Λατινικές φράσεις που χρησιμοποιούμε ακόμη!

Τα Λατινικά είναι για πολλούς μια «νεκρή» γλώσσα, όμως αποτελούν την απαρχή για πολλές γλώσσες τις οποίες μιλάμε στη σύγχρονη εποχή.
Όσοι πιστεύουν ότι αυτή η γλώσσα έχει πεθάνει, αξίζει να διαβάσουν τα παρακάτω για να καταλάβουν ότι μια γλώσσα είναι ζωντανή όχι μόνο όταν μιλιέται με τη συμβατική έννοια, αλλά ακόμα και όταν φράσεις της αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προφορικής αλλά και γραπτής έκφρασής μας.
Οι παρακάτω λατινικές εκφράσεις χρησιμοποιούνται πολύ συχνά και σε πολλές περιστάσεις, άρα η λίστα που ακολουθεί είναι ένας πολύτιμος οδηγός για όλους μας που καθημερινά χειριζόμαστε τη γλώσσα ποικιλοτρόπως.
Vice versa: Η φράση «vice versa» έχει προκύψει από το λατινικό «αλλάζω» ή «γυρίζω επιτόπου» και δείχνει την αντιστροφή της σειράς κάποιου πράγματος.
Magnum opus: Η φράση «magnum opus» σημαίνει «μεγάλο έργο», χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα, πίνακες, γλυπτά, μουσικά κομμάτια και υποδηλώνει το σπουδαιότερο έργο ενός καλλιτέχνη.
Bona fide: Η φράση «bona fide» στην κυριολεξία της σημαίνει καλή πίστη, ωστόσο ο όρος έχει διαφορετικές χρήσεις σήμερα. Σε νομικό κείμενο, χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει κάτι που παρουσιάζεται χωρίς δόλο ή εξαπάτηση, ή με άλλα λόγια κάτι που δείχνει ειλικρίνεια, εντιμότητα και καλή πίστη. Η πιο συχνή χρήση της φράσης είναι αυτή που δείχνει ότι μιλάμε για κάτι πραγματικά αυθεντικό.
Alter ego: Η φράση «alter ego» αποδίδεται μεν στον Κικέρωνα, που φαίνεται όμως ότι τη δανείστηκε από εμάς τους Έλληνες και σημαίνει ένας «δεύτερος εαυτός», ένα «άλλο εγώ». Η σημασία του δεν έχει διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα ούτε στις μέρες μας, υποδηλώνοντας τον άλλο μας εαυτό, ίσως ένα κρυμμένο κομμάτι της προσωπικότητάς μας.
Status quo: Η φράση «status quo» σημαίνει «η κατάσταση στην οποία» και με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιείται και σήμερα. Με άλλα λόγια, δηλώνει την υπάρχουσα κατάσταση ή τις τρέχουσες συνθήκες των πραγμάτων.
De facto: Η φράση «de facto» σημαίνει «από το γεγονός». Γενικότερα, η έκφραση αυτή, που είναι ευρέως διαδεδομένη, δηλώνει κάτι που συμβαίνει εκ των πραγμάτων, κάτι που είναι πραγματικό κι αληθινό.
Tabula rasa: Από τις πιο γνωστές φράσεις που μαθαίνει κανείς από τα σχολικά χρόνια είναι η λατινική φράση «tabula rasa». Η έκφραση αυτή σημαίνει «άγραφος πίνακας» και δηλώνει κάποιον ή κάτι που δεν έχει επηρεαστεί ή στιγματιστεί ακόμα από τις εμπειρίες και τα βιώματά του. Συχνότερα, τα μικρά παιδιά χαρακτηρίζονται έτσι, γιατί δεν έχουν προλάβει να ζήσουν πολλά.
Mea culpa: Η φράση «mea culpa» χρησιμοποιείται όταν θέλει κάποιος να δηλώσει ότι έκανε κάποιο λάθος, ότι έσφαλε, καθώς η κυριολεκτική μετάφραση της φράσης είναι «λάθος μου».
Persona non grata: Η φράση «persona non grata» σημαίνει «ανεπιθύμητο πρόσωπο» και χρησιμοποιείται για να υποδηλωθεί με ευγενικό τρόπο ότι κάποιος θεωρείται ανεπιθύμητος σε κάποια περίσταση ή ακόμα κι έναν τόπο.
In vitro: Με τη φράση «in vitro», που σημαίνει «σε γυαλί» δηλώνουμε οτιδήποτε δεν έχει συμβεί στο ανθρώπινο σώμα ή στο περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, η φράση αυτή είναι πολύ γνώριμη σε μαθητές και φοιτητές, καθώς χρησιμοποιείται για να δηλωθεί οτιδήποτε γίνεται σε εργαστηριακές συνθήκες κι όχι σε φυσικό περιβάλλον.
Curriculum vitae: Η φράση «curriculum vitae» είναι για την ακρίβεια το βιογραφικό σημείωμα. Στην κυριολεξία της η έκφραση σημαίνει «η ροή της ζωής ενός ανθρώπου», ωστόσο χρησιμοποιείται μεταφορικά υποδηλώνοντας τα πιο σημαντικά στοιχεία της πορείας κάποιου, τις σπουδές του, την εμπειρία του, οτιδήποτε άξιο λόγο για τη ζωή του.
Carpe diem: Η πιο γνωστή ίσως φράση των Λατινικών που έχει διατηρηθεί στα χρόνια είναι το «carpe diem». Αυτή η έκφραση προέρχεται από ένα ποίημα του Οράτιου και μολονότι έχουν εκφραστεί πολλές και διαφορετικές γνώμες για τη μετάφρασή της, η φράση έχει καταλήξει να αποδίδεται ως «άδραξε τη μέρα» και πολύ συχνά χρησιμοποιείται για παρότρυνση και ενθάρρυνση των ανθρώπων να ζουν τη ζωή τους στο έπακρο καθημερινά.
Veni, vidi, vici: «Veni, vidi, vici» λέγεται ότι είπε ο ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας για τη νίκη του στο σύντομο πόλεμο με το βασιλιά του Πόντου, Φαρνάκη το Β’, φράση που σημαίνει «ήλθον, είδον και ενίκησα. Η έκφραση χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να μιλήσουμε για κάτι που πετύχαμε εύκολα και χωρίς πολύ κόπο.
Pro bono: Η φράση «pro bono» σημαίνει «για το καλό» και στις μέρες μας χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να μιλήσουμε για κάτι που κάνουμε χωρίς χρέωση, δηλαδή δωρεάν. Συνηθέστερα χρησιμοποιείται σε νομικό κείμενο.
Et cetera: Η φράση «et cetera» συναντάται κυρίως ως συντομογραφία, etc, στα αγγλικά κείμενα και μπαίνει στο τέλος μια φράσης για να δείξει αυτό που στα Ελληνικά γράφουμε «κτλ», δηλαδή «και τα λοιπά». Χρησιμοποιείται χάριν συντομίας όταν θέλουμε να μην μακρηγορούμε στο λόγο μας.

Πηγή: www.perierga.gr 

10 μικροί μύθοι με τους οποίου ζει ο μιντιογαλουχημένος Μήτσος

1. Τα μέσα ενημέρωσης κατευθύνονται από τα κέντρα εξουσίας των μνημονιακών συμφερόντων. Πως όμως αυτό είναι δυνατό να ισχύσει σε σημαντικό βαθμό, όταν σχεδον σε κάθε κανάλι και κάθε εφημερίδα, υπάρχουν δημοσιογράφοι που ανοικτά δηλώνουν ότι είναι κατά της κυβέρνησης; Όταν συγκεκριμένες εφημερίδες με μεγάλη κυκλοφορία  αποτελούν κομματικά όργανα ή έχουν κηρύξει πόλεμο "αντίστασης" όπως λένε;  Εξάλλου, σε όλα τα κόμματα υπαρχουν  επιτελεία που διαχέουν πληροφορίες και σχολιάζουν δημοσίευεσεις.
Ο Γκράμσι υποστηρίζει πως σε κάθε κοινωνία, αυτή που διαμορφώνει τον δημόσιο λόγο ειναι η μέση αστική ταξη, όχι οι ιδιαίτερα πλούσιοι, αλλά αυτοί που εχουν πρόσβαση στην πολιτική εξουσία και επηρρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολλών, όπως π.χ. είναι οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πανεπιστημιακοί, οι καλλιτέχνες ή η ελίτ των συνδικαλιστών που διαπραγματεύεται εκ μέρους των πολλών εργαζομένων και διαμορφώνει το πλαίσιο των συλλογικών  διεκδικήσεων.

2.Το 'πανίσχυρο" κράτος ξέρει τι δίνει και τι παίρνει. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε καν η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η ηλεκτρονική παρακολούθηση της αγοράς ιατρικών σκευασμάτων και φαρμάκων,  το μητρώο δημοσίων υπαλλήλων, το διπλογραφικό σύστημα πληρωμών στους ΟΤΑ, η κεντρική αναλογιστική παρακολούθηση των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. Μέτρα που επιβλήθηκαν από τα ξένα κέντρα που μας κατευθύνουν...

3. Μια ΔΕΚΟ πρέπει να είναι κερδοφόρα εφόσον είναι μονοπωλιακού χαρακτήρα. Κι όμως μπορεί να είναι χρεωμένη επειδή ο δανεισμός τους επί χρόνια επιτρεπόταν με μια απόφαση προέδρου ή διεθυντή άμεσα, χωρίς την προηγούμενη  έγκριση κάποιου προιστάμενου του κράτους.

4. Ο ΄Ελληνας πολίτης  απολαμβάνει το κράτος δικαίου και την ισονομία. Παρότι δεν έχει ο μέσος πολίτης εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες που επηρρεάζουν την καθημερινή του ζωή, όπως οι πολεοδομικές διατάξεις, τα δικαιώματα του ως καταναλωτής, η κατανομή εσόδων και εξόδων των Δήμων, οι πηγές χρηματοδότησης των κομμάτων. Πολλοί προνομιούχοι κλάδοι είχαν στις "καλές εποχές" τα δικά τους  επικουρικά ταμεία, τα ιδιαίτερα τους επιδόματα, τους δικούς τους γιατρούς.
5. Η Ελλάδα  είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Στη Δυτική Ευρώπη, το κράτος λειτουργεί κανονικά. Όσο έντονες κι αν είναι οι ζυμώσεις, εκφράζει τη βούληση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, μέσα από το νομοθετικό έργο. Φυσικά υπάρχουν και εκεί συμφέροντα ομάδων που συγκρούονται, αλλά όταν ψηφιστεί ένας νόμος  υπάρχει ένας πάγιος μηχανισμός που θα τον εφαρμόσει όπως τον σχεδίασαν. Τίθενται στόχοι από τις κυβερνήσεις και οι νόμοι ψηφίζονται για να επιτευχθούν. Τα αποτελέσματα ταξιολογούνται. Αν υπάρχουν λάθη που διαπιστώνονται στην πράξη ή ατέλειες λαμβάνονται διορθωτικά μέτρα.
6. Η Ελλάδα βγάζει τα καλύτερα μυαλά και τα στέλνει έξω. Η Ελλάδα απλά παράγει πληθώρα επιστημόνων που δεν τις χρειαζονται, διότι τα πτυχία τους δεν έχουν αντίκρυσμα στην ελληνική αγορά. Όσο δεν υπάρχει έρευνα στην αγορά της εργασίας και πλάνο, με βάση το οποίο τα Πανεπιστήμια θα προσαρμόζονται στις ανάγκες της, όσο δεν συνεργάζονται οι επιχειρήσεις με τα Πανεπιστήμια και παράλληλα το να ξεκινήσει κάποιος μια δική του επιχείρηση, θα παραμένει ένα ιδιαίτερα ακανθώδες ζήτημα, τόσο αυτό θα συνεχίζεται. Πάντα, μέσα σε αυτήν την πληθώρα πτυχιούχων θα υπάρχουν κάποια "καλά μυαλά" και η δίψα τους για δουλειά και επιτυχία, θα τα οδηγεί σε μια λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, όπου όταν βρίσκουν τις κατάλληλες συνθήκες, εκτοξεύονται.
7. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν έχει βάλει βόμβα στα θεμέλια του ελληνικού κράτους.  Από τα 12 δισ. της δημόσιας δαπάνης για την υγεία, μόνο τα 4 δισ. προέρχονται από εισφορές, αλλά όποιος δεν έχει εισφορές, μένει χωρίς κάλυψη. Την στιγμή που οι υψηλές εισφορές στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΕ αποθαρρύνουν την  έναρξη επιχειρήσεων και την πρόσληψη υπαλλήλων, το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, συνεπικουρούμενο από το τεράστιο ζήτημα της υπογεννητικότητας. Μέσα σε τρία χρόνια, εκατομμύρια πολίτες έχασαν το δικαίωμα πρόσβασης στο ΕΣΥ και στον ΕΟΠΥΥ γιατί έμειναν ανασφάλιστοι. Η κοινωνική αλληλεγγύη επιβάλλει αναδιάρθρωση στο δημόσιο σύστημα υγείας με ισότιμη και καθολική πρόσβαση, χωρίς ασφαλιστικά ταμεία, όπως ήταν και η αρχική σύλληψη το 1982, μέχρι να την αλλοιώσουν οι ισχυρές συντεχνίες.
8. Η ελληνική παιδεία είναι δωρεάν. Είναι απλά τα παραδείγματα που το διαψεύδουν. Οι περισσότεροι Έλληνες στέλνουν τα παιδιά του σε φροντιστήρια για να μάθουν ξένες γλώσσες και να προετοιμαστούν για το Πανεπιστήμιο, πληρώνοντας αρκετά σημαντικά ποσά από τον οικογενειακό προυπολογισμό, Επίσης, πρέπει να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν ένα έγγραφο που θα πιστοποιεί ότι γνωρίζουν τη χρήση υπολογιστή, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία ανάμεσα στον τίτλο και τις γνώσεις τους. Πράττουν το ίδιο για να συμμετέχουν σε εξετάσεις, οι οποίες θα τους δώσουν την δυνατότητα να αποκτήσουν έναν τίτλο ξένης γλώσσας. Τέλος, οι περισσότεροι φοιτητές πληρώνουν πολλά χρήματα για την σίτιση και τη στέγαση τους.
9. Οι φόροι στην χώρα μας είναι σωστοί αλλά κανείς δεν τους πληρώνει. Υπάρχουν χιλιάδες μικρά εμπορικά καταστήματα, ταβέρνες και συνεργεία που ο εφοριακός ξέρει οτι αν επιμείνει στο γράμμα του νόμου, το μαγαζί θα κλείσει. Το ξέρουνε  και εκείνοι που ψήφισανε τους νόμους, με πλήρη συνείδηση οτι δεν θα πολύ-ισχύουν.. Το γνωρίζουν και ευαίσθητοι πολίτες, που στηλιτεύουν την παρανομία του ενός αλλά αδιαφορούν ή και επικροτούν για την παρανομία του άλλου.
Όταν οι νόμοι είναι σε μεγάλη απόσταση από την πραγματική κατάσταση της αγοράς΄και εφαρμόζονται επιλεκτικά, εκείνος που συμμορφώνεται έχει μεγάλο μειονέκτημα απέναντι στους ανταγωνιστές του (διότι θα έχει μεγαλύτερο κόστος παραγωγής και λειτουργίας). Αν συμμορφώνονταν όλοι, μόνο  τότε  θα μπορούσαν να επιβιώσουν όλοι σε τέτοιους νόμους.
10.Η αξιολόγηση θα βελτιώσει το δημόσιο. Το πρόβλημα όμως είναι πως το μοντέλο της αξιολόγησης που εφαρμόζεται είναι κοινής φιλοσοφίας για όλες τις υπηρεσίες, ενώ το αντικείμενο τους είναι πολύ διαφορετικό; Σε πολλές περιπτώσεις πρόκεται απλά για αξιολόγηση κάποιων δευτερευόντων στοιχείων, όπως η εν γένει συμπεριφορά του και η ικανότητα συνεργασίας και όχι του ίδιου του αντικειμένου, που έχει ο υπάλληλος.  Πέραν, του περίεργου πλαφόν 15%, που δεν έχει κάποια λογική, (απλά καταπολεμείται ένας παραλογισμός με έναν άλλο), η αδυναμία έγκειται και στον σκοπό της αξιολόγησης. Αν δηλαδή, στόχος είναι να λιγοστέψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, τότε προφανώς πρέπει να αναζητηθούν οι φορείς και οι θέσεις που περισσεύουν, όχι τα άτομα. Και αν είναι ένα Feedback για να βελτιωθούν κάποιοι υπάλληλοι, τότε μάλλον πάλι θα οδηγήσει σε μια περιττή δαπάνη, που δεν θα επικεντρώνεται σε μη ουσιαστικά θέματα.

Focus: Πώς οι Έλληνες ολιγάρχες λεηλατούν το κράτος τους

Το γερμανικό περιοδικό αναφέρεται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τονίζοντας πως ανάμεσα στους μεγαλύτερους οφειλέτες βρίσκονται η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στο χώρο του Τύπου.

Ωρολογιακή βόμβα στη ζώνη του ευρώ χαρακτηρίζει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα το γερμανικό περιοδικό Focus.

Σε άρθρο του με τίτλο «Πώς οι Έλληνες ολιγάρχες λεηλατούν το κράτος τους», αναφέρεται στα «κόκκινα» δάνεια ύψους 77 δισεκατομμυρίων ευρώ, σημειώνοντας ότι στους μεγαλύτερους οφειλέτες συγκαταλέγονται τα δύο μεγάλα της χώρας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, με χρέος 270 εκατομμύρια ευρώ αλλά και μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Χαρακτηριστικά, αναφέρεται το παράδειγμα του επιχειρηματία Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, αλλά και των ομίλων ενημέρωσης ΔΟΛ και Πήγασος.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, μόνο τα έντυπα του ΔΟΛ και του Πήγασου οφείλουν 282 εκατομμύρια ευρώ προς την AlphaBank, η οποία σχεδιάζει «κούρεμα» των δανείων τους κατά 60%.

Πηγή: http://www.skai.gr

Γιατί δεν υπάρχουν μαύροι Βραζιλιάνοι στα στάδια του Μουντιάλ;

Aπό τη στιγμή που ξεκίνησε το Μουντιάλ πολλοί δημοσιογράφοι παρατήρησαν την χτυπητή απουσία των μαύρων Βραζιλιάνων στις εξέδρες των φιλάθλων. Ο βραζιλιάνος δημοσιογράφος της Guardian Φελίπε Αραούχο το εξηγεί εκπληκτικά.

Πάνω από το μισό του πληθυσμού της Βρζιλίας είναι μαύροι ή μιγάδες, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2010. Η Βραζιλία φιλοξενεί τους περισσότερους κατοίκους αφρικανικής καταγωγής στον κόσμο. Η παρουσία τους είναι οφθαλμοφανής στους δρόμους των πόλεων αλλά και στις τοπικές γιορτές στις οποίες συμμετέχουν μαζικά, με τοπικούς χορούς και ρυθμούς. Αλλά μόλις ξεκινούν οι αγώνες στα στάδια του Μουντιάλ, οι δρόμοι και τα γήπεδα γεμίζουν λευκούς εκτός από τους μικροπωλητές αναψυκτικών και μπύρας, όπου μαύροι από τις γειτονικές φαβέλες στήνουν τα μαγαζάκια τους. Μαύροι είναι επίσης οι αστυνομικοί που φυλάνε τον χώρο και το προσωπικό ασφαλείας των γηπέδων.

Στο Ρίο ο δημοσιογράφος της Guardian παρακολούθησε το ματς Γαλλίας-Γερμανίας στις 4 Ιουλίου στο στάδιο Μαρακανά και οι φίλαθλοι ήταν στην πλειοψηφία τους λευκοί. Λίγες ώρες αργότερα, στα καφέ με τις γιγαντοοθόνες που έπαιζαν το ματς Βραζιλία-Κολομβία, το κοινό είχε αλλάξει και αποτελείτο κυρίως από νεαρούς μαύρους που παρακολουθούσαν με πάθος, με μια μπύρα στο χέρι.

Σε μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα  Folha de S. Paulo, στις 29 Ιουνίου, οι παρατηρήσεις επαληθεύτηκαν: Στους 693 θεατές που παρακολούθησαν το ματς Βραζιλίας-Χιλής το 67% των Βραζιλιάνων ήταν λευκοί και το 90% ανήκε στις ανώτερες τάξεις της χώρας.

Η απουσία μαύρων και μιγάδων εξηγείται εν μέρει από τις τιμές: οι θέσεις είναι ακριβές και η πλειοψηφία των μαύρων είναι φτωχοί. Οι τιμές για τον αγώνα Βραζιλίας-Χιλής έκαναν από 25 ως 200 δολάρια ενώ οι φθηνές θέσεις αποτελούσαν μόνο το 5% του σταδίου, την ώρα που ο κατώτερος μισθός στην Βραζιλία είναι 330 δολάρια τον μήνα.

Ο κοινωνιολόγος  Carlos Costa Ribeiro ρωτήθηκε από τις εφημερίδες  Globe και Mail του Καναδά και δήλωσε:
«Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ρατσιστική διάκριση. Θα μιλούσαμε για κάτι τέτοιο αν απαγορεύονταν να πωλούνται εισιτήρια σε μαύρους. Αυτό που συμβαίνει εξηγείται από το γεγονός ότι τα εισιτήρια είναι ακριβά για τους περισσότερους μαύρους. Και γιατί οι μαύροι δεν είναι πλούσιοι; Γιατί υπάρχει ρατσιστική διάκριση».
Αποτέλεσμα, οι μόνοι εκπρόσωποι της πολυφυλετικής Βραζιλίας να βρίσκονται μέσα στο γήπεδο. «Μπορούμε να πούμε ότι το ποδόσφαιρο δημιουργεί στα γήπεδα την φυλετική Δημοκρατία που η βραζιλιάνικη κοινωνία δεν μπορεί να κάνει» έγραφε πρόσφατα ο βραζιλιάνος μουσικός José Miguel Wisnik, σε ένα κείμενο-ορόσημο για το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο στους New York Times.

Αλλά και στα γήπεδα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν η ομάδα της Βραζιλίας εκπροσωπεί λευκούς, μαύρους και μιγάδες, ο προπονητής και σχεδόν όλη η διοίκηση της ομάδας είναι λευκοί. Η εικόνα του αμυντικού βραζιλιάνου Ντάνιελ Αλβες να του πετάνε μια μπανάνα στο ισπανικό πρωτάθλημα έκανε μια μερίδα βραζιλιάνων να επαναστατήσουν αλλά πολλές τέτοιες εικόνες παρατηρούνται και στην ίδια τη χώρα.
Το πρακτορείο Bloomberg αναφέρει την περίπτωση του μαύρου βραζιλιάνου διαιτητή  Marcio Chagas, ο οποίος γίνεται δεκτός στο γήπεδο με ήχους πιθήκων ενώ πρόσφατα βρήκε το αυτοκίνητό του σπασμένο και το παρμπρίζ γεμάτο μπανάνες.
Οπως γράφει εύστοχα το σάιτ The Root σε ένα έξοχο άρθρο, το θέμα γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο από το γεγονός ότι πολλοί μαύροι Βραζιλιάνοι δεν θεωρούν τον εαυτό τους μαύρο. Ο σταρ ποδοσφαιριστής της Βραζιλίας Νεϊμάρ, όταν ρωτήθηκε το 2010 αν έχει υπάρξει θύμα ρατσιμού, απάντησε:
«Ποτέ. Ούτε εντός, ούτε εκτός γηπέδου. Εξάλλου δεν είμαι μαύρος, είμαι;»

Πηγή: Guardian:  iefimerida.gr