Για όσους γεννήθηκαν μέχρι και το 1985

(Πηγή: www.newsbomb.gr)

Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες ..θα καταλάβετε: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να... μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...».

Πως προάγεται η αμορφωσιά από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

 Έλαβα χτες το εξής email, που παρουσιάζει πολύ εμπεριστατωμένα τον τρόπο που το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα παράγει ανεκπαίδευτους και αμόρφωτους πολίτες:

Στα Λύκεια ...
Οι μεταρρυθμίσεις-πυροτεχνήματα των τόσων και τόσων Υπουργών Παιδείας, με τους
τόσους και τόσους ειδικούς συμβούλους τους σε παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά θέματα και
με τους τόσους και τόσους αναθεωρητές και ειδήμονες οδήγησαν τα Σχολεία της
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άρα όλο το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε ζοφερή
κατάσταση η οποία ανάγλυφα αποτυπώνεται στον παρακάτω έλεγχο ενός «υποθετικού» (;;;)
μαθητή της Α΄ Λυκείου...
Ο μαθητής αυτός, που από τις 11 γραπτές εξετάσεις στις οποίες
κλήθηκε να συμμετάσχει στις 8 ή δεν προσήλθε ή ήρθε και έγραψε
για μηδέν, προάγεται με γενικό βαθμό 9,5 !!!!!
ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΜΑΘΗΤΗ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Τελική
βαθμολογία
(με τα μαθήματα
κατά κλάδους)
1 Θρησκευτικά Προφορικά: 15- Γραπτά: 15 Μ.Ο. : 15

 2 Αρχαία¨: Προφορικά:8 - Γραπτά:0 Μ.Ο. : 4
3.Νέα (λογοτεxνία)Προφορικά: 8- Γραπτά: 0 Μ.Ο. :4
Νέα (γλώσσα) Προφορικά:8 - Γραπτά: 0 Μ.Ο. : 4
3 Ιστορία: Προφορικά:10- Γραπτά: 9 Μ.Ο. :9,5
4 Άλγεβρα: Προφορικά:8- Γραπτά: 0 Μ.Ο. :4
Γεωμετρία: Προφορικά: 8 Γραπτά:0 Μ.Ο. :4
5 Φυσική: Προφορικά: 8 Γραπτά:0 Μ.Ο. :4
Χημεία: Προφορικά: 8 Γραπτά:0 Μ.Ο. :4
Βιολογία: Προφορικά: 8 Γραπτά:0 Μ.Ο. :4
6 Ξένη γλώσσα: Προφορικά: 15 Γραπτά:15 Μ.Ο. :15
7Ερευνητική εργασία: Προφορικά: 15 Γραπτά:15 Μ.Ο. :15
Ο παραπάνω έλεγχος επίδοσης αποτελεί τη «χειρότερη» προφορική βαθμολογία για
μαθητή της Α΄ Λυκείου, εκτός ελαχίστων δακτυλοδεικτούμενων «ειδικών» περιπτώσεων σε
όλη την Ελλάδα.
Ο λόγος είναι προφανής.
• Ελάχιστοι καθηγητές (έως κανένας) βάζουν σε μαθητή προφορικά κάτω από 8,
έστω και αν ο μαθητής αξίζει για -7. Συνήθως βάζουν πάνω από 10.
Η εμπειρία μου δηλαδή ως 3ασκάλου σε Ελληνικό Λύκειο, μου λέει ότι τα οχτάρια
στην προφορική βαθμολογία του μαθητή είναι τελείως πλασματικά και οφείλονται
κυριολεκτικά στην «ελεημοσύνη» του καθηγητή. Ο μαθητής αυτός αξίζει για πολύ
παρακάτω από 8.
• Η βαθμολογία των Θεολόγων, με μεγάλη πιθανότητα έως βεβαιότητα, κυμαίνεται
συνήθως από 18 έως 20.
• Η βαθμολογία των καθηγητών Αγγλικής φιλολογίας, με μεγάλη πιθανότητα έως
βεβαιότητα, κυμαίνεται συνήθως από 17 έως 20
Παρατηρήσεις γενικές
1) Καθένα από τα μαθήματα Θρησκευτικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία
(Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί τρία μαθήματα: η Φυσική, η Χημεία και
η Βιολογία.
Καθένα από τα μαθήματα Θρησκευτικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία
(Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί τρία μαθήματα: τα Αρχαία, η
Νεοελληνική Λογοτεχνία και η Νεοελληνική Γλώσσα
Καθένα από τα μαθήματα Θρησκευτικά, Αγγλικά, Ιστορία και Ερευνητική Εργασία
(Project) έχει μόνο του την ίδια αξία που έχουν μαζί δύο μαθήματα: η Άλγεβρα και η
Γεωμετρία.
Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί που ξέρει καλά Αγγλικά ώστε να εξασφαλίσει 20
προφορικά και γραπτά και κάνει καλά το σταυρό του ώστε να εξασφαλίσει 20 στα
Θρησκευτικά, δε χρειάζεται να διαβάσει τίποτε άλλο όλη τη χρονιά και δε χρειάζεται
να γράψει εξετάσεις σε κανένα άλλο μάθημα.
Θα περάσει έτσι κι αλλιώς...
2) Ο μαθητής του παραπάνω ελέγχου επίδοσης είναι ουσιαστικά αμόρφωτος
και το ίδιο αμόρφωτος θα μείνει στη Β΄ Λυκείου όπου θα επικρατήσει το ίδιο πνεύμα.
Αμόρφωτος θα τελειώσει το Λύκειο και αμόρφωτος θα αποτελέσει μέρος του κοινωνικού
μας μωσαϊκού.
3) Ο μαθητής του παραπάνω ελέγχου επίδοσης είναι ουσιαστικά αμόρφωτος και κανείς
ΠΟΤΕ δε θα ζητήσει ευθύνες από την Πολιτεία που τον άφησε αμόρφωτο διότι:
• Ο μαθητής «βολεύτηκε», μιας και δεν έμεινε στην ίδια τάξη, ακόμη και
χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια. Χωρίς καθόλου μα καθόλου διάβασμα όλη τη
χρονιά και χωρίς να πάει να γράψει σε οκτώ βασικότατα μαθήματα (ΜΗΔΕΝ ΣΕ 8
ΓΡΑΠΤΑ) πέρασε την τάξη.
Ο μαθητής αυτός ερχόταν και έφευγε από το Λύκειο μόνο και μόνο για να μη
ξεπεράσει το όριο των απουσιών και για να έχουν όλοι στον περίγυρό του την
ψευδαίσθηση ότι «πάει Σχολείο».
Αυτός ο μαθητής δεν έμαθε ΤΙΠΟΤΕ γιατί δε χρειάστηκε τίποτε να μάθει για να
περάσει τις τάξεις του Λυκείου
• Οι γονείς του μαθητή «βολεύτηκαν», γιατί το παιδί τους «δεν έμεινε στην
ίδια τάξη»...
Το γεγονός βέβαια ότι το παιδί τους ποτέ δε διάβασε και ότι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ δεν
ξέρει γράμματα δεν τους ανησυχεί καθόλου.
• Οι καθηγητές των 3ημόσιων Σχολείων «αποβάλλουν» σιγά σιγά το άγχος της
μόρφωσης ανθρώπων και «παραιτούνται», μιας και βλέπουν την Πολιτεία την οποία
υπηρετούν να τους ζητά σχεδόν άμεσα και επιτακτικά αυτό ακριβώς! Να μη
μορφώνουν!
• Οι καθηγητές των φροντιστηρίων συνηθίζουν σιγά σιγά στο να μη βοηθούν τη
μόρφωση των νέων ανθρώπων, συνηθίζουν στο να μη προσφέρουν γνώση
ουσιαστική στους μαθητές, αλλά να τους τροφοδοτούν με καταστροφικές και χωρίς
νόημα (α-νόητες) τεχνικές εισόδου στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ
• Η Πολιτεία «βολεύτηκε», γιατί κανείς δε θα της ζητήσει ευθύνες για τους
μηχανισμούς της που παράγουν αμόρφωτους ανθρώπους...
Τελικά όλοι βολεύτηκαν!
Ο παραπάνω μαθητής θα περάσει τις τάξεις χωρίς να έχει διαβάσει καθόλου, χωρίς να έχει
«κουραστεί» καθόλου, χωρίς να έχει ασχοληθεί καθόλου με το Σχολείο του...
Ο μαθητής αυτός θα πάρει απολυτήριο Λυκείου ως χάρισμα. Θα το πάρει χωρίς να το
δικαιούται...
Και η Ελληνική Πολιτεία, που ποτέ δεν είχε πρόταση μόρφωσης νέων ανθρώπων (βλέπε τα
διαλυμένα δημόσια σχολεία των καταλήψεων) γιατί ποτέ δεν προσδιόρισε τους στόχους των
διαφόρων βαθμίδων εκπαίδευσης, η Ελληνική Πολιτεία που ποτέ δεν είχε προτάσεις και
επαγγελματικές διεξόδους για τα παιδιά της, δε θα λογοδοτήσει σε κανέναν...
Παρατηρήσεις για την κοινωνία των ανθρώπων
Ο παραπάνω έλεγχος επίδοσης με τον οποίο εξασφαλίζεται η προαγωγή του μαθητή, είναι
σήμα κινδύνου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών των Ελληνικών Λυκείων θα μείνουν
κυριολεκτικά αμόρφωτοι, γιατί θα επιλέξουν να περάσουν τις τάξεις του Λυκείου, χωρίς να
διαβάσουν και να γράψουν απολύτως τίποτε!!!
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών δεν ξέρει να κάνει ούτε απλή διαίρεση! Και όταν
επιχειρήσει να γράψει κάτι, το κείμενό της θα πνιγεί στα ορθογραφικά λάθη και στις χωρίς
νόημα φράσεις που θα «συντάξει».
Το να απαιτήσουμε βέβαια από την πλειοψηφία αυτή των αμόρφωτων μαθητών να
καταλάβει κάποιο κείμενο αξιώσεων με ελληνικές όμορφες λέξεις απόδοσης μιας
πραγματικότητας ή να αντιληφθεί τον προβληματισμό κάποιου σημαντικού συνανθρώπου
τους, είναι όνειρο θερινής νυκτός.
(Μη βλέπετε τις βαθμολογίες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων δεν
ξέρει καν τί γράφει!!!! Ακολουθεί φροντιστηριακές συνταγές για να περάσει σε σχολή έστω και αν δε ξέρει τί της
γίνεται...)
Παρατηρήσεις που βαραίνουν το Υπουργείο Παιδείας
«Ειδικοί του Υπουργείου Παιδείας» με «παράξενα» πτυχία και με «περίεργες» σπουδές,
που τις πιο πολλές φορές δεν έχουν καμιά σχέση με το αντικείμενο που θα ελέγξουν, θα
διαμορφώσουν και θα παραδώσουν για μόρφωση, διαγκωνίζονται στους διαδρόμους του
Υπουργείου Παιδείας, εξυπηρετώντας «περίεργους» στόχους και θυσιάζοντας στο βωμό της
ματαιοδοξίας τους τον πολιτισμό των νέων ανθρώπων...
Επίλογος:
Με δεδομένο το γεγονός ότι ανυπόληπτα 3ημόσια Λύκεια θα παράγουν όλο και πιο
αμόρφωτους ανθρώπους, η απάντηση στο παρακάτω ερώτημα είναι θέμα προσωπικής και
κοινωνικής ευθύνης:
«Τελικά για όλα αυτά φταίνε κάποιοι ανίκανοι-ματαιόδοξοι (Υπουργοί, Γραμματείς,
μεγαλοστελέχη, ειδικοί κ.λ.π.) κάποιου συγκεκριμένου υπουργείου ή μήπως όλα είναι τμήμα
ενός μηχανισμού που δομήθηκε με βάση κάποιο απάνθρωπο σχέδιο που κάποιοι το υπηρετούν
πιστά;
Κι αν είναι έτσι κι εμείς δεν αντιδρούμε, μήπως το κάνουμε γιατί ήδη έχουμε μετατραπεί σε
έρμαια μιας πορείας, που έχει αρχίσει προς την κοινωνία του Orwell;»
Σάββατο, 30 Ιουνίου 2012
Θρασύβουλος Κων. Μαχαίρας
Φυσικός
Γενικού Λυκείου Αγριάς

Κοινωνία επιμελώς μπερδεμένη

Η ελληνική κοινωνία μοιάζει σαν να ζει για να βρει τον ένοχο. Το περίεργο είναι όμως πως δεν τη πολυνοιάζει μάλλον τελικά ποιος θα τιμωρηθεί. Γεγονός που αποδεικνύεται από τη κατάληξη πολλών εκ των τηλεοπτικά κατονομαζομένων υποθέσεων. Η καταδίκη είναι ο εξευτελισμός μέσω των ΜΜΕ με διαδικασίες συζητήσεων παραθύρων, ανατύπωσης των μπλογκς και σχολίων των αναγνωστών στις ηλεκτρονικές εκδόσεις εντύπων.

Μετά από αυτή τη σύντομη ποινή που κοστίζει εκ των πραγμάτων περισσότερο στους αθώους και τους ευαίσθητους, λιγότερο στους ένοχους και χοντρόπετσους, κάθε ζήτημα παίρνει την θέση του σε ένα σκοτεινό ράφι, από όπου θα ανασυρθεί όταν θα φανεί χρήσιμο στο καινούργιο παιχνίδι εντυπώσεων ή στον πόλεμο χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Με την ίδια άνεση που μια εξόφθαλμα ανήθικη ή παράνομη πράξη μπορεί να περάσει απαρατήρητη ή και να παραποιηθεί το περιεχόμενο της, μπορεί χάρης σε έναν τίτλο και δυο ασάφειες μια υποψία ή ένα ανούσιο λάθος να φανεί ως ισοδύναμο του προπατορικού αμαρτήματος.

Πάντα υπάρχει ένας τρόπος να μεταβληθεί το άσπρο σε μαύρο, να συγκεντρωθούν οι ευθύνες σε ένα πρόσωπο ή να μετατεθούν μερικές στους υπολοίπους. Η τακτική αυτή, σε συνδυασμό με την δαιδαλώδη πολυνομία και τον δυσκίνητο βηματισμό της ελληνικής δικαιοσύνης, δημιουργούν την υποψία πως το σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ενόχων. Το ίδιο το ελληνικό κράτος μπορεί να υποβάλει ένσταση στις αποφάσεις του δικού τους δικαστικού συστήματος. Οι νόμοι του ίδιου συντάγματος μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση και διχογνωμίες στους δικαστές. Οι ίδιοι οι αντιπρόσωποι του λαού, που εκλέγονται για να νομοθετούν, παραμένουν εκτός αυτού του συστήματος κανόνων, χάρης σε νόμο που προβλέπει την ασυλία τους . Ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών θυμίζει τα συγχωροχάρτια που έδινε η καθολική εκκλησία σε όσους “πιστούς Χριστιανούς”είχαν την οικονομική άνεση και επιθυμούσαν διακαώς μια θέση στον παράδεισο Οι χώροι όπου μπήκαν τα θεμέλια του σύγχρονου πολιτεύματος της Ελλάδος προσφέρουν ασυλία σε βάνδαλους, τοξικομανείς και μικροεγκληματίες. Οι κατηγορούμενοι πριν δικαστούν και κριθούν, φυλακίζονται, αλλά αν αργήσει η υπόθεση τους μπορούν να κυκλοφορούν και πάλι ελεύθεροι. Στην ίδια λογική κινείται και ο γρίφος του αυτόφωρου. Θεσμικά επίσης κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην απεργία, αλλά αυτό παρουσιάζεται στην πράξη ως ανώτερο από το δικαίωμα στην εργασία. Και η κατάληψη παρότι σαφώς αποτελεί καταπάτηση δικαιωμάτων συμπολιτών έχει εδραιωθεί στη συνείδηση και το εθιμικό δίκαιο της κοινωνίας μας.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα τελειώνουν συνήθως οι ποινές των επωνύμων, το πως κάποιοι παραμένον αιωνίως οι γνωστοί άγνωστοι, το πως οι κοινωνικές ομάδες στρέφονται ενάντια σε συμφέροντα άλλων κοινωνικών ομάδων για να ασκήσουν πίεση στην εξουσία, πως οι δράστες εμφανίζονται ως θύματα, όταν το βάρος της ηθικής αυτουργίας γίνεται ασήκωτο στις πλάτες του κράτους, υπό τον τίτλο: “η βία της εξουσίας”.Ακόμα και η ίδια η κοινή γνώμη δείχνει διατεθειμένη να ξεχάσει όταν της το ζητάνε οι μηχανισμοί χειραγώγησης της.

Δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Αν θες να επιβιώσεις, δεν μπορείς να πας κόντρα στο ρεύμα. Κι αυτό φαίνεται σε απλά πράγματα της καθημερινότητας πιο καθαρά. Μπορεί να μας ενοχλούν οι οδηγοί που διπλοπαρκάρουν και δυσχεραίνουν την κυκλοφορία, συμβάλλοντας στην υπόβαθμιση της δικής μας ποιότητας ζωής, μπορεί να αποτελούν κίνδυνο για τη ζωή μας και την ακεραιότητα μας αυτοί που κολλάνε από πίσω μας ή κάνουν ζιγκ ζαγκ, μπορεί ένας συναγερμός που χτυπά το βράδυ να σημαίνει πως μια περιουσία καταπατείται, μπορεί το φράξιμο των ΧΥΤΑ και οι κάδοι που ξεχειλίζουν να αποτελούν αιτίες μολύνσεων και επιδημιών, μπορεί η άρνηση των δημόσιων υπαλλήλων να σηκώσουν το τηλέφωνο να σημαίνει άρνηση εκπλήρωσης του καθήκοντος και διάκριση εις βάρος όσων μένουν μακριά από την Αθήνα ή μια μεγάλη πόλη, μπορεί η άρνηση έκδοσης απόδειξης ή ο εκβιασμός της τιμής να αποτελεί κλοπή δημόσιου χρήματος. Και μπορούν να δοθούν πολλά παραδείγματα ακόμα, αλλά ο Έλληνας πολίτης δεν κατανοεί την ανάγκη να αντιδράσει ακόμα και με τον απλούστερο δυνατό τρόπο: Μια καταγγελία, ένα τηλέφωνο στην αστυνομία, μια αντίδραση ή μια παρατήρηση.

Γιατί όμως οι Έλληνες είναι τόσο αδρανείς σε τέτοια ζητήματα, ενώ θίγονται πολύ εύκολα όταν οι παρεξηγήσεις κινούνται στο επίπεδο της ατομικής προβολής, της επιβολής, της επίδειξης, ακόμα και του πιο ανόητου ανταγωνισμού; Σε τέτοια θέματα ο Έλλην δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Που οφείλεται αυτό; Πολύ εύκολη η απάντηση: Στην παιδεία. Δεν φτάνει όμως να αναδειχθεί η αιτία. Δεν λέει τίποτα αυτό. Ας δούμε λίγο και ποιοι είναι οι φορείς της παιδείας στην χώρα μας. Πως οδηγούν στην υιοθέτηση προτύπων και συγκεκριμένων καναλιών συμπεριφοράς;

Η παιδεία που περιλαμβάνει κάθε παράγοντα που διαπλάθει τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία μας (σχολείο, οικογένεια, κοινωνικός περίγυρος και ΜΜΕ), έχει ως ύψιστο σκοπό την εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος και την αυτοπροβολή, σε έναν βλακώδη βαθμό και με έναν ανόητο τρόπο, που οι μετριότητες που παράγει η ίδια αλληλοεξουδετερώνονται. Ο ορίζοντας των φιλοδοξιών μας είναι στενός και χαμηλός, διότι και ο πνευματικός ορίζοντας μας είναι περιορισμένος. Το αποτέλεσμα είναι ένας εγωπαθής στρουθοκαμηλισμός που επιτρέπει την αυθαίρετη ερμηνεία της προσωπικής αξίας κατά το δοκούν, αφού δεν μας παρέχει το πολιτιστικό μας πλαίσιο τα απαραίτητα κριτήρια.

Τελικά είμαστε μια κοινωνία δήθεν αριστερόστροφη και πολύ μπερδεμένη. Όπως ακριβώς μας θέλει η “πνευματική” και “πολιτική” μας ελιτ. Αυτός ο συναισθηματισμός που συνοδεύει την λέξη αριστερός δεν έχει καμία σχέση με τις καθημερινές ατομικίστικες μας τακτικές, την απάθεια, τον φιλοτομαρισμό μας, την ακαμψία μας και την άρνηση μας στην αλλαγή και την εξέλιξη. Δεν είμαστε σύνολο, είμαστε μονάδες που παλεύουν και ανταγωνίζονται για εφήμερη ευημερία και ασήμαντες διακρίσεις. Δεν έχουμε κοινό όραμα εδώ και χρόνια. Πολλοί αφελής νόμιζαν πως αυτή η χαλαρότητα και οι ασάφειες είναι ευλογία. Τώρα όμως που πιάνουμε ο ένας τον άλλο από τα μαλλιά και όλοι μαζί βουλιάζουμε χωρίς να θέλουμε να δεχθούμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στην κοινωνία μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως έχουμε μηχανισμούς που υπέσκαπταν και υποσκάπτουν την κοινή ευημερία μέσα στην κοινωνία μας, δεν χρειάζεται να ψάχνουμε αλλού.

Οι υποθέσεις κατάχρησης της εξουσίας και κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, οι κλίκες, οι μίζες, η αναξιοκρατία, τα μπλεγμένα μέλη της δήθεν καλής κοινωνίας, η χρήση των παραθύρων του Νόμου, είναι τόσο συνηθισμένες και τόσο παλιές, όσο τα σενάρια του αμερικάνικου σινεμά. Εμείς όμως ψάχνουμε τα αίτια για τα δεινά μας μακριά από αυτό το σάπιο σύστημα.
Β.Τ.

"'Εγκυρη μελέτη", "Με ποιό κίνητρο ψήφισαν οι Έλληνες στις τελευταίες εκλογές"

Έγκυρη κοινωνικο-ψυχολογική ανάλυση των ψηφοφόρων. Βρείτε πού ανήκετε

ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
21,4% Τρομοκρατημένοι πολίτες που φοβήθηκαν ότι θα έχαναν τις καταθέσεις τους στην τράπεζα, ύψους 1,12 ευρώ
17,6% Τραπεζικοί υπάλληλοι που είχαν ακούσει ότι αν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έμεναν άνεργοι, θα τους έπαιρναν τα σπίτια και θα τους βίαζαν τις γυναίκες
16,2% Απελπισμένοι δάσκαλοι που δε θα άντεχαν να τους ρωτάνε τα παιδιά “γιατί κύριε;”
12,3% Τηλεορασόπληκτοι πολίτες που νόμιζαν ότι ψήφιζαν τον Τρύφωνα Σαμαρά
11,8% Φανατικοί οπαδοί που θα ψήφιζαν οτιδήποτε μπλε μετά τη νίκη της εθνικής ομάδας κόντρα στη Ρωσία
11,6% Ιδιοκτήτες καταστημάτων που ελπίζουν πως ο Αντώνης Σαμαράς θα τους βοηθήσει να “σκίσουν” στις πωλήσεις, όπως έκανε με την πιτσαρία του στην Αμερική
9,1% Βαφτιστήρια της οικογένειας Μητσοτάκη
———–
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΣΥΡΙΖΑ
27,4% Φανατικοί αντιμνημονιακοί που δεν έχουν ιδέα τι στο διάολο είναι το μνημόνιο
19,1% Αντιδραστικοί τύποι που σκέφτηκαν ότι για να τον πολεμάει τόσο το Mega, κάτι καλό θα είναι
17% Πρώην ευνοούμενοι του ΠΑΣΟΚ που νόμιζαν ότι ο Τσίπρας είναι ο νέος Ανδρέας και θα έβαζε τον Τσοβόλα να τους τα δώσει όλα
14,8% Πολίτες που είχαν κρατήσει από παλιά πεντοχίλιαρα και δεκαχίλιαρα και νόμιζαν πως αν γυρίζαμε στη δραχμή θα γινόντουσαν εκατομμυριούχοι
13,2% Άνθρωποι που ήθελαν να φέρουν επιτέλους στην εξουσία μία φρέσκια παρουσία, με τον ίδιο ακριβώς ξύλινο λόγο του παρελθόντος
8,4% Ασθενείς που υποφέρουν από διχασμένη προσωπικότητα και τους αρέσει ένα κόμμα να έχει 200 διαφορετικές απόψεις
0,1% Ψηφοφόροι του ΚΚΕ που έπεσαν στην παγίδα του χαφιέδικου account του κόμματος στο Twitter
—————-
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΑΣΟΚ
34,2% Ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που “να τους κοβόταν το χέρι αν ξαναψήφιζαν ΠΑΣΟΚ”
19,9% Παππούδες και γιαγιάδες με αλτσχάιμερ, που νόμιζαν ότι τα τελευταία χρόνια κυβερνούσε ο Μητσοτάκης
16,5% Ψηφοφόροι που παραδοσιακά δίνουν την ψήφο τους σε μικρά κόμματα
12,2% Ακροδεξιοί που θεωρούν ότι ο Χρυσοχοΐδης είναι ιδεολογικά πιο κοντά τους από τον Μιχαλολιάκο
9,9% Ιδιοκτήτες φωτοτυπάδικων που έγιναν πλούσιοι χάρη στην Άννα Διαμαντοπούλου
7,2% Ταγμένοι μαζοχιστές που θέλουν ακόμα περισσότερο πόνο
0,1% Άνθρωποι έχοντες σώας τας φρένας
——————–
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
31,7% Παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που της κρατάνε ακόμα μουτράκια
24,4% Εγκεφαλικά καμένοι ψηφοφόροι, που ένιωσαν ταύτιση με το όνομα του Πάνου Καμένου
19% Δεξιοί που κατά βάθος ήθελαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν πήγαινε το χέρι τους
11,1% Ψηφοφόροι που εκτιμούν τις σοβαρές αναλύσεις πολιτικών ογκόλιθων όπως η Έλενα Κουντουρά
6,9% Ευαισθητοποιημένοι πολίτες που δεν ανέχονται να τους ψεκάζουν με ηλιθιογόνα αέρια οι μυστικές υπηρεσίες της Διαγαλαξιακής Συμμαχίας των Γκλορμπ
3,7% Πολίτες που ελπίζουν ότι το κόμμα θα τους βοηθήσει να ξεκινήσουν έρευνες στην αυλή τους, μήπως βρουν πετρέλαιο
3,2% Θεατρόφιλοι που αντιπαθούν τον Παύλο Χαϊκάλη και θέλουν να τον κρατήσουν μακριά από τη σκηνή
———————
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
28,3% Ψηφοφόροι που θεωρούν ότι το μεγάλο τους πρόβλημα είναι οι μετανάστες και όχι το ότι δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ψωμί
21,1% Ανιστόρητοι νέοι, που νομίζουν ότι ο “κακός” στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι κομμουνιστές, και όχι οι ναζί
18,7% Φανατικοί υποστηρικτές της θεωρίας της άριας φυλής με μαυριδερό δέρμα, μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια
14,4% Θηλυκού γένους φανς του Ηλία Κασιδιάρη, που τους αρέσει το ξύλο στο σεξ
8,9% Υπάλληλοι του καναλιού της Βουλής που ελπίζουν με το ξύλο στις συνεδριάσεις να ανέβουν οι θεαματικότητες
4,7% Σύνδεσμοι χούλιγκανς που θέλουν να ανοίξουν υποκατάστημα στην πολιτική
3,9% Φαλακροί άνθρωποι που επιτέλους νιώθουν ότι κάπου ανήκουν
——————
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
36,7% Άνθρωποι που υπέφεραν από χρόνιες αϋπνίες, όμως τις γιάτρεψαν οι διαφημίσεις του Φώτη Κουβέλη
24,2% Ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που ντρεπόντουσαν να το ξαναψηφίσουν, αλλά ήθελαν κάτι παρόμοιο
14,3% Συνταξιούχοι που πίστεψαν πως μόνο ένας άνθρωπος της ηλικίας τους θα κατανοούσε τα προβλήματά τους
12,8% Πολίτες που ήθελαν να ψηφίσουν “Αριστερά” χωρίς να ψηφίσουν αριστερά
11,8% Οπαδοί του ΛΑΟΣ που άκουσαν ότι ο Φώτης Κουβέλης ήταν ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς και το πήραν κυριολεκτικά
0,2% Ψηφοφόροι που μελέτησαν διεξοδικά το πρόγραμμά της και βρήκαν διαφορές από αυτό του ΠΑΣΟΚ
——————-
ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΚΚΕ
47,7% Στελέχη του ΚΚΕ και μέλη του ΠΑΜΕ
16,9% Παλιοί αντάρτες που ταξίδεψαν με χρονομηχανή από το 1950
14,8% Αριστεροί που ονειρεύονται κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά μόνοι τους
10% Apple fanboys που ενθουσιάστηκαν όταν είδαν την Αλέκα Παπαρήγα με iPad
5,8% Φοιτητές που δεν τους πήγε στη Μύκονο η ΔΑΠ
4,8% Ενθουσιώδεις ψηφοφόροι που πείστηκαν από το κάλεσμα της Ελένης Γερασιμίδου

Η σκληρή καθημερινότητα ενός έλληνα ανέργου με προΐόντα made in everywhere εκτός Ελλάδος

    Ο Γιάννης Παπαδόπουλος άρχισε την ημέρα του, βάζοντας το (MADE IN JAPAN) ξυπνητήρι του να χτυπήσει στις 6 το πρωί. Έφτιαξε τον καφέ του σε ένα "μπρίκι" (MADE IN TURKEY). Ξυρίστηκε με τη μηχανή του, έκανε μπάνιο με το σαμπουαν και το αφρόλουτρο (Όλα MADE IN GERMANY), πλύθηκε στον νιπτήρα (MADE IN ITALY), έβαλε το πουκάμισό του (MADE IN SRI LANKA), που αγόρασε από αγγλική αλυσίδα ρούχων, τα αμερικάνικα jeans (αλλά...MADE IN SINGAPORE), παπούτσια γερμανικής εταιρίας (αλλά...MADE IN TAIWAN), Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική συσκευή  (MADE IN INDIA), μέσα σε κατσαρολάκι (MADE IN FRANCE). Έκατσε στο τραπέζι (MADE IN SWEDEN), Χρησιμοποίησε τα γερμανικά μαχαιροπίρουνα του, πιάτα και ποτήρια από την Τσεχία, ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOODA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΥΡΙ ΜYLNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ γνωστής εταιρίας από την ΕΛΒΕΤΙΑ, ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΜΕ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΟΚΟ, ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΙΣΠΑΝΙΑΣ και το ψωμί που αγόρασε από το SUPER MARKET, ήρθε ως καταψυγμένη ζύμη από τη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.Έριξε μία ματιά στο "laptop" κομπιούτερ του (MADE IN MEXICO, όπου τα μισά εξαρτήματα είναι από τις ΗΠΑ και κάποια άλλα ιαπωνέζικα), περιηγήθηκε χάρης στην μηχανή αναζήτησης μεγάλης αμερικάνικης εταιρίας και κοίταξε για λίγο το λογαριασμό του σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης απο την ίδια χώρα. Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το δήθεν ελβετικό ρολόι του.  (MADE IN TAIWAN). Άνοιξε το ντοσιέ του και έβγαλε μια διαφάνεια (ΟΛΑ MADE IN GERMANY), όπου μέσα είχε το βιογραφικό του, μετά σημείωσε με το (επίσης γερμανικό στυλό του), τις δουλειές του για σήμερα. Ξεκίνησε να φύγει. Αφου κλείδωσε την πόρτα του (MADE IN USAμε κλειδαριά ασφαλείας ιταλική), μπήκε στο αυτοκίνητό του  (MADE IN FRANCE, του οποίου ο κινητήρας στην πραγματικότητα είναι σχεδόν εξολοκλήρου MADE IN GERMANY και κάποια εξωτερικά του μέρη συναρμολογήθηκαν στην Ρουμανία). Το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA), σε βενζινάδικο εταιρίας βρετανικών συμφερόντων και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ.

    Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAΙSIA), με μελανάκια που έρχονται από την Κίνα, ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο. Έβαλε τις παντούφλες του (MADE IN BRAZIL), ήπιε ένα ποτήρι κρασί  (MADE IN FRANCE) και άνοιξε την γιαπωνέζικη τηλεόραση (αλλά.. MADE IN INDONESIA) για να δει κάτι ξέγνοιαστο σε ιδιωτικό κανάλι που πρόσφατα αγόρασε γερμανική εταιρία. Μετά σκεφτόταν γιατί δεν μπορούσε να βρει μια δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ...

Σε μεγάλα ύψη ο τζίρος της παραοικονομίας

Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση,  στην Ευρώπη, όσων αφορά την ικανότητα συγκέντρωσης εσόδων από ΦΠΑ, με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ξεπερνά  τα 52 δισεκατομμυρίων ευρώ την ίδια στιγμή, ο τζίρος της παραοικονομίας στην Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν. Η χώρα μας βρίσκεται στην 9η θέση  μεταξύ των 27 κρατών της Ε.Ε. και στην 4η από τα 17 μέλη της Ευρωζώνης.

Αν και η χώρα έχει αυτή τη στιγμή περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να μειώσει το μέγεθος της παραοικονομίας και να καταστήσει πιο πιο αποτελεσματικούς τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς , καθώς με τον τρόπο αυτό θα καταφέρει να τονώσει τα δημόσια έσοδα και να ελαφρύνει το πρόγραμμα λιτότητας και περικοπής δαπανών.

Οι αιτίες της αναποτελασματικότητας στη συλλογή του ΦΠΑ είναι δύο. Πρώτον, η ανεπάρκεια των μηχανισμών είσπραξης και δεύτερον η σταδιακά διευρυνόμενη επιδείνωση της ύφεσης που στέρησε το ρευστό στην αγορά και οι υπόχρεοι προτιμούσαν να κρατήσουν τον ΦΠΑ ως κεφάλαιο κίνησης αντί να τον αποδώσουν στην εφορία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη δεύτερη χειρότερη θέση αναφορικά με την αποδοτικότητα του ΦΠΑ βρέθηκε το 2010 η Ιταλία, ενώ στην τρίτη θέση ήταν η Ισπανία. Η Πορτογαλία που εφαρμόζει αντίστοιχο με το ελληνικό μνημόνιο ήταν το 2010 στην 8η θέση της σχετικής κατάταξης, ενώ η Ιρλανδία στην 11η θέση.

Η παραοικονομία στο 24,3%

Η Ελλάδα βρέθηκε στην 9η θέση, με την παραοικονομία να ανέρχεται στο 24,3% του ΑΕΠ της χώρας, ή 52,2 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2011. Η χώρα με τη μικρότερη παραοικονομία ήταν η Αυστρία με μόλις 7,9% του ΑΕΠ της να αφορά τη μαύρη οικονομία.

Η Βουλγαρία ''κατέκτησε'' το 2011 τη χειρότερη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. των 27 χωρών σε ότι αφορά το μέγεθος της παραοικονομίας ως ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας.

Πηγή: www.news247.gr

Η απάντηση της κίνησης απομείωσης του ελληνικού χρέους (GDF) προς τον καθηγητή Γ.Βαρουφάκη

Η κίνηση που εμπνεύστηκε ο Ελληνοαμερικάνος εφοπλιστής Πέτρος Νομικός φαίνεται μια έξυπνη ενέργεια που μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της ελληνικής κρίσης και να δώσει ανάσες στην οικονομία, εφόσον κεντρίσει το ενδιαφέρον και θελήσουν να συμμετάσχουν πολλοί. Ωστόσο ο γνωστός καθηγητής οικονομικών κύριος Γιάννης Βαρουφάκης, που πλέον ζει και εργάζεται εκτός Ελλάδος, σε συνέντευξη στο Lifo έθεσε τις αμφιβολίες του, ως προς τρια σημεια. Η απάντηση του Greek Debt Free έχει ως εξής:                                                                                                                                                          "Πολλοί ζητήσατε να σχολιάσουμε το άρθρο στη LIFO (official) του Γιάννη Βαρουφάκη, τον οποίο σεβόμαστε και εκτιμάμε. Κάναμε όμως κάτι καλύτερο. Μεταφράσαμε τα 3 σημεία που αναφέρονται ως "τρωτά" του GDF στον Πέτρο Νομικό, πήραμε τις απαντήσεις του, ξαναμεταφράσαμε και τις παραθέτουμε εδώ σε στιλ Ερώτηση LiFO - απάντηση Πέτρου Νομικού. Αξίζει να τις διαβάσετε.

1)
LiFO, Γιάννης Βαρουφάκης: Τα δύο χρόνια που πέρασαν η μεγαλύτερη «επιτυχία» των Μνημονίων ήταν ότι μετέτρεψαν τα χρέη του ελληνικού Δημοσίου από χρέη σε ιδιώτες σε χρέη προς την Τρόικα. Με το Μνημόνιο 2 και μετά το PSI η πλειονότητα των χρημάτων που χρωστά το Δημόσιο οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και στο ΔΝΤ. Αυτά τα χρέη δεν έχουν πλέον τη μορφή ομολόγων τα οποία μπορείς να αγοράσεις σε εξευτελιστικές τιμές και να τα σκίσεις. Άρα, η υπόσχεση που δίνει η DFG στην ιστοσελίδα της ότι για κάθε ένα ευρώ που δωρίζουμε διαγράφονται 8 ευρώ χρέους δεν στέκει.

Πέτρος Νομικός: Αυτό απλά δεν ισχύει. Τα δύο τρίτα των δανειακών υποχρεώσεων ανήκουν σε ιδιώτες. Όσο υπάρχουν ομόλογα που μπορούν να αγοραστούν για 12 ή 13 σεντς, ένας πολίτης μπορεί να δώσει 1 ευρώ στο GDF και το GDF μπορεί να αγοράσει € 8 χρέους και κατά συνέπεια να μειώσει το χρέος της χώρας κατά 8 ευρώ. Αν αυτό αλλάξει, ο αριθμός στην «αριθμομηχανή χρέους» (Debt Calculator) στην ιστοσελίδα του GDF, θα αλλάξει κι αυτός. Για να αποφεύγονται παρερμηνεύσεις, παρακαλούμε διαβάζετε τα ψιλά γράμματα πριν ασκείτε κριτική. Σήμερα, 4η Ιουλίου 2012, υπάρχουν πάνω από 60 δισ. ευρώ ονομαστικής αξίας ομολόγων PSI GGB 2% που είναι εμπορεύσιμα σε τιμές κάτω από 15 σεντς. Αν δινόταν στο GDF ένα εκατομμύριο ευρώ, θα μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να αγοράσουμε ομόλογα σύμφωνα με την τιμή που δηλώνεται στην αριθμομηχανή στην ιστοσελίδα μας. Το GDF δεν είναι διαμορφωμένο από ερασιτέχνες. Το μήνυμα μπορεί να είναι απλό αλλά το πρόγραμμα είναι πολύ έξυπνα δομημένο.

2)
LiFO, Γιάννης Βαρουφάκης: έστω ότι δεν ίσχυε το παραπάνω κι ότι μαζεύαμε τα 45 δισ. ευρώ που θα χρειάζονταν (σύμφωνα με τους υπολογισμούς της DFG), ώστε να διαγραφεί το δυσθεώρητο ελληνικό δημόσιο χρέος (κάτι που, μην ξεχνάμε, θα σήμαινε δωρεές 4.500 ευρώ για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στην Ελλάδα, ακόμα κι αν το χρέος εξαγοραζόταν στο 20% της αξίας του). Με το που θα προσπαθούσε να αγοράσει η DFG τα ομόλογα αυτά (για να τα σκίσει), αμέσως οι τιμές των ομολόγων θα ανέβαιναν τόσο που τα 45 δισ. δεν θα έφταναν για να διαγράψουν παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό του χρέους. (Η DFG ισχυρίζεται ότι αυτό το πρόβλημα δεν θα προκύψει, αν αγοράσει όλα τα ομόλογα μαζί, αφού συγκεντρώσει το ποσό αυτό. Δεν πείθομαι. Μια «συγκομιδή» τόσων δισεκατομμυρίων δεν κρατιέται μυστική για πολύ. Με το που θα το πάρουν χαμπάρι οι αγορές, οι τιμές των ομολόγων θα πολλαπλασιαστούν, ακυρώνοντας τα σχέδια της DFG.)

Πέτρος Νομικός: Εκτός κι αν η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει σε χρεοκοπία, οποιαδήποτε ομόλογα αγοράζονται σε τιμές μικρότερες από αυτές στις οποίες η κυβέρνηση χρωστάει, είναι χρήματα που κερδίζονται. Σήμερα, δίνουμε 1 ευρώ και το χρέος μειώνεται κατά 8 ευρώ.

Αν η κυβέρνηση ανακοίνωνε αύριο ότι είχε στη διάθεσή της σχέδιο εξαγοράς χρέους από το ΔΝΤ αξίας 45 δισ. ευρώ, αυτό θα ήταν απίστευτο επίτευγμα. Ένας φιλέλληνας και πολίτης με καλή πρόθεση προσπαθεί να οργανώσει τον ελληνικό λαό να βοηθήσει τον εαυτό του μέσα από έναν μη-κερδοσκοπικό οργανισμό. Αυτό δεν μπορεί να το αποκαλέσει κανείς πρόβλημα. Είναι μέρος της λύσης.

Το GDF επιδιώκει να φέρει το ελληνικό χρέος σε βιώσιμα επίπεδα. Η κλίμακα του κινήματος εξαρτάται από τη βούληση του ελληνικού λαού να συμμετάσχει. Δεν περιμένουμε να εξαλείψουμε το σύνολο του χρέους.

Κατανοούμε ότι αυξήσεις των τιμών μπορούν να προκύψουν και το έχουμε λάβει υπόψη κατά τον ακόλουθο τρόπο: Δεν πρόκειται να τρέξουμε στην αγορά απότομα, σε μια αγοραστική παραζάλη ομολόγων. Αν έχουμε συγκεντρώσει μεγάλα ποσά, θα προσπαθήσουμε να αγοράζουμε όσο το δυνατόν πιο έξυπνα, ήρεμα και αργά. Αυτό προσπαθεί να κάνει και κάθε δημόσιο ή εταιρικό πρόγραμμα επαναγοράς και ο καθένας αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα.

Επίσης, το GDF συγκεντρώνει όλες τις δωρεές και συντονίζει τις εξαγορές κατά τρόπο που πιστεύουμε ότι δεν θα προκαλέσει μεγάλη αύξηση στις τιμές του χρέους. Αν ζητούσαμε από κάθε άτομο να μας παραδίδει ομόλογα, θα υπήρχε μη-συντονισμένη ζήτηση και άρα ανατίμηση. Το GDF το αποφεύγει αυτό ζητώντας χρήματα και όχι ομόλογα και πραγματοποιώντας το ίδιο τις αγορές.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που ρυθμίζουν τιμές των ελληνικών ομολόγων, όπως η πολιτική επικαιρότητα, το τι συμβαίνει στην Ιταλία και στην Ισπανία, και άλλες συνιστώσες. Στην περίπτωσή μας, αν πράγματι συγκεντρωθούν αρκετά χρήματα ώστε να ανέβουν οι τιμές –που θα μπορούσε να συμβεί αν τα ποσά αυξηθούν εντυπωσιακά- τότε αυτό που θα πρέπει να εξετάσουμε είναι η Μέση Τιμή στην οποία ο οργανισμός αγόρασε τα ομόλογα. Ουσιαστικά, οποιαδήποτε τιμή κάτω από την ονομαστική τους αξία, είναι χρήματα που θα εξοικονομηθούν. Φυσικά, όσο χαμηλότερη είναι η τιμή τόσο το καλύτερο, οπότε όσο η κρίση χειροτερεύει τόσο η πρόταση του GDF έχει μεγαλύτερη αξία για κάθε πατριώτη, μια και έχουμε πτώση των τιμών των ομολόγων, ενώ το οφειλόμενο ποσό παραμένει το ίδιο.


3)
LiFO, Γιάννης Βαρουφάκης: Η όλη ιδέα βασίζεται σε μία πλάνη: ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι κρίση χρέους. Δεν είναι! Το χρέος είναι το σύμπτωμα, όχι η αιτία. Όταν ακούω να μιλούν για κρίση χρέους θυμώνω, επειδή αυτές οι αναφορές σηματοδοτούν το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε συλλάβει τι έχει γίνει. Είναι σαν να ακούς γιατρό να βγάζει διάγνωση για καρκινοπαθή ότι πάσχει από κρίση πόνου. Το ότι πονάει αφάνταστα ο ασθενής και ο πόνος του (όπως το χρέος μας) είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα δεν σημαίνει ότι ο γιατρός δεν είναι τσαρλατάνος.

Πέτρος Νομικός: Με το θυμό και τη μη εποικοδομητική κριτική, δεν κερδίζουμε τίποτα. Το GDF προσφέρει στον κόσμο την ευκαιρία να αναλάβει δράση έναντι του χρέους. Το πρόβλημα μπορεί να πηγάζει κάπου αλλού αλλά, αυτή τη στιγμή, η απειλή για την υγεία του έθνους είναι το τεράστιο χρέος. Αν μπορέσουμε να «ανακουφίσουμε» το χρέος, τότε «ο ασθενής» θα μπορέσει να επιβιώσει ώστε να μπει σε θεραπεία και να έχει πιθανότητες να «γίνει καλά» από τα μακροπρόθεσμα προβλήματα και την αιτία. Το GDF έχει έναν μόνο στόχο: να βοηθήσει τον ελληνικό λαό και όλους τους φιλέλληνες να καταπολεμήσουν το χρέος με την αγορά ελληνικών ομολόγων όσο το δυνατόν φθηνότερα, προβαίνοντας στην ακύρωσή τους. Δεν σχολιάζουμε την αιτία της κρίσης, δεν έχουμε λόγο πάνω σ’ αυτό, είμαστε αυστηρά μη-πολιτικός και μη-κυβερνητικός οργανισμός".

Νοιώθει κανείς κορόιδο;

Πηγή: http://athensvoice.gr
του Φώτη Γεωργελέ 
Σήμερα διαβάζουμε στις εφημερίδες και βλέπουμε στις ειδήσεις, ότι φτάνει η Τρόικα στην Κύπρο. Γιατί ζήτησε κι αυτή ευρωπαϊκή βοήθεια 4 δισ. Παρόλο που το πρόγραμμα συνολικά αφορά λιγότερα από 10 δισ., ενώ το ελληνικό έχει φτάσει τα 240, παρά τις σχέσεις της Κύπρου με τις ρώσικες εταιρείες που έχουν έδρα στο νησί, παρά τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν βρέθηκαν από άλλον τα λεφτά. Ούτε Ρώσοι, ούτε Κινέζοι, ήταν διατεθειμένοι να δανείσουν προβληματικά κράτη. Μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα μέσα σε 2 χρόνια. Μετά την Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Κύπρος, σε λίγο η Σλοβενία, μπαίνουν σε κάποιο είδος δημοσιονομικής προσαρμογής, φτιάχνουν μνημόνια, συζητάνε με τη Μέρκελ και τις χώρες του Βορρά, με το ΔΝΤ. Τώρα ξέρουμε ότι η Ευρώπη έχει πρόβλημα χρέους, έχει πρόβλημα παραγωγής. Η Γαλλία ανησυχεί ότι θα είναι η επόμενη. Τώρα ξέρουμε ότι όλες οι χώρες κάπως έτσι το αντιμετωπίζουν, με τον ίδιο τρόπο, διαπραγματεύσεις δύσκολες, μια λύση, δυο λάθη, πάλι απ’ την αρχή, αργά και βασανιστικά μπας και βρεθεί ένας τρόπος και μπορέσει η Ευρώπη να προχωρήσει ενωμένη.
Γιατί κανείς δεν λέει τώρα τον κομμουνιστή Χριστόφια προδότη και δοσίλογο; Γιατί κανείς δεν λέει τώρα ότι υπάρχει άλλη λύση, να βρούμε χρήματα από τους Ρώσους και τους Κινέζους; Από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, που ακόμα κι αν υπάρχουν θα γίνουν εκμεταλλεύσιμα σε 20 χρόνια; Γιατί κανείς δεν μιλάει πια για δυνάμεις κατοχής, απελευθερωτικούς αγώνες, δοσίλογους και προδότες; Όλες οι χώρες, όλες οι κυβερνήσεις, προδότες ήταν; Σε όλες τις χώρες έχουν «δικτατορία και νέα κατοχή»; Και ο Ομπάμα και ο Ολάντ και ο Κον Μπετίτ που λένε ότι πρέπει να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα Διάσωσης, όλοι «δυνάμεις κατοχής» είναι;
Ευτυχώς αυτά περάσανε. Κανείς πια δεν τα λέει. Όχι απλώς δεν τα λένε, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει να εφαρμοστούν και στην Ελλάδα οι ρυθμίσεις που αποφασίστηκαν για την Ιταλία και την Ισπανία. Πως έγιναν αυτές οι ρυθμίσεις; Με διαπραγματεύσεις με τη Μέρκελ. Ποιοι τις έκαναν; Ο «νεοφιλελεύθερος» Ραχόι και ο «άνθρωπος των τραπεζών» Μόντι, που «δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση γιατί δεν τον εξέλεξε ο λαός». Τώρα λοιπόν και οι «τεχνοκράτες» μπορούν να ασκούν επωφελή πολιτική για τον λαό τους, τώρα οι διαπραγματεύσεις και τα μνημόνια δεν αποτελούν «εσχάτη προδοσία», τώρα όσοι πιστεύουν ότι μέσα στην Ευρώπη, μαζί με τους ευρωπαίους, με κοινά προγράμματα έρχεται η λύση και όχι με μονομερείς καταγγελίες, δεν είναι προδότες που θα τους κρεμάσουμε στο Γουδί.
Δεν είμαι μνησίκακος. Ξέρω ότι έτσι αντιδρούμε οι άνθρωποι όταν η αλήθεια είναι σκληρή, προτιμάμε το ρόλο του θύματος, ψάχνουμε έναν εχθρό να ξεσπάσουμε, θέλουμε να κατηγορήσουμε κάποιον για τα λάθη μας παρά να σταθούμε στα πόδια μας και να λύσουμε τα προβλήματά μας. Όμως έχω μια απορία. Που απευθύνεται αυτή τη φορά όχι στα κόμματα και στους πολιτικούς, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Αλλά στους δικούς μου ανθρώπους, στους φίλους μου, στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας που κάθε Πέμπτη εδώ από κάτω με τα σχόλιά τους κήρυτταν τον πόλεμο στους προσκυνημένους, κατηγορούσαν τους προδότες και τους πράκτορες του Διευθυντηρίου των Βρυξελών, έγραφαν για Γερμανοτσολιάδες, στρατευμένοι στον «εθνικό απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στη ναζιστική κατοχή».
Τώρα δεν αισθάνονται κάπως ότι τους έπιασαν κορόιδα; Ότι 2 χρόνια στήθηκε μόνο εδώ, μόνο στην Ελλάδα, ένα καθεστώς εμφυλίου, με προδότες και πατριώτες, με φίλους και εχθρούς του λαού και τώρα που πολιτικές καριέρες στήθηκαν πάνω στη βία, κόμματα μπήκαν στη Βουλή, κρατικές επιχορηγήσεις μπήκαν στα ταμεία, το παραμύθι τελείωσε και αρχίζουμε και ‘μεις σιγά σιγά να γινόμαστε κανονική χώρα όπως οι άλλοι; Αρχίζουμε και ‘μεις να μιλάμε για διαπραγματεύσεις, για μέτρα, για συνεννοήσεις, για διάλογο όπως οι κανονικοί άνθρωποι της Ευρώπης και όχι για κρεμάλες, για «δικαιολογημένη» βία, για πόλεμο, για δικτατορίες και κατοχές; Σκέφτεται κανείς πως θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχαμε χάσει αυτά τα 2 χρόνια χωρισμένοι σε προδότες και πατριώτες; Αν δεν καίγαμε τις πόλεις μας;