Οι κίνδυνοι που συνδέονται με τις μαγνητικές κάρτες ξενοδοχείων

Οι πλαστικές κάρτες, που αποτελούν τα κλειδιά εισόδου των δωματίων των μοντέρνων  ξενοδοχείων είναι πολύ πρακτικές και βολικές. Δεν αναγράφουν τον αριθμό του δωματίου, οπότε δεν μπορεί κάποιος, που τυχόν θα βρει το κλειδί, να μπει στο δωμάτιο σας. Ούτε και να πάει στη Ρεσεψιόν και να ζητήσει το κλειδί, που κρέμεται εκεί και σίγουρος, ότι ο ένοικος λείπει (αφού έχει αφήσει εκεί το κλειδί του) να πάει και να κλέψει ανενόχλητος.

Όμως οι πλαστικές κάρτες - κλειδιά κρύβουν άλλους σοβαρούς κινδύνους, αν τυχόν κάποιος θελήσει να κάνει  παράνομη χρήση. Η περίπτωση αυτή ευτυχώς δεν είναι συχνή, είναι όμως πάρα πολύ δυσάρεστη, αν τυχόν συμβεί!
Γι' αυτό προσπαθήστε τις κάρτες - κλειδιά των δωματίων :

1)  να μην τις χάνετε,

2)  να μην τις πετάτε και, αν είναι δυνατόν

3)  να μην τις επιστρέφετε καλύτερα στη  Reception του Ξενοδοχείου σας κατά την αναχώρηση.
Οι κίνδυνοι από παράνομη χρήση καρτών είναι μεγαλύτεροι στα μέτριας ποιότητας ξενοδοχεία και προφανώς σε χώρες με μεγάλη εγκληματικότητα.
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι μπορεί να εμπεριέχεται στην μαγνητική κάρτα - κλειδί του δωματίου του ξενοδοχείου σας ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

α-  Όνομα πελάτου

β-  Μέρος της διευθύνσεως κατοικίας του πελάτου

 γ-  Ο αριθμός δωματίου του ξενοδοχείου

δ-  Ημερομηνίες αφίξεως και αναχωρήσεως

 ε-  Ο αριθμός της Πιστωτικής Κάρτας του πελάτου και ημερ/νία λήξεως !

Δηλαδή προσωπικές σας πληροφορίες που αν βρεθούν στην διάθεση κάποιου κακόβουλου και τις εκμεταλλευτεί μπορεί να πάει για ψώνια ΜΕ ΧΡΕΩΣΗ ΣΑΣ ! ! ! Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα βρείτε το δίκιο σας αλλά σίγουρα θα ταλαιπωρηθείτε.

Κανονικά, βέβαια τα ξενοδοχεία συνηθίζουν να σβήνουν αυτές τις πληροφορίες ή να τις αχρηστεύουν (είναι δηλαδή μιας χρήσης), αλλά ίσως σε μερικούς συμβαίνει να τις κρατούν μέχρις ότου κάποιος υπάλληλος δώσει ξανά την κάρτα-κλειδί στον επόμενο πελάτη του ξενοδοχείου.

Εκείνη την στιγμή εγγράφονται οι πληροφορίες του Νέου Πελάτη και συγχρόνως σβήνονται τα δεδομένα του προηγούμενου πελάτη.

Μια ενδεχόμενη λύση είναι να κρατήσετε τις κάρτες ή να τις καταστρέψετε. Μην τις πετάτε απλά και για την ασφάλεια σας καλύτερα μη τις επιστρέφετε στην Reception όταν φεύγετε απ' το ξενοδοχείο κατά την αναχώρησή σας. Δεν θα σας χρεώσουν για την κάρτα-κλειδί.

Για τον ίδιο λόγο, όταν φτάνοντας στο αεροδρόμιο ανακαλύψετε ότι έχετε ακόμη την κάρτα - κλειδί στην τσέπη σας, μην την πετάξετε σε κάλαθο αχρήστων του αεροδρομίου. ΠΑΡΤΕ την στο σπίτι σας και καταστρέψτε την κόβοντάς την.

Πως το όριο συνταξιοδότησης στα 65 έτη είναι στα 55…

Εάν προστρέξει κανείς στο προϋπολογισμό του 2011 του ελληνικού κράτους και στο πώς αυτός υλοποιήθηκε, οδηγείται σε μερικά σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τους βασικούς αποδέκτες στους οποίους κατευθύνονται τα μεγαλύτερα κονδύλια του.

1. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι για τη μισθοδοσία των κρατικών υπαλλήλων, τις επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις-προνοιακά επιδόματα διατίθεται ποσοστό περί το 85% του συνόλου των δαπανών του προϋπολογισμού

2. Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι για τα τρία παραπάνω κονδύλια δαπανάται ποσό μεγαλύτερο από τις συνολικές ετήσιες εισπράξεις του κράτους.

Είναι προφανές ότι από τη περιστολή αυτών των τριών κωδικών του προϋπολογισμού θα προέλθει η εξοικονόμηση των απαιτουμένων πόρων για να οδηγηθεί η οικονομία μας σε ισοσκελισμένους και αργότερα πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Δεν έχουν όμως και οι τρείς κωδικοί την ίδια ευελιξία και ελαστικότητα ως προς τις δυνατότητες προσαρμογής, εκτός κι αν συνεχιστεί η οριζόντια παρέμβαση περικοπών. Προχωρώντας σε αξιολόγηση της δυνατότητας περικοπών από το καθένα, διαπιστώνεται ότι οι δυνατότητες περιορισμού της αντίστοιχης δαπάνης είναι ανομοιόμορφες.

Σαφώς και ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί και μάλιστα σημαντικά. Η δημοσιονομική βελτίωση όμως, που θα αποδώσει μια παρέμβαση μείωσης των απασχολουμένων στο δημόσιο κατά 20%, θα είναι τις τάξης του 1,5% του ΑΕΠ (περί τα 3 δισ.). Πολύ πιο περιορισμένες είναι οι δυνατότητες εξοικονόμησης από τις κοινωνικές μεταβιβάσεις.

Οι δαπάνες που κατευθύνονται για επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, προκειμένου να "συμπληρώνουν" τα διαθέσιμα τους που προορίζονται για συντάξεις, είναι κατά τη γνώμη μου εκείνες που επιδέχονται και τη μεγαλύτερη δυνατότητα συμπίεσης, εξ αιτίας του μεγέθους τους. Παράλληλα επιβάλλεται να κινηθούμε σύντομα προς αυτή τη κατεύθυνση, προτού να είναι πολύ αργά για τη σωτηρία του Συστήματος. Το όφελος που θα προκύψει θα είναι διττό, αφενός η δημοσιονομική ωφέλεια, αφετέρου η εξυγίανση και διάσωση του συστήματος μελλοντικά.

Έχουν διεξαχθεί άπειρες συζητήσεις σχετικά με το ζήτημα της μη βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού προβλήματος στην Ελλάδα σε όλες του τις πτυχές (αναδιανεμητικό-κεφαλαιοποιητικό, ύψος συντάξεων και εξάρτηση του από το μισθό (μεσοσταθμικό ή τελικό), μη ανταποδοτικότητα της χορηγούμενης σύνταξης, τεχνητή πελατειακή αύξηση του πληθυσμού των δικαιουμένων σύνταξης, ένταξη στο σύστημα μη δικαιουμένων για ανθρωπιστικούς λόγους, αναλογία συνταξιούχων - εργαζομένων κλπ), ώστε δεν χρειάζεται να σταθώ περισσότερο. Όλες οι παράμετροι που επηρεάζουν το θέμα έχουν τεθεί και ερευνηθεί.

Από το νόμο Σιούφα στο νόμο Ρέππα και από τη σοβαρή προσπάθεια Γιαννίτση (επιτροπή Σπράου) στο νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, όλες οι κυβερνήσεις προσπάθησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να δώσουν διέξοδο, έστω προσωρινή, στο μεγάλο πρόβλημα του ασφαλιστικού. Δυστυχώς οι αντιδράσεις της "θιγομένης" κοινωνίας και ο συνακόλουθος φόβος του πολιτικού κόστους δεν έχουν επιτρέψει ως σήμερα τη διεξοδική αντιμετώπιση και επίλυση του προβλήματος. Όλες οι παρεμβάσεις απλά έδωσαν προσωρινές ανάσες και μετακύλησαν το πρόβλημα για αργότερα. Οι αναλογιστικές μελέτες που έχουν εκπονηθεί από διεθνείς και εγχώριους οίκους για λογαριασμό τόσο της πολιτείας, όσο και φορέων όπως η ΓΣΕΕ και άλλοι ενδιαφερόμενοι, συμπίπτουν ότι το αναλογιστικό έλλειμμα του "Συνταξιοδοτικού" θα ανέλθει στο δυσθεώρητο ύψος των 500-600 δισ. έως το 2050.

Επομένως είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία η οριστική επίλυση του. Άλλωστε το συνταξιοδοτικό είναι το μεγάλο πρόβλημα όλου του γερασμένου πρώτου κόσμου, σοβαρότερο και από το πρόβλημα διατήρησης και χρηματοδότησης ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους. Η στόχευση όμως του παρόντος σημειώματος είναι διαφορετική. Πρόθεση του είναι να αναδείξει τη πραγματική μεσοσταθμική ηλικία συνταξιοδότησης των νεοελλήνων.

Η κυβέρνηση εξετάζει την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από το 65ο στο 66ο η και 67ο έτος. Η παραδοχή όμως ότι σήμερα το όριο είναι στα 65 αποτελεί "δημιουργική" διαστρέβλωση. Είναι ο "τύπος" που συσκοτίζει την "ουσία". Με το Νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη πέρυσι θεσπίστηκε μεταβατική διάταξη, με βάση την οποία θα πάμε στα 65 σταδιακά σε εύρος πενταετίας . Αλλά... η διάταξη ισχύει από τη χρονική στιγμή που ψηφίστηκε ο νόμος και εφεξής, ανεβάζοντας κατά ένα ετησίως το ηλικιακό όριο. Ποιές είναι όμως οι δουλείες που μεταφέρονται από το παρελθόν;

Οι συνταξιούχοι στη χώρα σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου εργασίας ανέρχονται σε 3.050.000 (πάνω από 1.200.000 στο ΙΚΑ, 800.000 στον ΟΓΑ, 400.000 ΔΥ, 400.000 στον ΟΑΕΕ κλπ). Αυτοί στο σύνολο των κατοίκων (9.950.000 σύμφωνα με την απογραφή του 2011) αποτελούν το 30,65% του πληθυσμού. Ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα είναι τα 80 έτη. Εάν το όριο συνταξιοδότησης ήταν τα 65 έτη, οι συνταξιούχοι θα ήσαν τα (80-65)/80=18,75% του πληθυσμού. Είναι όμως το 30,65%, 63% περισσότεροι! Εφαρμόζοντας ανάστροφα την απλή μέθοδο προκύπτει ότι 80*30,65%=24,52 (τα χρόνια ζωής υπό σύνταξη). Συνεπώς το πραγματικό ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης είναι 80-24,52=55,48.

Και είναι απολύτως λογικό το εξαγόμενο συμπέρασμα. Συμβαδίζει με τη καθημερινή διαπίστωση όλων μας. Τρείς στους δέκα Έλληνες είναι συνταξιούχοι. 32 δισ. διοχετεύτηκαν πέρυσι στη συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα. Πού οφείλεται η στρέβλωση; Μα στο ότι εκτός από κάποιους λιγοστούς συμπατριώτες μας, που αποχωρούν από τον επαγγελματικό βίο στα 65, μεγάλες πληθυσμιακές, επαγγελματικές, κοινωνικές ομάδες, συνταξιοδοτούνται σε αρκετά μικρότερες ηλικίες.

Ενδεικτικά αναφέρω:

- Περισσότεροι από τους μισούς ασφαλισμένους του ΙΚΑ είναι ενταγμένοι στα βαρέα και ανθυγιεινά, με όριο εξόδου το 58ο έτος. Πελατειακοί λόγοι οδήγησαν στη συμπερίληψη μεγάλου αριθμού απασχολουμένων στο συγκεκριμένο ευνοϊκό καταφύγιο. (ακόμη και το να βγάζεις φωτοαντίγραφα θεωρείται βαριά και ανθυγιεινή εργασία, ωσάν να εισπνέεις αμμωνία).

- Οι ΔΥ θεμελιώνουν δικαίωμα εξόδου από το 50ο έτος με μειωμένη σύνταξη. Στα 58 αποχωρούν κανονικά. Ήδη το φαινόμενο μεσηλίκων συνταξιούχων στο συγκεκριμένο χώρο αναμένεται να επιταθεί, αφού η κυβερνητική τρόικα, στη προσπάθεια της για αποφυγή απολύσεων ΔΥ, προσανατολίζεται να χορηγήσει πλασματικά χρόνια υπηρεσίας, προκειμένου να καταστεί εφικτή η θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος πολύ ενωρίτερα, ώστε οι απολύσεις να υποκατασταθούν από πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Πρόκειται βεβαίως για μέτρο ελάχιστης δημοσιονομικής απόδοσης, αφού η εξοικονόμηση που θα επιφέρει η νομοθέτηση του μέτρου θα είναι απλά η διαφορά στο μεταξύ του σημερινού καταβαλλόμενου μισθού και της μελλοντικής σύνταξης.

- Ειδικά το σύνολο των ενστόλων (στρατιωτικοί, λιμενικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες), όπου δηλαδή υφίσταται η έννοια της ιεραρχίας και της υπακοής σε ανώτερο, αποχωρεί μαζικά αποστρατευόμενο, παρασυρόμενο από τους προαγόμενους ηλικιακά νεοτέρους του, από το 44ο-52ο έτος. Αιτία η πρωτοφανής διάταξη που ορίζει ότι ένστολος απαγορεύεται να "διατάσσεται" από άλλον μεταγενέστερης τάξης στη Σχολή, από την οποία αποφοίτησαν. Το αστείο είναι ότι εκ των υστέρων οι αποστρατευόμενοι προσφεύγουν μαζικά στα δικαστήρια και διεκδικούν τους βαθμούς που η πρόωρη αποστρατεία τους "αποστέρησε". Τελικά όλοι δικαιώνονται και λαμβάνουν τη σύνταξη ανωτάτου αξιωματικού.

- Υπάλληλοι ΔΕΚΟ συνταξιοδοτούνται πολύ ενωρίτερα από τα 65. Μάλιστα οι ΔΕΚΟ κατά διαστήματα υλοποιούν καλοπληρωμένα επιδοτούμενες "εθελούσιες" εξόδους, που τερματίζουν τον εργασιακό βίο υπαλλήλων τους ακόμη κι από το 42ο έτος.

- Οι του ΟΓΑ στα 60.

- Οι γυναίκες, ιδιαίτερα εκείνες με παιδιά, αποχωρούν αρκετά νωρίς.

- Υπάρχουν ακόμη γυναίκες συνταξιούχοι, με χρήση της περιβόητης 15ετίας, που απεχώρησαν από το 33-35ο έτος της ζωής τους.

- Άγαμες θυγατέρες. Άλλη μία πληγή του συστήματος, που αναπαράγει τον αναχρονισμό μιας εποχής που ο νόμος μεριμνούσε για τη προστασία των "αδυνάμων" (τότε) ορφανών γυναικών, για τις οποίες οι προϋποθέσεις εξασφάλισης εργασίας, άρα και βιοπορισμού, ήσαν από ελάχιστες έωα αδύνατες. Παρότι το εργασιακό περιβάλλον για τις γυναίκες έχει σήμερα αλλάξει άρδην, ο αναχρονισμός διατηρείται, με βάση το "αξίωμα" περί κεκτημένων.

- Ανάπηροι, παθόντες από εργατικό ή άλλο ατύχημα, νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, τετραπληγικοί, παραπληγικοί κλπ χωρίς όριο ηλικίας.

Εάν αρθούν αυτές οι εξαιρέσεις (δεν περιλαμβάνεται η τελευταία υποκατηγορία, η οποία δικαίως προστατεύεται), που τελικά αποτελούν το κανόνα της μεγάλης πλειοψηφίας, και πάμε σε αυστηρή τήρηση του ορίου των 65, οι συνταξιούχοι θα πρέπει να περιοριστούν κάτω από τα 2.000.000. Θα μειωθούν δηλαδή κατά 35%. Για τις δαπάνες αυτό συνεπάγεται αντίστοιχη μείωση από τα 32 δισ, που κοστίζει σήμερα το σύστημα (18 δίς κρατική επιχορήγηση και 14 δισ. απευθείας από τα ταμεία). Η δαπάνη θα περιοριστεί στα 20,8 δίς και θα εξοικονομηθούν 11,2 δισ.

Άλλωστε και οι τεχνοκράτες, τόσο της τρόικας, όσο και των οίκων που εκπονούν τις αναλογιστικές μελέτες βιωσιμότητας του συστήματος, έχουν εκφράσει τη θέση ότι, για να είναι βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας, η κρατική συμμετοχή δεν πρέπει να υπερβαίνει το 2,5% του ΑΕΠ, ήτοι τα 5 δισ.

Εάν δεν υπάρξει ριζική παρέμβαση και άμεση ανατροπή εκ θεμελίων στο συνταξιοδοτικό σύστημα, φοβάμαι ότι η επόμενη γενιά συνταξιούχων δύσκολα θα εξασφαλίζει συντάξεις μεγαλύτερες των 300 μηνιαίως.
 Πηγή:www.capital.gr

Πως ξεχωρίζει το παιδί με υψηλό δείκτη ευφυίας

Ο δρ Νίκος Λυγερός, ο εξυπνότερος Έλληνας και ένας από τους 50 πλέον προικισμένους ανθρώπους στον κόσμο (IQ 189), με εφόδια τα προσωπικά βιώματα, τις εξαίρετες σπουδές και την εμπειρία του ως καθηγητή προικισμένων παιδιών, μας βοηθά να κατανοήσουμε την ιδιαίτερη φύση του προικισμένου παιδιού και να υιοθετήσουμε το σωστό τρόπο αντιμετώπισης του.Συχνά, ως γονείς, αναλωνόμαστε στην παρατήρηση της εξυπνάδας του παιδιού μας, ενθουσιαζόμαστε με κάθε εύστροφη παρατήρηση του και απογοητευόμαστε όταν δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες μας.

Αργότερα, στο σχολείο, αρχίζουν τα δράματα... Η κακή επίδοση στα μαθήματα μας προκαλεί πανικό, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα, προσανατολισμένο στη λογική των εξετάσεων, του ανταγωνισμού και της στείρας απομνημόνευσης, ενισχύει τα αρνητικά συναισθήματα μας. Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι το προφίλ του προικισμένου παιδιού, όπως μας το περιγράφει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τα πράγματα «από πρώτο χέρι». «Ποιο παιδί χαρακτηρίζουμε ως "προικισμένο";» Αυτό που μοιάζει με όλα τα άλλα παιδιά, αλλά κανένα δεν του μοιάζει. Το προικισμένο παιδί μιλά πολύ γρήγορα, αναπτύσσει πολύ νωρίς πλούσιο λεξιλόγιο και γράφει ή διαβάζει από μόνο του. «Πότε αρχίζει να ξεχωρίζει;» Στην ηλικία των 2-3 ετών. Αν και πάρα πολύ μικρό, το παιδί ξεχωρίζει, αφού παίζει σκάκι ή ντάμα ή ζητά παζλ μεγάλου μεγέθους, που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του, τα οποία και φτιάχνει με ευκολία. Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι συνομιλώντας με έναν ενήλικα δίνει την εντύπωση ότι και το ίδιο είναι ενήλικας όχι μικρό παιδί. Κάνει παρατηρήσεις που εκπλήσσουν, αλλά το πιο σημαντικό είναι οι ερωτήσεις που θέτει.

Για παράδειγμα, μια μικρή 4 ετών ρωτά τη μητέρα της «Ο Θεός είναι παντού;» και η μητέρα απαντά «Ναι». Η μικρή ρωτά ξανά, «Δηλαδή, όταν μπαίνεις μέσα στην κουζίνα, βγάζεις ένα κομμάτι του Θεού;». Η συγκεκριμένη μητέρα μου είχε ζητήσει να της υποδείξω το σωστό τρόπο να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους ερωτήσεις. Της εξήγησα λοιπόν ότι, από τη στιγμή που στην πρώτη ερώτηση απάντησε ότι ο Θεός είναι παντού, τότε Αυτός είναι και μέσα στο σώμα της μάνας. Επίσης η προσέγγιση του θανάτου από ένα προικισμένο παιδί είναι διαφορετική, γιατί, κατά κάποιον τρόπο, το παιδί αυτό είναι πιο κοντά στο θάνατο, εφόσον βλέπει το μέλλον. Σε ένα Δημοτικό Σχολείο τα παιδιά με είχαν ρωτήσει αν μπορεί κανείς να πεθάνει δύο φορές και η δασκάλα έμεινε εμβρόντητη. Είχε πει βέβαια στα παιδιά ότι είμαι «παράξενος», άρα ένιωσαν ότι μπορούσαν να μου μιλήσουν με παράξενο τρόπο. Όταν έχεις μαζί τους μια σχέση συντηρητική, δεν τολμούν να ρωτήσουν. Αντίθετα, όταν αισθάνονται ότι μπορούν να σε προσεγγίσουν ελεύθερα, όλες αυτές οι ερωτήσεις, ακόμη και του τύπου «Υπάρχει ζωή πριν από τη ζωή;», γίνονται χωρίς προκαταλήψεις.

«Τι πρέπει να κάνουμε, σε περίπτωση όπου έχουμε ενδείξεις ότι το παιδί μας είναι προικισμένο;» Αυτό που χρειάζεται το προικισμένο παιδί είναι εμπλουτισμός των γνώσεων του και παιχνίδια που δεν συμπίπτουν με αυτά της ηλικίας του. «Ενδείκνυνται δηλαδή συγκεκριμένα παιγνίδια;» Δεν μπορώ να δώσω συγκεκριμένη απάντηση. Το ένα παιδί σε ηλικία 2 ετών εξετάζει Ερπετολογία, το άλλο αιγυπτιακά. Μιλάμε για ένα ευρύτατο πλαίσιο. «Υπάρχει περίπτωση το παιδί να απογοητευτεί, αν καταπιαστεί με κάτι δύσκολο για την ηλικία του και δεν τα καταφέρει;» Αυτή η ανησυχία είναι αδικαιολόγητη. Είναι σημαντικό για το παιδί να περιεργαστεί, για παράδειγμα, ένα αντικείμενο απαιτήσεων, να παίξει, ακόμη και να το σπάσει ή να το αποσυναρμολογήσει, για να δει πώς λειτουργεί, κι ας πιστεύει ο γονιός ότι δεν αρμόζει στην ηλικία του. Το να του απαγορεύει όμως ρητά την πρόσβαση είναι ΛΑΘΟΣ!

Τα παιδιά αυτά προσεγγίζουν διαφορετικά τα πράγματα. Δεν αισθάνονται δέος απέναντι σε καθετί καινούριο, όπως οι ενήλικες. Ακόμη κι αν τα παρατήσουν, δεν νιώθουν απογοήτευση. «Αυτό δεν αποτελεί και ένδειξη ότι βαριούνται;» Τα προικισμένα παιδιά αλλάζουν πολύ συχνά ενδιαφέροντα. Πρέπει να δίνουμε στο παιδί να ασχοληθεί με κάτι ανάλογο των δυνατοτήτων του, γι' αυτό και οι γονείς δυσκολεύονται. Θα ήθελαν, για παράδειγμα να του δώσουν μια κούκλα ή ένα αυτοκινητάκι και να παίζει με τις ώρες. Το προικισμένο παιδί όμως βαριέται, όπως είναι αναμενόμενο, και φυσικά αρχίζει τις περίεργες ερωτήσεις. «Ποια η θέση των γονιών μπροστά στον καταιγισμό των ερωτήσεων;» Πρέπει να απαντούν! Ειδικά σε ό,τι αφορά το προικισμένο παιδί, δεν πρέπει να υπεκφεύγουν. Αν δεν γνωρίζουν την απάντηση, πρέπει να του το λένε. Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μικρό δικηγόρο: ό,τι του πεις θα το χρησιμοποιήσει εναντίον σου! «Χρειάζονται λοιπόν στήριξη και εκπαίδευση και οι γονείς.» Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο τους μέλημα, γιατί συνήθως υστερούν γνωστικά, εκτός αν είναι ειδικοί του τομέα. Αν, πάλι, οι ερωτήσεις του παιδιού είναι εκτός της ειδικότητας ή του γνωστικού πεδίου τους, πρέπει να διαβάζουν, να μαθαίνουν και να του εξηγούν, όχι αναγκαστικά με τον απλούστερο τρόπο αλλά όπως ακριβώς το κατάλαβαν και εκείνοι. Το παιδί μπορεί να μην ξέρει καθόλου αλλά να αντιληφθεί καλύτερα την έννοια από το κείμενο και θα δει τη δομή. Για παράδειγμα, μπορεί να δει πιο εύκολα αν ένας στίχος είναι γραμμένος σε εξάμετρο, χωρίς να ξέρει καν τι είναι αυτό! Θα πει «έχει 6 πόδια», δεν θα πει« εξάμετρο», το αισθάνεται πιο εύκολα, ενώ ο ενήλικας μπορεί να έχει ανάγκη να γνωρίζει ήδη ολόκληρη τη θεωρία της προσωδίας. Το παιδί κάνει άλλη προσέγγιση: βλέπει σχηματάκια, διαχωρίζει διαφορετικά, ταξινομεί και σκέφτεται. «Πώς εξηγείτε τον τεράστιο αριθμό αριστούχων μαθητών;» Οι αριστούχοι, όπως είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν απαιτείται να είναι ιδιαίτερα έξυπνοι, απλώς αποστηθίζουν. Αντίθετα, τα προικισμένα παιδιά έχουν τρομερή κριτική ικανότητα και δημιουργικότητα. «Πώς μεγαλώνει ένα προικισμένο παιδί;» Όπως και τα υπόλοιπα. Απλώς, είναι ήδη μεγάλο! «Έχει φίλους;» Συνήθως, το προικισμένο παιδί δεν έχει πολλές φιλίες με συνομηλίκους του, εκτός αν αναλαμβάνει να τους οργανώνει. Ωστόσο, παρατηρούμε φιλίες με μεγαλύτερα παιδιά. Καθώς σκέφτεται πιο ώριμα, επικοινωνεί και με ενήλικες χωρίς δυσκολία.

Το θέμα είναι νοητικό. Τα παιδιά αυτά στην αρχή στρέφονται προς τους μεγαλύτερους και μετά στους μικρότερους, τους οποίους και θέλουν να βοηθούν. «Η ωριμότητα αυτή ασφαλώς συνεπάγεται και πολλά άλλα στις σχέσεις του με τους γονείς.» Ναι. Το προικισμένο παιδί σίγουρα διακρίνει τα ελαττώματα των γονιών του πολύ ευκολότερα, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Τα «κανονικά» παιδιά μυθοποιούν τους γονείς τους, τα προικισμένα όχι, γιατί απλούστατα έχουν εντοπίσει τα ελαττώματα τους. Όμως, αγαπούν τον άλλον περισσότερο ως άνθρωπο, γι' αυτό ακριβώς που είναι. Το προικισμένο παιδί αγαπά με ένα διαφορετικό τρόπο. «Κατά πόσο το IQ εγγυάται την επιτυχία στη ζωή;» Καμία εγγύηση δεν δίνεται! Δεν υπάρχει συσχετισμός με την επιτυχία. Μιλάμε βέβαια για πολύ υψηλό IQ. Ας μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία είναι φτιαγμένη για τη μάζα, που έχει IQ 100. Άρα το «καλό» είναι να είσαι λίγο πιο πάνω από το μέσο όρο. Όσον αφορά στην επιτυχία, θα έλεγα ότι κοινωνικά τα πιο επιτυχημένα παιδιά είναι αυτά με IQ λίγο πιο πάνω από αυτόν. Καθώς π ζωή είναι φτιαγμένη για τους λίγο πιο κάτω, όλα τους είναι εύκολα. Όσο όμως η διαφορά μεγαλώνει, τα πράγματα για όσους έχουν πολύ υψηλό IQ δυσκολεύουν. «Γνωρίζοντας τις δυσκολίες, θα προτιμούσατε το δικό σας παιδί να φέρει αυτή την προίκα;» Νομίζω ότι όλα τα παιδιά περνούν δυσκολίες, μόνο που τα προικισμένα παιδιά δεν είναι παιδιά. Ενηλικιώνονται πιο γρήγορα -και αυτό είναι πλεονέκτημα -, έχουν μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια να ωριμάσουν, να κάνουν πιο σωστές επιλογές και κυρίως να βοηθήσουν τους άλλους. Το αίσθημα ευθύνης λοιπόν που αναπτύσσουν είναι πολύ μεγαλύτερο. «Ποια εκπαιδευτική τακτική εφαρμόζεται σήμερα σε σχέση με τα προικισμένα παιδιά;» Στις ευρωπαϊκές χώρες κάθε σχολείο έχει ψυχολόγο ή και κοινωνιολόγο. Δεν εξετάζονται όλα τα παιδιά βέβαια• πρέπει να το ζητήσουν οι γονείς. Εκεί τα προικισμένα παιδιά όχι απλώς εντοπίζονται αλλά και εκπαιδεύονται ανάλογα.

Στο Ισραήλ και την Αγγλία υπάρχουν ειδικά κολέγια όπου συνήθως αυτά τα παιδιά φοιτούν όλα μαζί. Η Γαλλία είναι υπέρ της... ισότητας, δεν της αρέσουν δηλαδή οι διακρίσεις και η ιδέα ενός κρατικού ειδικού σχολείου. Έχει συσταθεί ωστόσο ένα πρόγραμμα με επιπλέον μαθήματα για τα συγκεκριμένα παιδιά. Πάντως, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κλίμακα ευφυΐας IQ σκοπό έχει να βοηθά και όχι να εκτοπίζει και να περιθωριοποιεί τα παιδιά ! «Ποιο ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα προτείνετε εσείς για την Ελλάδα;» Προτείνω να γίνουν τάξεις ενισχυτικές, όπου η γνώση και τα παιδιά θα προσεγγίζονται διαφορετικά. Αυτά τα μαθήματα θα είναι ανοιχτά για όλα τα παιδιά. Μας ενδιαφέρει τι μπορεί να γεννήσει το μυαλό του παιδιού, πώς χειρίζεται δηλαδή τη γνώση με τη νοημοσύνη του. Δεν θέτουμε προβλήματα με βάση τη γνώση!

«Η αναλογία υψηλού IQ διαφέρει μεταξύ των δύο φύλων;» Συνήθως ναι, σε ό,τι αφορά τις πιο ακραίες περιπτώσεις. Σε δείκτη άνω του 164 έχεις 1 κορίτσι ανά 7 αγόρια. Ωστόσο, και στο άλλο άκρο πλειοψηφούν τα αγόρια. «Παίζει ρόλο η κληρονομικότητα;» Έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις παρατήρησης διδύμων όπου το ένα μεγάλωσε σε «αρνητική» και το άλλο σε «θετική» οικογένεια. Αντίστοιχα, η πρώτη μπορεί να είναι απλώς ουδέτερη και η άλλη να προσφέρει διαρκώς ερεθίσματα και γνώσεις στο παιδί. Κάνοντας αρχικά τεστ στα παιδιά αυτά, διαπιστώθηκε ότι το IQ καθενός συσχετιζόταν με αυτό της αντίστοιχης οικογένειας.

Καθώς ωστόσο τα παιδιά μεγάλωναν, τα αρχικά ανεξάρτητα και διαφορετικά IQ συσχετίστηκαν και εξελίχθηκαν άσχετα από το οικογενειακό περιβάλλον. «Τι ποσοστό θεωρείτε ότι καλύπτουν η κληρονομικότητα και το περιβάλλον;» 80% και 20% αντίστοιχα. Το παράδειγμα των διδύμων δείχνει ότι την πρώτη φάση της ανάπτυξης μπορεί να την επηρεάσει το περιβάλλον, να την ευνοήσει ή να την αναστείλει ανάλογα, έτσι ώστε να χαθεί ή όχι το 20%. Καθοριστικό όμως για την εξέλιξη του παιδιού αποδεικνύεται το 80%. Των Ανδρούλας Τουμάζου, Μαρίας Μπακάλη, με τη συνεργασία του καθηγητή προικισμένων παιδιών δ/ρος Νίκου Λυγερού
Δείτε επίσης:  20 σημάδια ότι το παιδί σας είναι χαρισματικό
* Αυτή η σελίδα προέρχεται από το www.myworld.gr

Έχετε δει πλατεία ή οδό με το όνομα Στυλιανός Κυριακίδης; Αν θα έπρεπε;

Μια συγκλονιστική ιστορία:

Στην Πάφο γεννήθηκε, στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936! Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει! Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»
Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε:«Δεν μπορείς να τρέξεις.».- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».
Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε. Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος Κυριακίδης, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.

Ναι, κέρδισε! Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.

«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.

Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα.

Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;». Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»
Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.
Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.
Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά). 

Με διαμάντι!
Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι. Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο εδώ:

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=26683&tsz=0&act=mMainView

Στυλιανός Κυριακίδης: ένας αφανής Έλληνας ήρωας 
 

Γνωρίστε την άγνωστη, συγκλονιστική ιστορία ενός σύγχρονου μεγάλου Έλληνα πρωταθλητή και άξιου διάδοχου του θρυλικού Σπύρου Λούη, τον μαραθωνοδρόμο Στυλιανό Κυριακίδη, ο οποίος το 1946 βοήθησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να γλιτώσουν από την πείνα.

Όταν ήμουν μικρός, πολλές βραδιές κοιμόμουν στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου στην Κυψέλη. Ήταν πολύ ευχάριστη η διαμονή μου στο σπίτι τους. Δεν βαριόμουν ποτέ. Ένα απόγευμα ο παππούς μου μού είπε: «Σήμερα το βράδυ, ο Φρέντυ Γερμανός, στην εκπομπή του στην τηλεόραση, έχει τον Στέλιο Κυριακίδη». Όταν τον ρώτησα ποιος ήταν ο Κυριακίδης, μου διηγήθηκε σύντομα την ιστορία του. Η διήγηση αυτή ήταν τόσο συναρπαστική που εκείνο το απόγευμα δεν διάβασα τα μαθήματά μου ανυπομονώντας να παρακολουθήσω την εκπομπή για να δω ποιος ήταν αυτός ο τόσο σπουδαίος άνθρωπος.Τον Απρίλιο του 1946 η Ελλάδα ήταν ρημαγμένη από την Κατοχή και ο Εμφύλιος πόλεμος ήδη μαινόταν. Ο κυπριακής καταγωγής Στέλιος Κυριακίδης (1910-1987), πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων, ήταν τότε 36 ετών. Επανειλημμένα πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης, είχε ήδη λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936). Μάλιστα, κατά την διάρκεια της Κατοχ

ής είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς, αλλά αφέθηκε ελεύθερος, όταν έμαθαν ότι είχε συμμετάσχει στους αγώνες αυτούς. Ο Κυριακίδης με δική του πρωτοβουλία και έξοδα ταξίδεψε στην Αμερική για να λάβει μέρος στο Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας προς την χειμαζόμενη Ελλάδα. Αφού έφτασε στη Βοστώνη, δήλωσε συμμετοχή στον αγώνα, αλλά, επειδή ήταν αδύνατος λόγω της ανέχειας, αρχικά οι διοργανωτές δίστασαν να του δώσουν άδεια συμμετοχής. Τελικά, με πολλές πιέσεις από τους απόδημους της Βοστώνης, δόθηκε στον Κυριακίδη η άδεια να αγωνιστεί και έτσι στις 20 Απριλίου 1946 ο Κυριακίδης έλαβε θέση στην αφετηρία του μαραθωνίου της Βοστώνης μαζί με άλλους 134 αθλητές. Τηρώντας μια έξυπνη στρατηγική, τελικά τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2 ώρες, 29 λεπτά και 27 δεύτερα μπροστά από μεγάλους μαραθωνοδρόμους της εποχής, όπως ο Άγγλος Κένεθ Μπέιλι, ο Αμερικανός Τζίν Κέλυ και ο Καναδός Κοτέ, που ήταν νικητές του συγκεκριμένου αγώνα στο παρελθόν. Μάλιστα ο Κέλυ, όταν αργότερα ρωτήθηκε πως ήταν δυνατόν να ηττηθεί από κάποιον που ήταν αδύνατος και με δυσκολία εξασφάλισε δικαίωμα συμμετοχής απάντησε: «Πώς μπορούσα να τον κερδίσω; Εγώ έτρεχα για μένα ενώ εκείνος για μια ιδεολογία!».Η πιο πάνω επίδοση του Κυριακίδη αποτέλεσε τότε πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Μετά τον αγώνα παρέμεινε για μεγάλο διάστημα στις ΗΠΑ πετυχαίνοντας να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικανούς και μαζεύοντας σημαντική υλική βοήθεια, η οποία μοιράστηκε όταν επέστρεψε στην Ελλάδα. Η βοήθεια αυτή έμεινε γνωστή ως «πακέτο Κυριακίδη». Ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει οποιοδήποτε χρηματικό έπαθλο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, ένα εκατομμύριο Έλληνες τον ανέμεναν για να τον αποθεώσουν.Στη Βοστώνη, σε ανάμνηση του θριάμβου του, οι Αμερικανοί φιλοτέχνησαν γλυπτό στο οποίο εμφανίζεται ο πρώτος σύγχρονος ολυμπιονίκης του μαραθωνίου, Σπύρος Λούης, να δείχνει στον Στέλιο Κυριακίδη το δρόμο προς τη νίκη.

*Δείτε το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ NBC στα αγγλικά »Στυλιανός Κυριακίδης: Το ταξίδι ενός πολεμιστή» (STYLIANOS KYRIAKIDES: the journey of a warrior, 2004)

http://vimeo.com/25545569

Το 2014 θα αρχίσουν οι γεωτρήσεις εξόρυξης πετρελαίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης

Τα πρώτα γεωτρύπανα στα βάθη του Ιονίου Πελάγους και της θαλάσσιας περιοχής νότια της Κρήτης για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου αναμένεται να πέσουν μέσα στο 2014.
Την εκτίμηση αυτή έκαναν ο υπουργός ΠΕΚΑ Ευάγγελος Λιβιεράτος και ο γενικός γραμματέας Ενέργειας Κώστας Μαθιουδάκης, ανακοινώνοντας χθες στη Βουλή και στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου το όνομα της αναδόχου εταιρίας που θα ξεκινήσει τις σεισμικές έρευνες στις συγκεκριμένες περιοχές συνολικής έκτασης 225.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Πρόκειται για τη νορβηγική εταιρία PGS, η οποία είναι από τις πλέον εξειδικευμένες, παγκοσμίως, εταιρίες στον τομέα των σεισμικών ερευνών. Έχει πλούσια δραστηριότητα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ενώ συμμετείχε και στις αντίστοιχες διαδικασίες της Κύπρου. Το κόστος για τις έρευνες της PGS ανέρχεται στα 15 εκατ. ευρώ, ενώ το δημόσιο δεν πρόκειται να πληρώσει ούτε ευρώ για αυτές, αντίθετα θα εισπράττει ποσοστό από τις πωλήσεις των δεδομένων που θα κάνει η νορβηγική επιχείρηση σε μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες.
Σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ το χρονοδιάγραμμα των επόμενων ενεργειών είναι:
1. Στο επόμενο δεκαπενθήμερο θα υπογραφεί η σύμβαση με την εταιρία.
2. Στο τελευταίο τρίμηνο του έτους θα κάνει τις σεισμικές έρευνες με δικό της πλοίο.
3. Από τον Ιανουάριο του 2013 μέχρι και τον Ιούλιο του ίδιου έτους θα ακολουθήσει η αξιολόγηση των δεδομένων και στη συνέχεια η πώλησή τους.
4. Το 2014 η κυβέρνηση θα μπορεί να προχωρήσει σε γύρο παραχωρήσεων θαλάσσιων "οικοπέδων".
Την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάθεσης σεισμικών ερευνών χαιρέτισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ

 Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=112918207

Στην εκπαίδευση υπάρχει μνημόνιο, στη Βουλή όχι

Το μεγαλείο της υποκρισίας
Την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση, καταπατώντας τους δικούς της Νόμους και το Σύνταγμα, το οποίο υπηρετεί, αρνείται να προσλάβει επιτυχόντες του ΑΣΕΠ, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διοριστέοι εκπαιδευτικοί του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, οι οποίοι έχουν ονομοστικό ΦΕΚ διορισμού εδώ και τέσσερα χρόνια, ο αριθμός των εργαζομένων στην ελληνική Βουλή συνεχίζει σταθερά να είναι διογκωμένος.  Στα 1.700 άτομα ανέρχονται, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή, οι εργαζόμενοι του ελληνικού κοινοβουλίου.

Πρόκειται, σύμφωνα με τη "Καθημερινή της Κυριακής, για 670 "τακτικούς" υπαλλήλους, 541 με σχέση ιδιωτικού δικαίου, περίπου 100 μετακλητούς και 360 αστυνομικούς.

 Το καλοκαίρι του 2009, πριν την έναρξη του μνημονίου, οι εργαζόμενοι στο περιστήλιο ανέρχονταν σε 989 τακτικούς, 164 μετακλητούς και 865 ιδιωτικού δικαίου. Δηλαδή, παρά τις συγκλονιστικές εξελίξεις, το νούμερο μειώθηκε μόλις κατά περίπου 300 άτομα.

Το 2005 οι αμοιβές για τους τακτικούς υπαλλήλους, τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, τους υπαλλήλους "ειδικών κατηγοριών", μαζί με τις "πρόσθετες και παρεπόμενες παροχές πολιτικών υπαλλήλων, στρατιωτικών και οργάνων της ΕΛΑΣ στο Κοινοβούλιο, ανέρχονταν στο ποσό των 71.570.200 ευρώ.

Πέντε χρόνια αργότερα, και αφού είχαν γίνει και άλλες προσλήψεις, το αντίστοιχο ποσό παρουσιάζει αύξηση 43% και αγγίζει πλέον τα 102,4 εκατομμύρια ευρώ.

Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, το ποσό μισθοδοσίας που θα απαιτούνταν ετησίως μετά τη πρόσληψη 400 εκπαιδευτικών δεν ξεπερνά τα 4.5 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος. Δηλαδή περίπου το 1/23 του αντίστοιχου ποσού που απαιτείται για τους υπαλλήλους της Βουλής. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι με 75 λιγότερους βολεμένους στο ελληνικό κοινοβούλιο, και μια ανεπαίσθητη μείωση του προσωπικού κατά 4.5% θα μπορούσαν  να δουλεύουν άνθρωποι που δικαιωματικά και με τον πιο αδιάβλητο τρόπο, χάρης στις γραπτές εξετάσεις του ΑΣΕΠ, διεκδικούν μια θέση σε έναν κλάδο ευαίσθητο που τα τελευταία τρια χρόνια παρουσιάζει όλο και μεγαλύτερες ελλείψεις.

Εαν κάνει κάποιος αυτούς τους απλούς υπολογισμούς μπορεί να καταλάβει πως το ελληνικό κράτος εμπαίζει και ταλαιπωρεί πολίτες του, που διαθέτουν στην πλειοψηφία τους αυξημένα προσόντα και ζήλο για το αντικείμενο τους, με το πρόσχημα των επιταγών της τρόικας και χάρην της τακτοποίησης  των αναγκών του στενού κύκλου κάποιων αντιπροσώπων του ελληνικού λαού.