κοινού, χωρίς καν τη βοήθεια ή υπόδειξη κάποιου δασκάλου. Συνδέονται μεταξύ τους, για τον κόσμο αυτό και για ένα λαμπρότερο μέλλον.

Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι της OLPC έκαναν ένα τρομερά ενδιαφέρον πείραμα το 2012:

 Έψαξαν να βρουν τη χώρα με τον μεγαλύτερο αναλφαβητισμό, (είναι δυστυχώς η Αιθιοπία) και έριξαν σε ένα απομακρυσμένο φτωχό χωριό 50 μίλια μακριά από την Αντίς Αμπέμπα δέκα κλειστά κουτιά χωρίς οδηγίες, που περιείχαν δέκα φορτισμένους φορητούς υπολογιστές (tablets). Τα κουτιά περιείχαν και δέκα ηλιακούς φορτιστές.

Υπάρχουν σημαντικές εκπαιδευτικές προκλήσεις στην Αιθιοπία. Αν και η «Εκπαίδευση για Όλους», (EFA), έχει προσπαθήσει να παγκοσμιοποιήσει την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τα σημερινά εθνικά στοιχεία δείχνουν ότι μόνο το 60% των παιδιών φοιτούν, με αναλογία δασκάλου/μαθητή, 1/72. Σήμερα η Αιθιοπία χρησιμοποιεί το μοντέλο διδασκαλίας, όπου η αποστήθιση και η υποταγή των μαθητών έχουν προτεραιότητα. Η βελτίωση της ποιότητας στην εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός στόχος που θα μπορούσε να εξαρτάται από την παιδαγωγική προσέγγιση και δομή του προγράμματος σπουδών.

 Υπάρχει επίσης μια ευρεία έλλειψη πρόσβασης σε πόρους (συμπεριλαμβανομένων των σχολικών εγχειριδίων και του εξωσχολικού εκπαιδευτικού υλικού).

Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο χωριό δεν έχει φυσικά ρεύμα, οι άνθρωποι δεν έχουν δει ποτέ τίποτε ηλεκτρονικό ή ηλεκτρικό κι ακόμα περισσότερο, τα παιδιά, ελλείψει σχολείου δεν γνωρίζουν καν την έννοια του γραπτού λόγου ή των γραμμάτων.

 Οι συσκευές, διέθεταν ένα μικροτσίπ που κατέγραφε τον τρόπο χρήσης τους και οι ερευνητές συνέλεγαν τις πληροφορίες μία φορά την εβδομάδα χωρίς να επεμβαίνουν ή να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά. Τα αποτελέσματα ήταν παραπάνω από εκπληκτικά. Ήταν εκθαμβωτικά.

 Όπως λέει ο ίδιος ο κ. Νεγροπόντε, εφόσον τους έριξαν δέκα πακέτα χωρίς καμιά οδηγία και καμιά βοήθεια ώστε να κατανοήσουν τι είναι αυτά και σε τι χρησιμεύουν, στην αρχή πίστευαν ότι τα παιδιά θα έπαιζαν με τα κουτιά μόνο.

 Όμως η περιέργεια τα ώθησε να τα ανοίξουν και μέσα σε 4 λεπτά, ένας πιτσιρικάς είχε βρει το κουμπί on/off και έθεσε ένα σε λειτουργία χωρίς να έχει ξαναδεί ποτέ του τέτοιο κουμπί. Αμέσως το έδειξε και στους άλλους. Μέσα σε πέντε μέρες το κάθε παιδί από αυτά που δεν είχαν ποτέ τους προηγούμενη επαφή με τίποτα ηλεκτρικό ή ηλεκτρονικό, χρησιμοποιούσε κοντά στις 50 εφαρμογές του Android!

 Σε δύο εβδομάδες τα νήπια που δεν είχαν ξαναδεί γραπτή λέξη στη ζωή τους, τραγουδούσαν και αναγνώριζαν την αγγλική αλφάβητο και μάλιστα τη δίδαξαν και σε κάποιους μεγάλους.

 Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν όμως εδώ: μέσα σε 5 μήνες χρήσης των ταμπλετών, οι πιτσιρικάδες είχαν καταφέρει να χακάρουν το σύστημα Android!!!

 Κάποιος νεαρός αντιλήφθηκε την ύπαρξη της κάμερας (την οποία είχαν απενεργοποιήσει από τα εργαστήρια γιατί δεν πίστευαν ότι θα χρησιμοποιηθεί ποτέ) και μέσα από το μενού και τις εικόνες προσπαθούσε να βρει τι ήταν αυτό και σε τι χρησίμευε. Στο τέλος, έσπασε τις κλειδωμένες ρυθμίσεις τής επιφάνειας εργασίας, έθεσε σε λειτουργία την κάμερα και έδειξε και στους άλλους πώς γίνεται.

 Όταν οι ερευνητές πήγαν να συλλέξουν τις πληροφορίες ανακάλυψαν ότι το κάθε παιδί είχε ξεκλειδώσει τις ρυθμίσεις, είχε προσαρμόσει την επιφάνεια εργασίας στα μέτρα του και είχε βάλει πάνω τις εκπαιδευτικές εφαρμογές που το ενδιέφεραν περισσότερο! Στο μεταξύ, είχαν βρει τον τρόπο να φορτίζουν τις ταμπλέτες τους με τους ηλιακούς φορτιστές!

Ο Νίκολας Νεγρεπόντε και η OLPC φιλοδοξούν να εφοδιάσουν με ένα ηλιακό laptop κάθε παιδί του αναπτυσσόμενου κόσμου δίνοντάς του πρόσβαση στη μάθηση. Το φιλόδοξο όραμα περιλαμβάνει πάνω από 100 εκατομμύρια υπολογιστές, έναν για κάθε παιδί που δεν έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση και τη γνώση.

 Οι φορητοί αυτοί υπολογιστές κοστίζουν περίπου 100 ευρώ ο καθένας και περιέχουν όλες τις βασικές λειτουργίες ενός σύγχρονου υπολογιστή καθώς και τη δυνατότητα σύνδεσης στο ίντερνετ.

 Το πρόγραμμα μετά από πολλά έτη δουλειάς και προώθησης, με τη βοήθεια επενδυτών, δωρητών αλλά και πολλών εθελοντών έχει πραγματοποιηθεί και αποφέρει καρπούς, σε αρκετές χώρες και πόλεις, όπως η Μαδαγασκάρη, η Αρμενία, η Ινδία, η Αργεντινή, η Κολομβία η Ουρουγουάη, η Παραγουάη, η Νικαράγουα, η Ρουάντα, η Αιθιοπία, η Γάζα κι η Ραμάλα, το Αφγανιστάν, το Νεπάλ, το Περού, η Κένυα και άλλες.

 Κλείνουμε με δύο πολύ σημαντικές φράσεις από την ομιλία του πρωτοπόρου κ. Νεγροπόντε που αντικατοπτρίζουν την αναμφισβήτητη σημασία της εκπαίδευσης:

«…Τεράστια εντύπωση μου προκαλούσε όταν συναντούσα αρχηγούς κρατών και τους ρωτούσα: “Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει η χώρας σας; Η σημαντικότερη πηγή πλούτου;” και ΔΕΝ μου απαντούσαν “τα παιδιά’. Όταν τους το ανέφερα, βιάζονταν να συμφωνήσουν κατόπιν εορτής».

»Η πολυετής πείρα μου αλλά και η ιστορία, μου δίδαξε ότι όσο μεγάλα κι αν είναι τα προβλήματα μιας χώρας η επίλυσή τους πάντα περιλαμβάνει την εκπαίδευση. Μερικές φορές, αρκεί και μόνον αυτή.

Και τέλος, η εκπαίδευση μέσω διδασκάλων είναι ένας, αλλά όχι ο μοναδικός τρόπος μάθησης…”

 Ο ελληνικής καταγωγής πρωτοπόρος στον τομέα του σχεδιασμού των βοηθητικών υπολογιστών Nicolas Negroponteείναι γνωστός για την ίδρυση και τη διεύθυνση του MIT Media Lab, το οποίο βοήθησε στην επανάσταση των πολυμέσων και στεγάζει σήμερα περισσότερους από 500 ερευνητές και προσωπικό.

Επίσης είναι ένας Επενδυτής – Άγγελος (Angel Investor) o οποίος έχει χρηματοδοτήσει πάνω από 40 ξεκινήματα νέων ιδεών, κι έχει υπηρετήσει στα διοικητικά συμβούλια πολλών μεγάλων εταιρειών.

Πηγή: www.greekteachers.gr

Ανύπαρκτες θεωρίες και υπαρκτές παθολογίες

Του Σταθη Ν. Καλυβα*

Η «θεωρία των δύο άκρων» είναι ένα σύνθημα, ένα κλισέ με ασαφές και αντιφατικό περιεχόμενο. Θεωρία με τέτοια ονομασία δεν υπάρχει εκτός Ελλάδας, όπως δείχνει μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο. Πρόκειται για ντόπια ευρεσιτεχνία, μια άκομψη απόπειρα να στιγματιστούν πρακτικές όπως ο συμψηφισμός ή η εξομοίωση της βίας των άκρων του πολιτικού άξονα.

Η εξομοίωση είναι προβληματική ως περιγραφικό εργαλείο και κοντόφθαλμη και επικίνδυνη ως πολιτικό εργαλείο, όπως φάνηκε με την πρόσφατη απόπειρα της Ν.Δ. σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εξίσου προβληματικός είναι και ο συμψηφισμός, μια απαράδεκτη αλλά διαδεδομένη πρακτική που βρίσκει πάτημα σε βαθιά ριζωμένα παραταξιακά ένστικτα. Αν π.χ. επισημάνεις σ’ έναν οπαδό μια επιλήψιμη πρακτική που προέρχεται από τον ευρύτερο χώρο του, η απάντηση θα είναι αυτόματη: «οι εξτρεμιστές σας είναι χειρότεροι», «οι νεκροί μας είναι πιο άξιοι» κ.λπ.

Προσοχή όμως! Η επιλεκτικότητα, η αυτόματη δηλαδή διάκριση ανάμεσα σε καλές και κακές εκδοχές βίας και η αντίστοιχη ροπή προς δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι εξίσου απαράδεκτη με τον συμψηφισμό. Υπάρχει επίσης ένα σημείο πέρα από το οποίο η διάκριση ανάμεσα στις διάφορες μορφές πολιτικής βίας είναι ιδιαίτερα προβληματική. Πολιτικά, γιατί η βία ως μέσο προώθησης πολιτικών αιτημάτων δεν έχει καμία απολύτως θέση στη δημοκρατία και ηθικά, γιατί είναι απόλυτα επιλήψιμος ο διαχωρισμός των θυμάτων της πολιτικής βίας με βάση την ταυτότητα του θύτη τους. Εχουν άραγε διαφορετική βαρύτητα οι επιθέσεις κατά των μεταναστών από τους προπηλακισμούς καθηγητών, δημοσιογράφων ή πολιτικών; Εχει μήπως άλλη «αξία» ο φόνος του Παύλου Φύσσα από αυτόν του Δημήτρη Μίχα, του Νεκτάριου Σάββα από αυτόν του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου; Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική και κάθε απόπειρα για το αντίθετο πρέπει να στιγματίζεται. Η αναζήτηση αποχρώσεων και δικαιολογιών δεν επιδιώκει βέβαια την περιγραφική ακρίβεια αλλά το πολιτικό πλεονέκτημα.

Η φιλολογία περί «θεωρίας των δύο άκρων» θα ήταν απλά γραφική αν δεν υποκαθιστούσε και παρεμπόδιζε μια πραγματική συζήτηση για την πολιτική βία στην Ελλάδα. Θα ήμασταν τυχεροί αν το πρόβλημα περιοριζόταν στην εγκληματική συμμορία που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή. Η πραγματικότητα είναι πως η χώρα έχει ένα βαθύτερο πρόβλημα πολύμορφης και πολυσχιδούς πολιτικής βίας που προϋπάρχει της κρίσης.

Στη διάρκεια της πιο δημοκρατικής περιόδου του πολιτικού μας βίου, η τρομοκρατία (που προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την άκρα αριστερά) ευθύνεται για τους περισσότερους φόνους (23 αναλογούν μόνο στην 17 Νοέμβρη). Η πεζοδρομιακή βία έχει και αυτή τα ανθρώπινα θύματά της πλάι στις τεράστιες καταστροφές. Η ακροδεξιά βία μπορεί να βρίσκεται σε έξαρση αλλά δεν είναι χθεσινό φαινόμενο. Ούτε το κράτος είναι άμοιρο ευθυνών: η αστυνομία εμπλέκεται σε αρκετές αυθαιρεσίες. Την εικόνα συμπληρώνει η γηπεδική βία, ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που σχετίζεται με την πολιτική βία και που προτιμάμε να παραβλέπουμε. Παρότι η κάθε εκδοχή έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και λογική, ευδοκιμούν όλες τους στο ίδιο έδαφος.

Η άνθηση της πολιτικής βίας στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου άσχετη από την επικράτηση ενός ιδιότυπου καθεστώτος ατιμωρησίας και ουσιαστικής αρνησιδικίας. Ο απαράδεκτος χειρισμός της Χρυσής Αυγής από την αστυνομία αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου προβλήματος. Θα υπενθυμίσω ένα από τα λιγοστά ποσοτικά στοιχεία που διαθέτουμε: στις 5.952 εμπρηστικές επιθέσεις από άτομα του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού» χώρου που καταμετρήθηκαν την περίοδο 1998 - 2010 αντιστοιχούν 20 όλες κι όλες καταδικαστικές αποφάσεις (και αυτές πιθανότατα με αναστολή). Μια αντίστοιχη καταμέτρηση για τις αστυνομικές αυθαιρεσίες μάλλον θα απέφερε εξίσου φτωχά αποτελέσματα. Και όταν δεν υπάρχει κόστος, υπάρχει κίνητρο.

Αναπόφευκτα, η συστηματική και μακρόχρονη ατιμωρησία οδηγεί στην κοινωνική αποδοχή της. Η μιντιακή ρουτινοποίηση των ναζιστών, η σιωπή για τις επιθέσεις κατά των μεταναστών ή παλαιότερα το χάιδεμα των τρομοκρατών της 17Ν είναι αδιανόητα φαινόμενα που αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως ένα δυσάρεστο αλλά αναπόφευκτο μέρος της καθημερινότητας. Με τη σιωπή μας, αποδεχόμαστε στην πράξη πως δικαιούνται να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι οι δολοφόνοι του δεκαπεντάχρονου Χαμιντουλά Νατζαφί, οι δολοφόνοι της Μαρφίν, οι κατ’ επανάληψη εμπρηστές της Αθήνας και οι δράστες των επιθέσεων εναντίον της Κ. Κούνεβα και του Κ. Χατζηδάκη. Μέρες που είναι, ίσως να καταφέρονται και κάποιοι απ’ αυτούς εναντίον της «θεωρίας των δύο άκρων» ή να διαδηλώνουν κατά της φασιστικής βίας. Την παθολογία αυτή ευνοεί και η εμπρηστική ρητορική που ασύδοτα εκπέμπουν όχι τα άκρα, αλλά κυρίαρχα ΜΜΕ και αρκετές προβεβλημένες προσωπικότητες. Πραγματικά, έπιασε τόπο ο σπόρος που έσπειρε, με τη συνεργασία συγκεκριμένων πολιτικών, η Αυριανή τη δεκαετία του ’80.

Η συνολική αντιμετώπιση του φαινομένου της πολιτικής βίας στην Ελλάδα απαιτεί την ειλικρινή και ουσιαστική αναγνώριση του προβλήματος, τον στιγματισμό των πρακτικών συμψηφισμού και επιλεκτικότητας, τη συνεχή πίεση για την αυστηρή και αδιάκριτη εφαρμογή του νόμου και τη συστηματική εκστρατεία εναντίον της ρητορικής της βίας. Δεν θα έβλαπτε και ο περιορισμός της συνθηματολογίας και των αναφορών σε ανύπαρκτες θεωρίες.

* Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Yale.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr