Οι 16 πιο ακριβές ουσίες του κόσμου

Αυτές είναι οι 16 πιο ακριβές ουσίες που θα μπορούσαμε να βρούμε (σε σχέση πάντα με το βάρος τους).

Το σαφράν (κρόκος) 

Κόστος: 11,13 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Eίναι ένα ανθοφόρο φυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκτός της μαγειρικής, και σε φυσικές θεραπείες  από την κατάθλιψη μέχρι την έμμηνο ρύση.

Στη συνέχεια υπάρχει ο χρυσός

Κόστος: 56,73 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται:  Εκτός από τις χρήσεις του ως κόσμημα, αυτό το αρχαίο μέταλλο μπορούμε να το αξιοποιήσουμε  για την ηλεκτρική αγωγιμότητα του αλλά και την αντοχής του στη διάβρωση.

Ρόδιο

Κόστος: Περίπου 58 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Το ρόδιο χρησιμοποιείται κυρίως σε καταλύτες αυτοκινήτων για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Πλατίνα

Κόστος: Περίπου 58 δολάρια ανά γραμμάριο.

Που χρησιμοποιείται: Η πλατίνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης σε επιστημονικά πειράματα, σε κοσμήματα, και σε αντικαρκινικά φάρμακα.

Η μεθαμφεταμίνη

Κόστος: 100 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Αυτό το εξαιρετικά εθιστικό ναρκωτικό  προκαλεί μεγάλη ευφορία και είναι δημοφιλές στους εφήβους ναρκομανείς.

Κέρατο ρινόκερου

Κόστος: 110 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Όπως πιστεύουν κυρίως στο Βιετνάμ, η πολύτιμη ιδιότητα του π είναι ότι θεραπεύει τον καρκίνο. Κυρίως ιατρικές είναι και οι λοιπές χρήσεις του, που περιλαμβάνουν τη θεραπεία του πυρετού αλλά και άλλες ασθένειες .

Ηρωίνη

Κόστος: Η υψηλής ποιότητας ηρωίνη μπορεί κοστίζει μέχρι και 131 δολάρια/γραμ
Που χρησιμοποιείται: Είτε χορηγείται με ένεση, είτε εισπνέεται, είτε καπνίζεται, και πετυχαίνει να αλλάξει τις υποσυνείδητες λειτουργίες. Μπορεί να προκαλέσει σπασμούς ή ακόμη και κώμα.

Κοκαΐνη

Κόστος: 215 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Προκαλεί ευφορία, όμως μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας .

LSD

Κόστος: Η κρυσταλλική μορφή του LSD κοστίζει περίπου 3.000 δολάρια ανά γραμμάριο

Πλουτώνιο

Κόστος: Περίπου 4.000 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται:Υπάρχουν δύο είδη πλουτωνίου που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είτε για στρατιωτικούς σκοπούς είτε για πυρηνικούς αντιδραστήρες.

Painite

Κόστος: 9.000 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Πιστεύεται ότι είναι το πιο σπάνιο ορυκτό πετράδι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κρυσταλλοθεραπεία ή απλά να γίνει ένα όμορφο συλλεκτικό αντικείμενο

Taaffeite

Κόστος:  2.500 έως 20.000 δολάρια ανά γραμμάριο 
Που χρησιμοποιείται::  Εκτιμάται ότι είναι περισσότερο από ένα εκατομμύριο φορές πιο σπάνιο από τα διαμάντια.  Και καθώς είναι πάρα πολύ ανθεκτικό χρησιμοποιείται συχνά σε κοσμήματα. 

Τρίτιο

Κόστος: 30.000 δολάρια ανά γραμμάριο
Που χρησιμοποιείται: Το τρίτιο χρησιμοποιείται στις αυτοφωτιζόμενες «φωσφορίζουσες» επιγραφές εξόδου που βρίσκονται σε θέατρα, σχολεία και κτίρια γραφείων. Υπάρχουν περισσότερες από 2 εκατομμύρια τέτοιες επιγραφές μόνον στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Διαμάντια

Κόστος:  55.000 δολάρια ανά γραμμάριο. Ένα καράτι άχρωμο διαμάντι μπορεί να κοστίσει περισσότερο από 11.000 δολάρια, ενώ χρωματιστό κοστίζει πολύ περισσότερο.   

Καλιφόρνιο 252

Κόστος: 27 εκατομμύρια δολάρια ανά γραμμάριο 
Που χρησιμοποιείται: Για ένα στοιχείο που είναι τόσο απίστευτα ακριβό για την παραγωγή του, δεν υπάρχει καμία πρακτική χρήση . Δημιουργήθηκε μόνο μία φορά  από τότε που ανακαλύφθηκε το 1950.

Αντιύλη

Κόστος: 62.500 δισεκατομμυρία δολαρία ανά γραμμάριο 

Που χρησιμοποιείται: Η αντιύλη θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί ως καυσίμο σε διαστημόπλοια. Χρειάζεται απίστευτα ακριβή τεχνολογία για τη δημιουργία της.

Πηγή:  http://antikleidi.com

Κάστρο παρανομίας και φόβου; Ποιοι εκφοβίζουν τους καθηγητές και ποιοι τους οργανώνουν να το κάνουν.

Παρέμβαση του Ομότιμου Καθηγητή Θόδωρου Λουκάκη

Είναι το Ε. Μ. Πολυτεχνείο  κάστρο παρανομίας και φόβου; Ποιοι εκφοβίζουν τους καθηγητές και ποιοι τους οργανώνουν να το κάνουν. Τι δεν πάει καλά και τι πρέπει να γίνει.

Προοίμιο

Λίγα χρόνια πριν το Πολυτεχνείο δεν ήταν έτσι. Παρά τις ενοχλήσεις και παρεμβάσεις από τους δύο κύριους εχθρούς του (τις αριστερές εν γένει δυνάμεις και κόμματα και το Υπ. Παιδείας), το Ίδρυμα διέπρεπε διεθνώς (πρώτο στην Ευρώπη σε ορισμένους τομείς) και εθνικώς (αδιαμφισβήτητος εθνικός τεχνολογικός  πρωταθλητής). Τεκμηριώνω τα όσα λέω, παραπέμποντας σε σχετικό κείμενό μου [1]. Ειδικά και αναφορικά με τη λειτουργία του Ιδρύματος ως Κέντρου Τεχνολογίας, τονίζω ότι η αξία των έργων παροχής υπηρεσιών του ΕΜΠ προς την «Παραγωγή» ήταν το 50% του συνόλου (όλων των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων περιλαμβανομένων) της χώρας! Ως εκ τούτου το ΕΜΠ είναι ιδιαίτερα πολύτιμο για την ανάπτυξη της χώρας, που  δεν πρόκειται να γίνει με  τα παράγωγα της ελιάς και τα χαμηλά μεροκάματα.

Κάποιοι όμως καθηγητές(απαράτσικ  αριστερών κομμάτων και ομάδων) εμποδίζουν εσκεμμένα το Ίδρυμα να λειτουργήσει κανονικά και ενθαρρύνουν την οιαδήποτε «αριστερή» παρανομία. Φθάσαμε έτσι στο σημείο οι «αριστεροί» σπουδαστές όχι μόνο να μη σέβονται αλλά και να καθυβρίζουν κατά βούληση τους καθηγητές, χωρίς άλλωστε να προβλέπεται ουδεμία πειθαρχική κύρωση γι’ αυτό από τον επίσημο εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Ιδρύματος! Ταξικός και πρωτοφανούς κακογουστιάς  πόλεμος από καλοζωισμένα μπουρζουαδάκια ενάντια σε ομάδα χαμηλόμισθων αν και διεθνώς  αναγνωρισμένων, ικανότατων τεχνολόγων ακαδημαϊκών. Με τις εκάστοτε(έντρομες) Διοικήσεις να ποιούν τη νήσσα! Ο πόλεμος επεκτείνεται και ενάντια στους νέους ερευνητές και μεταπτυχιακούς υπότροφους τη μισθοδοσία των οποίων διακόπτουν οι «αριστεροί» όποτε «καταλάβουν» τον Ειδικό Λογαριασμό.

Έχοντας συμφέρον, ως συνταξιούχος του Δημοσίου, να μη καταρρεύσει η χώρα  αλλά και συνταγματική επιταγή ως πολίτης να αποκαλύψω και καταδικάσω τις παραπάνω παρανομίες (άσε που έχω περάσει ολόκληρη τη ζωή μου στο Πολυτεχνείο και το αγαπάω σφόδρα), θα κάνω μια σειρά παρεμβάσεις με σκοπό τη σωστή και απαραίτητη για τη χώρα  επαναλειτουργία του Ιδρύματος. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι χειρότερος τόπος διαπαιδαγώγησης του άνθους της Ελληνικής νεολαίας σε θέματα αγωγής του δημοκρατικού πολίτη από τα εντόπια ΑΕΙ και ΑΤΕΙ δεν υπάρχει! Άλλη μια ζοφερή πρωτιά  της παρακμασμένης χώρας. Τι το χειρότερο θα μπορούσε να συμβαίνει σένα πανεπιστήμιο από το να εμποδίζουν δια της βίας συνδικαλιστές σπουδαστές την καθολική ψήφο των υπόλοιπων και αυτοί να τους……κάθονται( και η Διοίκηση και το Υπουργείο)! Όπως άλλωστε τους κάθονται αντίστοιχα και οι καθηγητές! Δεν είναι τα παραπάνω ειδεχθή πολιτικά –και όχι μόνο-αδικήματα; Τι είναι μια κυβέρνηση που τα παραδέχεται στη σχετική νομοθεσία;

Δεν θα προσπαθήσω να δημοσιεύσω στον τύπο τις παρεμβάσεις αυτές. Θα τις αποτείνω προς τη Διοίκηση και τα μέλη ΔΕΠ του ΕΜΠ καθώς και τους πρυτάνεις των λοιπών ΑΕΙ και τους προέδρους των ΑΤΕΙ. Παράλληλα, θα διοχετεύσω τα στοιχεία προς τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας , τα κόμματα και επιλεγμένους δημοσιογράφους,προς όλες δηλαδή τις «εξουσίες» .Μήπως και το σοβαρότατο αυτό θέμα έρθει κάποτε στη Βουλή.

Εάν τώρα  τα μεν στοιχεία μου δε διαψευστούν,  οι  δε αρμόδιοι συνεχίσουν να αγνοούν την πραγματικότητα του φόβου και της παρανομίας σ’ ένα Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, θα προσπαθήσω να  προωθήσω τις αποκαλύψεις μου στην Ε.Ε. και στο διεθνή τύπο, μαζί με τα ονόματα των (αν)αρμόδιων.

Η σημερινή (έντρομη) λειτουργία του Πολυτεχνείου.

Το Ίδρυμα, κατά την άποψή μου, λειτουργεί σήμερα όπως περίπου διατύπωσε ο συνάδελφος και μέλος του Συμβουλίου του Ιδρύματος (ΣΙ) καθ. Κ. Χατζημπίρος [2].Επί του προκείμενου όμως η Διοίκηση έχει και ορισμένα ελαφρυντικά, που σχετίζονται δυστυχώς με την ιδρυματική τρομοκρατία. Σχετικά, παλαιό μέλος ΔΕΠ μου δήλωσε ότι «η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θυμίζει το 1973»!

Η «κατάσταση» λειτουργίας του ΕΜΠ διατυπώνεται  σαφέστατα σε πρόσφατο μήνυμα  του Συμβουλίου Ιδρύματος(ΣΙ) προς την Πολυτεχνειακή Κοινότητα (5.1.14, [3]), όπου όμως παραλείπεται η αδυναμία του σώματος να συνεδριάσει……εντός  Ιδρύματος!

Η δική μου άποψη είναι ότι η περιγραφή αστικών και ποινικών αδικημάτων δεν πρέπει να εξωραΐζεται ως «κατάσταση». Για να είμαι δε σαφής ζήτησα από έγκριτο ποινικολόγο δικηγόρο (και φίλο μου) μια νομική περιγραφή [4] του τι σημαίνει ότι στο ΕΜΠ «τα όργανα του Ιδρύματος πρέπει να συνεδριάζουν με τη νόμιμη σύνδεσή τους, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται χωρίς εξωθεσμικές πιέσεις», όπως διαπιστώνει το ΣΙ.

Το γεγονός ότι στο ΕΜΠ, εδώ και πολλά χρόνια, τα συλλογικά όργανα δε συνεδριάζουν εν γένει με τη νόμιμη σύνθεσή τους, παρότι όλοι γνωρίζουν (ή  οφείλουν να γνωρίζουν) το μέγεθος της διατελούμενης παρανομίας, αρχίζει να δικαιολογεί τον τίτλο της πρώτης αυτής παρέμβασης.

Προφανώς επίσης, το ότι οι Διοικήσεις του Ιδρύματος (αλλά και η Πολιτεία που είναι πλήρως ενήμερη) επιτρέπουν σε βίαιες περιθωριακές μειοψηφίες να νέμονται αποκλειστικά και επί σειρά ετών (δεκαετίες;) δημόσιους χώρους σε φόβο οφείλεται. Τι λέει γι αυτό ο Ποινικός Κώδικας;

Τέλος, το ότι επιτρέπεται (από Διοίκηση και Πολιτεία) σε απεργούς ή «καταληψίες» να εμποδίζουν τη λειτουργία του Ιδρύματος και να παρεμποδίζουν βίαια τους καθηγητές και λοιπούς εργαζόμενους να εισέλθουν στο ΕΜΠ για να εργαστούν, αδίκημα δεν είναι;

Στα παραπάνω που διαπιστώνει το ΣΙ θα προσθέσω τα εξής:

α) Ανέκαθεν για τους καθηγητές και από το 1997 για το λοιπό προσωπικό δεν απαιτείται δήλωση των ημερών απεργίας. «Τζάμπα μάγκες» δηλαδή!

β)Η κατάσταση λειτουργίας των δημόσιων φοιτητικών εστιών είναι στην πράξη από κακή έως κάκιστη. Αντί για σπουδαστές μπορεί να στεγάζονται ……φρικιά. Ή μπορεί να γίνεται….υπενοικίαση. Μου αναφέρθηκε ότι ένας ταξιτζής διαμένει τώρα εκεί.

γ)Στις αρκετές περιπτώσεις κλοπής  σημαντικής αξίας δημόσιας περιουσίας, ουδεμία προσπάθεια προσδιορισμού των δραστών γίνεται (για να μην πω τα χειρότερα).

Mήπως είναι και αυτά αδικήματα;

Έχω γράψει πολλές δεκάδες άρθρα στο «ΒΗΜΑ» καταγγέλλοντας τα παραπάνω από το 1985 ( όταν ένας πρύτανης «εξαφάνιζε» τα συμβόλαια ερευνητικών έργων της ΕΕ σύμφωνα με κομματικές επιταγές/για σκεφτείτε το αυτό ως πολίτης της Ευρώπης) με πενιχρά αποτελέσματα.

Τώρα όμως που οι παρανομίες είναι επίσημα διαπιστωμένες από το Συμβούλιο Ιδρύματος, πάλι θα αδρανήσουν οι αρμόδιοι;

Το ότι τα 40 τελευταία χρόνια με τις αμέτρητες «απεργίες» ποτέ δεν σταμάτησε η μισθοδοσία των «απεργών» καθηγητών, δε θα πρέπει να συγκινήσει τα όργανα οικονομικού ελέγχου; Πρόσφατα δεν είχαμε τετράμηνη απεργία, με όσους καθηγητές απέργησαν να αμείβονται ξεδιάντροπα  κανονικά και  τους μεταπτυχιακούς υπότροφους και τους νέους ερευνητές να μένουν απλήρωτοι;

Ελπίζω το κείμενο αυτό να διαβαστεί ευρέως και για να ελαφρύνω το κλίμα θα διηγηθώ ένα προ περίπου 15ετίας συμβάν. Τότε που μια ομάδα φ-αριστερών σπουδαστών, με την υποστήριξη(από ότι θυμάμαι) σημερινού καθηγητή, «ποιμένα» τώρα των απεργών Διοικητικών Υπαλλήλων (μαζί με το Μάκη), κλείδωσε βράδυ στο γραφείο του (κανονικό) αριστερό καθηγητή και κατέβασε το διακόπτη, γιατί δεν έφευγε, όπως τον είχαν διατάξει. Τηλεφώνησε αυτός σε κακή κατάσταση στον αντιπρύτανη, απειλώντας ότι θα βγει …… από το παράθυρο. Μετά την απελευθέρωσή του καθηγητή, ο πρύτανης έφερε το θέμα στη Σύγκλητο, η οποία επέπληξε τους δράστες! Πήγαν όμως οι επιπληγμένοι και έκαναν το γραφείο του αντιπρύτανη θερινό. Οπότε το θέμα επανήλθε στη Σύγκλητο, η οποία ….. αναίρεσε την επίπληξη. Αυτά επί πρυτανείας στελέχους της Δεξιάς, το οποίο και μας έστελνε κομουνιστικά μανιφέστα, τα οποία ο Χαρίλαος (που μόλις εγκατέλειψε το Πολυτεχνείο της Αθήνας για το Πολυτεχνείο της Κοπεγχάγης με επταπλάσιες αποδοχές) του επέστρεφε ως απαράδεκτα!

Είναι τώρα να μην φοβάσαι ; Τι είδους «ΙΔΡΥΜΑ» είναι αυτό; Και δεν αξίζει ένα μεγάλο εύγε στους χαλκέντερους καθηγητές που συνεχίζουν να παράγουν επιστήμη και τεχνολογία και να εκπαιδεύουν(όσους το επιθυμούν)τους νέους σε τέτοιο περιβάλλον;

Και ποιοι θα θέσουν υποψηφιότητα στις επόμενες πρυτανικές εκλογές; Οι «προσκυνημένοι» ,που έχουν αποδεχτεί τα παραπάνω απαράδεκτα, ή αξιόλογοι ακαδημαϊκοί από το εξωτερικό, που θα δελεαστούν από την μηνιαία αμοιβή των λιγότερο από 2000€ που έχει ο πρύτανης, τα 2/3 δηλαδή της αμοιβής του θαλαμηπόλου σε πλοίο ακτοπλοΐας(σοβαρά το λέω). Άσε που θα πρέπει να έχουν και (τουλάχιστο) καφέ ζώνη και τρία νταν για να μπουν στο Ίδρυμα.

Θόδωρος Λουκάκης

Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ

ΥΓ1 Κύκλοι του Υπ. Παιδείας μου λένε ότι η «κατάσταση» στο ΕΜΠ είναι …. ανώδυνη μπροστά στα όσα συμβαίνουν εν γένει στα Ελληνικά ΑΕΙ και ιδιαίτερα στα ΑΤΕΙ! Τι λένε οι Σύνοδοι των Πρυτάνεων και των Προέδρων επί του προκείμενου;

ΥΓ2  Διάβασα το από 30.1.14 νέο μήνυμα του ΣΙ και διαπίστωσα ότι τους διαφεύγει(παρότι είναι καθ’ύλη αρμόδιοι) το μέγιστο οικονομικό ατόπημα στην οικονομική λειτουργία του ΕΜΠ! Η αποκλειστική δηλαδή νομή του συγκροτήματος της Πατησίων, χωρίς παράλληλη εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων προς όφελος του Ιδρύματος, από τα 81 μέλη ΔΕΠ της Σχολής Αρχιτεκτόνων. Εκεί που παλιά είμαστε 500! Ποιός φοβάται να αποτιμήσει  την οικονομική ζημιά; Τι έχει να πει η συνάδελφος ευρωβουλευτής Θεανώ Φωτίου, που συμμετέχει στη μεγάλη αυτή σπατάλη του δημόσιου χρήματος;

ΥΓ3 Πραγματικά περιμένει το Υπ. Παιδείας  να λειτουργήσει το μεγαλύτερο Τεχνολογικό Ίδρυμα της χώρας με 220(από 550) διοικητικούς υπάλληλους και ελάχιστους τεχνίτες για τα 120 Εργαστήρια; Κούνια πού το κούναγε! Το γεγονός είναι ότι το ( πανάσχετο  περί αυτά Υπουργείο) «έκλεισε» το ΕΜΠ ως Ερευνητικό Πανεπιστήμιο και Κέντρο  Τεχνολογίας. Τι κρίμα. Το αντιλαμβάνεται αυτό  ο πρωθυπουργός; Να του πω εγώ τι κάνουν (ανέκαθεν) η Αγγλία ή η Γαλλία με τους εθνικούς πρωταθλητές;

ΥΓ4 Πως και δεν απασχολεί το Σύλλογο ΔΕΠ το γεγονός ότι το εχθρικό Υπουργείο, μετά το τσεκούρεμα  των αποδοχών τους, αύξησε τις υποχρεωτικές ώρες διδασκαλίας κατά 30%! Δεν έχει έρθει ακόμα η κομματική ντιρεκτίβα στους απαράτσικ; Μόνο απεργίες θα κηρύσσει;

ΥΓ5 Τι φρονούν επί του θέματος οι δια(γ)νοούμενοι στοχαστές  της αριστεράς;

Θόδωρος Λουκάκης

Ομότιμος Καθ. ΕΜΠ

Πηγή:www.ntua.gr

Οι 10 πιο παράξενοι φόροι στην ιστορία

Νο. 10 : Ο φόρος της γενειάδας.

Ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας της Ρωσίας, από κάποιους θεωρείται ριζοσπάστης και από άλλους απολύτως παλαβός. Κάτι νόμοι σαν αυτόν όμως τείνουν να τον κατατάξουν στην δεύτερη κατηγορία. Όχι μόνο φορολόγησε αυτούς που έφεραν γένια αλλά απαιτούσε να φέρουν και παράσημα με τα οποία παραδέχονταν ότι οι γενειάδες τους ήταν γελοίες.

Νο. 9: Δηλώστε τα χρήματα από την διακίνηση ναρκωτικών.

Αν φαίνεται ακατόρθωτο για μια κυβέρνηση να πείσει τους πολίτες να δηλώνουν όλα τα εισοδήματα τους στην εφορία, φανταστείτε πόσο τρελό είναι να τους λέει να δηλώσουν τα χρήματα που κέρδισαν από διακίνηση ναρκωτικών. Κι όμως, οι οδηγίες για την συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης από την Αμερικανική IRS (Internal Revenue Service)επιμένουν ότι "παράνομο εισόδημα, όπως χρήματα από την διακίνηση παράνομων ναρκωτικών, πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην φόρμα δήλωσης εισοδήματος 1040, γραμμή 21" !!!.

Νο. 8: Φόρος απελευθέρωσης σκλάβου.

Στην Αρχαία Ρώμη θεσπίστηκε ένας φόρος γνωστός ως φόρος απελευθέρωσης, ο οποίος ουσιαστικά απαιτούσε χρήματα από κάποιον που δεν ήταν πια σκλάβος. Σε μερικές περιπτώσεις επιβαλλόταν στους ιδιοκτήτες που αποφάσιζαν να απελευθερώσουν κάποιον αλλά τις περισσότερες φορές το χρέος έπεφτε στον πρώην σκλάβο που έπρεπε να παραδώσει το 10% της τιμής που είχε σαν σκλάβος στην Ρώμη.

Νο. 7: Φόρος διαφωνίας με τον βασιλιά.

Ο Oliver Cromwell (που δεν θεωρείται φυσικά πραγματικός βασιλιάς), θέσπισε αυτόν τον φόρο το 1655 για τους ευγενείς που εξακολουθούσαν να υπάρχουν στην Αγγλία αφότου ανέλαβε την εξουσία. Ο Cromwell χρησιμοποίησε μερικά από τα χρήματα που εισέπραττε για να χρηματοδοτήσει την πολιτοφυλακή που πολεμούσε εναντίον των άλλων ευγενών.

Νο. 6: Ο φόρος ύπαρξης.

Στην Αγγλία του 14ου αιώνα, θεσπίστηκαν αρκετοί φόροι της κατηγορίας poll taxes (φόροι που πρέπει να πληρώσουν όλοι οι ενήλικες ανεξαρτήτως εισοδήματος), με κορυφαίο τον φόρο που έπρεπε να πληρώσει κάποιος επειδή απλά και μόνο ζούσε. Κάποιες διαμαρτηρίες ξέσπασαν, κάποιοι χωρικοί επαναστάτησαν και έτσι ξεκίνησε η ιδιαιτέρως καταστροφική "εξέγερση των χωρικών".

Νο. 5: Ο φόρος του βραβείου Νόμπελ.

Οι χρηματικές απολαβές από ένα βραβείο Νόμπελ φορολογούνται από την Αμερικανική IRS. Αυτό θα λέγαμε ότι ακούγεται λίγο παράδοξο, μιας και σύμφωνα με τα λόγια του Alfred Nobel, το βραβείο απονέμεται σε αυτούς που "έχουν προσφέρει το μέγιστο όφελος στο ανθρώπινο γένος". Ωστόσο εκτός από τους Νομπελίστες, φορολογεί και τους κατόχους βραβείων Πούλιτζερ καθώς και άλλων χρηματικών επάθλων εκτός και αν δωρίσουν το βραβείο σε φιλανθρωπικό οργανισμό ή στην κυβέρνηση.

Νο. 4: Ο φόρος των μεταναστών.

Οι φόροι σε ξένους και μετανάστες δεν είναι καθόλου ασυνήθιστοι ακόμη και στον 20ο αιώνα. Ο Καναδάς ξεκίνησε να φορολογεί τους Κινέζους μετανάστες το 1885 και σταμάτησε το 1923. Ο τερματισμός του φόρου αυτού δεν οφείλεται στην ξαφνική αλλαγή συναισθημάτων απέναντι στους μετανάστες αλλά στην ολοκληρωτική απαγόρευση της εισόδου Κινέζων μεταναστών στην χώρα.

Νο. 3: Ο φόρος του τζακιού.

Όταν ένας μονάρχης ξεμένει από χρήματα και έχει ήδη φορολογήσει την ακίνητη περιουσία, τότε το μόνο που του απομένει είναι να φορολογήσει τυχαία τμήματα κατασκευών.
Το πρόβλημα με τον φόρο που επιβλήθηκε στην Αγγλία του 1660, ήταν ότι έπληττε κυρίως τις κατώτερες τάξεις (όπως γίνεται συνήθως, κάτι που οδήγησε αρκετούς να κρύβουν τις καμινάδες τους. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1684, όταν ξέσπασε πυρκαγιά που κατέστρεψε 20 σπίτια και σκότωσε 4 άτομα και η οποία οφειλόταν στις προσπάθειες ενός φούρναρη να κάνει χρήση της καμινάδας ενός γειτονικού σπιτιού.

Νο. 2: Ο φόρος με την ονομασία Danegeld.

Η ιστορία είναι γεμάτη με δυσβάσταχτους φόρους που πλήρωναν κάποιες χώρες σε άλλες ώς συνέπεια της ήττας τους στο πεδίο της μάχης. Έναν τέτοιο φόρο αναγκάστηκαν να πληρώνουν οι Σάξονες στους Δανούς που είχε την ονομασία Danegeld, δηλαδή φόρος του να μην σκοτώθηκαν από τους Δανούς. Το εξευτελιστικό προνόμιο του να είναι ο πρώτος που πλήρωσε τον φόρο αυτό, είχε ο βασιλιάς Etheired "ο απροετοίμαστος".

Νο. 1: Ο φόρος του αλατιού.

Όσο απίθανο και άν φαίνεται, το να φορολογήσει κάποιος το αλάτι είναι μια από τις πιο προβληματικές και απερίσκεπτες ιδέες στην ιστορία.
Η φορολογία στο αλάτι είναι μερικώς υπεύθυνη για την πτώση της Κινέζικης αυτοκρατορίας, ο Γαλλικός φόρος αλατιού (γνωστός ώς gabelle) συνεισέφερε στην Γαλλική επανάσταση και ο Γκάντι πήρε μέρος σε μια διαμαρτυρία εναντίον ενός τέτοιου φόρου το 1930, θέτοντας τα θεμέλια για ένα κίνημα ανεξαρτητοποίησης της Ινδίας από την Αγγλική κατοχή.
__________

Πηγή himaira.blogspot.com 

ΤΑ 10 ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από μυστικές και απαγορευμένες περιοχές την ύπαρξη των οποίων αγνοούμε! Από μυστικά αρχεία μέχρι ειδικά κέντρα, ιερά προσκυνήματα και ιδιωτικές λέσχες, αυτά τα μέρη όσο και αν σας δελεάζουν και θα θέλατε να τα δείτε από κοντά, είναι... σχεδόν αδύνατον (τουλάχιστον για το ευρύ κοινό).Στον παρακάτω κατάλογο, δείτε 10 από τα πιο «απροσπέλαστα» μέρη του κόσμου!

1. Mezhgorye, Ρωσία

Το Mezhgorye είναι μια κλειστή πόλη της Ρωσίας που ιδρύθηκε το 1979 και στην οποία πιστεύεται πως κατοικούν όσοι εργάζονται στο άκρως απόρρητο όρος Yamantaw. (Το Yamantaw έχει ύψος 1640 μέτρα και είναι το ψηλότερο βουνό στα νότια Ουράλια.).  Οι ΗΠΑ πιστεύουν πως στο Yamantaw και στο Kosvinsky (600 χλμ βορειότερα) υπάρχουν μυστικές πυρηνικές εγκατάστασεις ή/και Όπλα Μαζικής Καταστροφής καθώς και καύσιμα. Από τους δορυφόρους τους οι ΗΠΑ έχουν δει μεγάλες ανασκαφές, κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Σε κοντινό σημείο έχουν χτιστεί δύο φυλάκια, το Beloretsk-15 και το Beloretsk-16.Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν ρωτήσει επανειλημμένα για το είδος των εγκαταστάσεων, η ρωσική κυβέρνηση τους έχει δώσει κατά καιρούς διφορούμενες απαντήσεις όπως «ότι πρόκειται για περιοχή εξόρυξης, χώρο αποθήκευσηςτροφίμων, χρυσού και λοιπών ρωσικών θησαυρών, καθώς και καταφύγιο για τους ηγέτες σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.».

 2. Περιοχή 51, Νότια Νεβάδα, ΗΠΑ

Η Περιοχή 51 ή Area 51 είναι το όνομα μιας στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στη νότια Νεβάδα, 133 χλμ βορειοδυτικά από το Λας Βέγκας. Βρίσκεται στη νότια όχθη της λίμνης Groom και είναι ένα μεγάλο μυστικό στρατιωτικό αεροδρόμιο. Βασικός σκοπός της βάσης είναι η ανάπτυξη και η δοκιμή πειραματικών αεροσκαφών και οπλικών συστημάτων. Η έντονη μυστικότητα που περιβάλλει τη βάση -η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ μετά βίας την αναγνωρίζει- την έχει καταστήσει κεντρικό θέμα σε συχνές θεωρίες συνωμοσίας και σε θέματα ΑΤΙΑ. Η επιγραφή αναφέρει ότι θα χρησιμοποιηθεί βία σε περίπτωση που κάποιος επιχειρήσει να εισέλθει.

3.RAF MenwithHill, Αγγλία

Πρόκειται για μια βρετανική στρατιωτική βάση με συνδέσμους στο παγκόσμιο δίκτυο κατασκοπείας ECHELON. Στην περιοχή υπάρχει ένας εκτεταμένος επίγειος δορυφορικός σταθμός και αποτελεί κέντρο παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών και των πυραύλων. Έχει ευρέως χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος ηλεκτρονικός σταθμός παρακολούθησης στον κόσμο.
Το κέντρο λειτουργεί ως σταθμός στο έδαφος για δορυφόρους της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας NationalSecurityAgency, με κεραίες μέσα σε λευκούς θόλους, και φέρεται να είναι στοιχείο του συστήματος ECHELON. (Το ECHELON σύμφωνα με πληροφορίες είχε δημιουργηθεί για να παρακολουθεί τις στρατιωτικές και διπλωματικές επικοινωνίες της Σοβιετικής Ένωσης).
Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πιστεύεται –επίσης- πως αναζητά και υποδεικνύει στρατόπεδα εκπαίδευσης τρομοκρατών, φυτείες ναρκωτικών,καθώς και πολιτικές και διπλωματικές πληροφορίες.
Σημειωτέον ότι θεωρείται πως φιλτράρει όλες τις ραδιοτηλεπικοινωνίες στα κράτη που φιλοξενείται.
 4. Τα Μυστικά Αρχεία του Βατικανό

Τα αρχεία δεν είναι μυστικά, παρά το ότι αποκαλούνται έτσι. Μπορείτε να δείτε οποιοδήποτε έγγραφό θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να μπείτε στο χώρο φύλαξης τους. Αφού υποβάλει κανείς μια αίτηση για ένα έγγραφο, του παραχωρείται η άδεια να το δει (Θεού θέλοντος, πριν φτάσει στο τέλος της ζωής του από την…αναμονή). Τα μόνα έγγραφα που δεν επιτρέπεται να δει κανείς είναι εκείνα που δεν έχουν  συμπληρώσει 75 χρόνια ζωής, λόγω προστασίας διπλωματικών και κυβερνητικών πληροφοριών. Υπάρχουν και ευρετήρια για να δει κανείς ποια έγγραφα υπάρχουν στα αρχεία. Τα μυστικά αρχεία του Βατικανό βρίσκονται σε ράφια 84 χλμ και υπάρχουν 35.000 τόμοι στον κατάλογο.
 5. Club 33, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Σε αντίθεση με τη γενική, επικρατούσα αντίληψη, η κατανάλωση αλκοόλ επιτρέπεται στην Disneyland (κατά βάση στα ιδιωτικά πάρτυ που λαμβάνουν χώρα εκεί), αφού, βέβαια, φύγουν οι επισκέπτες. Στο Club 33 η πώληση αλκοόλ είναι ελεύθερη. Το Club 33 είναι μια ιδιωτική λέσχη που βρίσκεται στην καρδιά του τμήματος NewOrleansSquare της Disneyland. Επισήμως, θεωρείται κάτι μυστικό και απροσδιόριστο στο πάρκο. Η είσοδος του βρίσκεται δίπλα στο εστιατόριο BlueBayou στο «33 RoyalStreet». Για να μπει κανείς στο Club 33, πρέπει να καταβάλει ένα ποσό μεταξύ 10-30 χιλιάδων δολαρίων και παίρνει δώρο ένα χώρο στάθμευσης για το αυτοκίνητο του… αν κατορθώσει να μπει αφού πρέπει να περιμένει σε μια λίστα 14 χρόνων!

6.White’sGentlemen’sClub, Λονδίνο, Αγγλία

 Το White (όπως είναι γνωστό) είναι μια κλειστή Αγγλική λέσχη. Ιδρύθηκε το 1693 από τον Ιταλό FrancescoBianco (FrancisWhite) για να πουλάει την τότε πρόσφατα ανακαλυφθείσα ζεστή σοκολάτα, αλλά τελικά έγινε μια τυπική (αλλά εξαιρετικά ιδιωτική) λέσχη για κυρίους. Η λέσχη είναι διάσημη για το «βιβλίο με τα πονταρίσματα» της, στο οποίο τα μέλη στοιχηματίζουν σε περίεργα τυχερά παιχνίδια. Το γνωστότερο απ’όλαείναι ένα στοίχημα 3.000 λιρών Αγγλίας σε δύο σταγόνες βροχής για το ποια θα έπεφτε πρώτη από το παράθυρο. Οι γυναίκες απαγορεύονται εντελώς στη λέσχη. Όσοι από τους κυρίους θέλουν να συμμετάσχουν στην λέσχη πρέπει να προσκληθούν από ένα ήδη εγγεγραμμένο μέλος και να υποστηρίζονται από άλλα δύο μέλη.
7. ΑΙΘΟΥΣΑ 39, VOREIA KOREA
 
Η Αίθουσα 39 ή Γραφείο 39 είναι αναμφισβήτητα μία από τις πλέον μυστικοπαθείς οργανώσεις στη Βόρεια Κορέα. Ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Βασικός σκοπός της είναι η εύρεση μεθόδων για την απόκτηση και μεταφορά ξένων χρημάτων απότον πρόεδρο της Βόρειας Κορέας, KimJong-il. Περιγράφεται ως ο κεντρικός άξονας της Βόρειας -λεγόμενης- «αυλικής οικονομίας» με επίκεντρο τη δυναστική οικογένεια των Kim. Η προέλευση της ονομασίας παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα. Πολύ λίγα είναι γνωστά για την Αίθουσα 39, λόγω της μυστικότητας που χαρακτηρίζει την οργάνωση, αλλά πιθανολογείται ότι ο οργανισμός χρησιμοποιεί 10 με 20 τραπεζικούς λογαριασμούς στην Κίνα και την Ελβετία για πλαστογραφία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλες παράνομες συναλλαγές. Επίσης, φημολογείται πως εμπλέκεται σε λαθρεμπόριο ναρκωτικών και παράνομης αγοραπωλησίας όπλων. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η οργάνωση έχει 120 ξένες εμπορικές εταιρείες υπό τη δικαιοδοσία της και τελεί υπό τον άμεσο έλεγχο του KimJong-il. Η Βόρεια Κορέα, ως γνωστόν, αρνείται κατηγορηματικά πως συμμετέχει σε οτιδήποτε παράνομο. Η Αίθουσα 39 πιστεύεται ότι στεγάζεται στο κτίριο του Εργατικού Κόμματος στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, Πιον-Γιάνγκ.

8.Ise Grand Shrine, Ιαπωνία

Το IseGrandShrine στην Ιαπωνία (που αποτελείται από 100 ιερά) είναι ο πιο ιερός χώρος προσκυνήματος στην Ιαπωνία. Είναι αφιερωμένο στην Amaterasu (τη θεά Ήλιος) και δημιουργήθηκε τον 4 αιώνα π.Χ.. Στο κύριο ιερό πιστεύεται πως φυλάγεται το πιο σημαντικό στοιχείο στην αυτοκρατορική ιστορία της Ιαπωνίας: το Naikū (ένας καθρέφτης από την ιαπωνική μυθολογία ο οποίος κατέληξε στα χέρια των πρώτων αυτοκρατόρων). Το ιερό κατεδαφίζεται και ξαναχτίζεται κάθε 20 χρόνια σύμφωνα με τις αρχές του Σιντοϊσμού για τον θάνατο και την αναγέννηση (η τελευταία ανοικοδόμηση έλαβε χώρα το 2013). Το μόνο πρόσωπο που επιτρέπεται να εισέλθει είναι ο ιερέας ή η ιέρεια ο οποίος ή η οποία είναι πάντα μέλος της ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας.

9.Mount Weather Emergency - Operations Center, Βιρτζίνια, ΗΠΑ

 

Πρόκειται για ένα μέρος που όχι μόνο είναι κλειστό για το κοινό, αλλά και το κοινό εύχεται να μην μπει ποτέ μέσα! Σε πολλές ταινίες με θέμα τη συντέλεια του κόσμου βλέπουμε πως υπάρχει πάντα μια υψηλά διαβαθμισμένη περιοχή όπου πηγαίνουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης και λίγοι εκλεκτοί με την ελπίδα ότι μπορούν να ξεφύγουν από το χτύπημα της μοίρας. Και, ναι λοιπόν, το συγκεκριμένο μέρος…υπάρχει και ονομάζεται Κέντρο Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης. Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1950, λόγω του Ψυχρού Πολέμου, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Διευθύνεται από την FederalEmergencyManagementAgency (FEMA - Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης). Το Κέντρο λειτουργεί και για μικρές τοπικές καταστροφές στις ΗΠΑ, αφού ένα μεγάλο μέρος της τηλεπικοινωνιακής κίνησης δρομολογείται απ’ αυτό.
 
10.Metro-2 της Μόσχας, Ρωσία

Το Metro-2 στη Μόσχα είναι ένα υποτιθέμενο μυστικό μετρό, ανάλογο του κοινού μετρό της Μόσχας. Πιθανολογείται πως κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Στάλιν, με κωδική ονομασία D-6 από την KGB. Ρώσοι δημοσιογράφοι αναφέρουν ότι η ύπαρξη του Metro-2 ούτε επιβεβαιώνεται αλλά ούτε και αρνείται από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (FSB) ή τη διοίκηση το Μετρό της Μόσχας. Το μήκος του φημολογείται πως υπερβαίνει ακόμη και εκείνο του δημόσιου μετρό. Λέγεται ότι έχει 4 γραμμές και βρίσκεται σε βάθος 50 με 200 μέτρων. Θεωρητικά, συνδέει το Κρεμλίνο με την έδρα της FSB, το κυβερνητικό αεροδρόμιο στο Vnukovo-2, μια υπόγεια πόλη στο Ramenki, καθώς και άλλα σημεία καίριας εθνικής σημασίας.

  ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ ΥΒΟΝΝΗ ΜΑΡΙΑ

Πηγή: www.nobile.gr

10 απλά πράγματα, επιστημονικά τεκμηριωμένα, που μπορείτε να κάνετε για να είστε ευτυχισμένο

Η επιστήμη εξηγεί και εμείς πράττουμε για να κάνουμε πιο όμορφη τη ζωή μας.

Η ευτυχία ορίζεται με διαφορετικά κριτήρια για τον καθέναν από μας, συνεπώς την επιδιώκουμε με διαφορετικούς τρόπους. Αναζητώντας λοιπόν τρόπους για να είμαστε πιο ευτυχισμένοι, να, 10 απλά πράγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε για τα οποία μάλιστα, υπάρχουν ερευνητικά ευρήματα.

1.    Σωματική άσκηση !

Βάλτε τη σωματική άσκηση στη ζωή σας…7 λεπτά καθημερινά αρκούν. Οι New York Times σε πρόσφατο άρθρο τους, αναφέρθηκαν στο επιστημονικά τεκμηριωμένο 7λεπτο άσκησης… ώστε αν ως τώρα πιστεύατε ότι δεν έχετε χρόνο, ξανασκεφτείτε το! Μάλιστα διαπιστώθηκε με ερευνητικά δεδομένα η σημασία της σωματικής άσκησης ακόμη και στην καταπολέμηση της κατάθλιψης – οι ενδορφίνες που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, επιδρούν καταλυτικά στον οργανισμό και στον εγκέφαλο όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα.

    ανθρ. εγκέφαλος μετά από 10’ χαλάρωση             και                   μετά από 20’ περπάτημα

2. Να κοιμάστε περισσότερες ώρες – θα είστε λιγότερο ευαίσθητοι σε αρνητικά συναισθήματα.

Τα αρνητικά συναισθήματα τα επεξεργάζεται η αμυγδαλή (του εγκεφάλου), τα θετικά ή ουδέτερα, ο ιππόκαμπος. Η έλλειψη ύπνου επηρεάζει περισσότερο τον ιππόκαμπο παρά την αμυγδαλή. Αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται αρκετές ώρες, να μη θυμούνται ευχάριστες εμπειρίες, αλλά με μεγάλη ευκολία φέρνουν στη μνήμη τους οτιδήποτε δυσάρεστο.

Ο Walker ζήτησε από κάποιους φοιτητές (που στερούνταν ύπνου) να απομνημονεύσουν μία λίστα με λέξεις.  Διαπιστώθηκε ότι μπορούσαν να θυμούνται το 81% λέξεων με αρνητική σημασία όπως «καρκίνος» και μόνο 31% με θετική ή ουδέτερη σημασία, όπως «λιακάδα» ή «καλάθι».  Ακόμη όσοι κοιμούνται έστω και για λίγο τις απογευματινές ώρες αντιδρούν λιγότερο σε αρνητικά συναισθήματα (όπως ο φόβος ή ο θυμός) και αυτό φαίνεται και στην έκφραση του προσώπου τους –το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σε όσους δουλεύουν συνεχόμενα και το απόγευμα.

3. Μετακομίστε πιο κοντά στον χώρο εργασίας.

Η μετακίνηση στον χώρο εργασίας μπορεί να επηρεάζει δραματικά τη διάθεσή μας. Όπως το διατύπωσε ο ψυχολόγος D. Gilbert (Harvard University), «το να οδηγείς για τη δουλειά μέσα σε κυκλοφοριακή κίνηση, είναι μια καθημερινή κόλαση». Μάλιστα δύο Ελβετοί επιστήμονες διερεύνησαν κατά πόσο η υψηλή αμοιβή ή το μεγαλύτερο σπίτι «ισοφαρίζουν» αυτήν την ταλαιπωρία και διαπίστωσαν πως κάτι τέτοιο τελικά δεν ισχύει.

4. Αφιερώστε χρόνο στην οικογένεια και τους φίλους σας  –προτού να είναι πολύ αργά!

Για όσους βρίσκονται κοντά στον θάνατο ένα από τα 5 πράγματα για τα οποία λυπούνται είναι ότι δεν αφιέρωσαν χρόνο στην οικογένειά τους. Έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι είναι πολύ σημαντικός ο χρόνος με φίλους – ακόμη και για τα εσωστρεφή άτομα.

Και πάλι ο D.  Gilbert, αναφέρει : «είμαστε χαρούμενοι με την οικογένεια και με τους φίλους… όλα τα άλλα πράγματα που νομίζουμε ότι μας κάνουν ευτυχισμένους, είναι στην πραγματικότητα τρόποι για να ‘έχουμε’ περισσότερο χρόνο με οικογένεια και φίλους».

Ο G. Vaillant που έκανε έρευνα σε 268, 72-χρονους άντρες, απάντησε ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα του τα ευρήματα ήταν ότι  «το μόνο πραγματικά σημαντικό στη ζωή είναι οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους». Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας του British Household Panel Survey, σύμφωνα με την οποία, αν μπορούσαμε να υπολογίσουμε σε χρηματικό ποσό το «όφελος» και την ευχαρίστηση που παίρνουμε μέσα από τις κοινωνικές συναναστροφές, αυτό θα ανέρχονταν σε £85,000 ετησίως.

Αντίθετα οι (αυξητικές) αλλαγές στο εισόδημα «αγοράζουν» πολύ λίγη ευτυχία. Ενδιαφέρουσα ήταν επίσης η έρευνα του  Terman στην οποία ερεύνησε κατά πόσο εκείνοι που είχαν «δικούς» τους ανθρώπους για υποστήριξη, θα ζούσαν περισσότερο. Τα αποτελέσματα τον διέψευσαν : περισσότερο ζούσαν όσοι υποστήριζαν, φρόντιζαν και βοηθούσαν τους φίλους και γείτονές τους.

5. Βγείτε έξω ! (Η ευτυχία βρίσκεται στους 13.9 °C)

O Sh. Achor υποστηρίζει ότι ο φρέσκος αέρας επηρεάζει τη διάθεσή μας, μάλιστα ενισχύει επιπρόσθετα τη μνήμη και την παραγωγικότητά μας. 20΄αρκούν! Η American Meteorological Society δημοσίευσε έρευνα το 2011,  στην οποία βρέθηκε ότι  η ευτυχία είναι στο μάξιμουμ στους 13.9°C, οπότε ρίξτε μια ματιά στο δελτίο καιρού πριν τον 20λεπτο περίπατό σας!

6. Βοηθήστε τους άλλους – (100 ώρες ετησίως είναι ο μαγικός αριθμός).

100 ώρες ετησίως ή 2 ώρες εβδομαδιαίως είναι ο χρόνος που θα ’πρεπε να αφιερώνουμε βοηθώντας άλλους προκειμένου να «εμπλουτίσουμε» τη ζωή μας! Ο Sh. Achor στο βιβλίο του αναφέρει ότι σε έρευνα που έγινε με 150 συμμετέχοντες, διαπιστώθηκε πως δραστηριότητες με στόχο την παροχή βοήθειας όπως φιλανθρωπικές συναυλίες και συσσίτια προκαλούσαν πολύ περισσότερη πληρότητα απ’ ό,τι η αγορά καταναλωτικών αγαθών πολυτελείας.

Το Journal of Happiness Studies δημοσίευσε αντίστοιχη έρευνα στην οποία οι συμμετέχοντες βίωναν μεγαλύτερη ευτυχία φέρνοντας στη μνήμη τους το ότι ξόδεψαν χρήματα για κάποιον άλλον παρά για τον εαυτό τους.

Τι ισχύει με τον χρόνο που διαθέτουμε για τους άλλους; Σχετική έρευνα στη Γερμανία διερεύνησε την επίδραση που είχε η στέρηση της δυνατότητας σε εθελοντές να βοηθήσουν άλλους. Επιβεβαιώθηκε η αρχική υπόθεση ότι δηλαδή όσοι συνέχισαν τον εθελοντισμό, δήλωναν περισσότερο ευχαριστημένοι από τη ζωή τους σε σχέση με εκείνους που έχασαν τη δυνατότητα αυτή (ως συνέπεια των κοινωνικών αλλαγών και δομών μετά την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου και την ενοποίηση Αν. και Δυτ. Γερμανίας).

7. Χαμογελάστε – μειώνει τον πόνο!

Το χαμόγελο από μόνο του μας κάνει να νιώθουμε όμορφα αλλά είναι ακόμη σημαντικότερο να κάνουμε ταυτόχρονα θετικές σκέψεις. Σύμφωνα με έρευνα  στο Michigan State University οι εργαζόμενοι σε κάποιον τομέα εξυπηρέτησες πελατών που χαμογελούν υποκριτικά, έχουν χειρότερη διάθεση και δεν είναι το ίδιο παραγωγικοί. Το αντίθετο συμβαίνει για εκείνους που χαμογελούν κάνοντας ταυτόχρονα θετικές κι ευχάριστες σκέψεις.

Έχει φυσικά σημασία να εξασκηθούμε στο «πραγματικό» χαμόγελο, δηλαδή, να χαμογελάμε ταυτόχρονα και με τα μάτια. Δείτε τις φωτογραφίες, εύκολα θα διαπιστώσετε τις διαφορές.

Σύμφωνα με το PsyBlog, το χαμόγελο βελτιώνει την προσοχή, τις γνωστικές μας ικανότητες και την ολιστική σκέψη. Ακόμη είναι ένας τρόπος να καταπολεμήσουμε το στρες σε αγχωτικές καταστάσεις ακόμη. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ακόμη κι αν πιέζουμε τον εαυτό μας να χαμογελάσει, αυτό είναι κάποιου είδους αυθυποβολή που «ανεβάζει» έστω και λίγο τη διάθεσή μας.

8. Οργανώστε ένα ταξίδι – ακόμη κι αν δεν μπορείτε να το κάνετε!

Φαίνεται πως το να οργανώσουμε ένα ταξίδι επηρεάζει θετικά τη διάθεσή μας, σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το περιοδικό Applied Research in Quality of Life. Στην έρευνα φάνηκε ότι η αναμονή πριν το ταξίδι, ενίσχυε την καλή διάθεση μέχρι και για 8 εβδομάδες! Μετά το ταξίδι η διάθεση αντίστροφα, επανερχόταν στα προηγούμενα επίπεδα για τους περισσότερους.

Ο Sh. Achor αναφέρει πως και ακόμη αν δεν υπάρχει η δυνατότητα διακοπών λόγω έλλειψης χρόνου ή χρημάτων στο κοντινό παρόν, είναι πολύ καλό να προγραμματίσουμε ένα ταξίδι  έστω και έναν μήνα, ακόμη και έναν χρόνο αργότερα. Κι όταν χρειάζεται να τονώσουμε τη διάθεσή μας, να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό σας!

9. Διαλογισμός

Θεωρείται σημαντικός για βελτίωσης της εστίασης προσοχής, πνευματικής διαύγειας και προσοχής, καθώς και της ηρεμίας. Αλλά επηρεάζει και την ευτυχία. Σε έρευνα στο Massachusetts General Hospital εξέτασε ακτινογραφίες εγκεφάλου 16 ατόμων που συμμετείχαν σε σεμινάριο διαλογισμού 8 εβδομάδων, πριν και μετά το σεμινάριο.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι μετά το σεμινάριο τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη αυτοσυνειδησία και τη συμπόνια «μεγάλωσαν» ενώ συρρικνώθηκαν εκείνα που σχετίζονται με το στρες. Γενικότερα ο διαλογισμός κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Αυτό φαίνεται και στο παρακάτω γράφημα :

Και πάλι ο  Sh. Achor, αναφέρει ότι αμέσως μετά το διαλογισμό βιώνουμε αισθήματα χαλάρωσης και πληρότητας καθώς και υψηλής ενσυναίσθησης. Και η έρευνα δείχνει ότι ο εγκέφαλος «προγραμματίζεται» για να αυξήσει τα επίπεδα ευτυχίας.

10. Να είστε ευγνώμονες – αυξάνει την ευτυχία και την ευχαρίστηση στη ζωή. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να «θυμόμαστε» να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Για παράδειγμα μπορούμε να σημειώνουμε τα πράγματα (όχι μόνο τα υλικά) για τα οποία είμαστε ευγνώμονες, να συζητάμε (σε καθημερινή βάση) 3 από τα πολλά καλά που μας συμβαίνουν με τον αγαπημένο μας ή έναν φίλο και να δείχνουμε ευγνωμοσύνη όταν οι άλλοι μας βοηθούν.

Τα ερευνητικά ευρήματα δείχνουν πως η συνειδητοποίηση της «εύνοιας» επηρεάζει θετικά την ψυχοσύνθεσή μας.  Σε σχετική έρευνα του Journal of Happiness οι 219 συμμετέχοντες έγραφαν γράμματα εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους για 3 εβδομάδες και το αποτέλεσμα ήταν να μειωθούν δραματικά τα συμπτώματα κατάθλιψης.

Έρευνα - Μετάφραση: Λία Μαλλίδου

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

Τα πιο συνηθισμένα ονόματα και επίθετα στην Ευρώπη

Το πιο συνηθισμένο επίθετο σε κάθε χώρα της Ευρώπης:


Το πιο συνηθισμένο γυναικείο όνομα σε κάθε χώρα της Ευρώπης:
 

Το πιο συνηθισμένο αντρικό όνομα σε κάθε χώρα της Ευρώπης:

Ενσυναίσθηση: Η πηγή της καλοσύνης

Εδώ και αιώνες, η κακία θεωρείται ότι ανήκει στην αρμοδιότητα της θρησκείας. Για να χαρακτηριστεί κακή μια πράξη πρέπει να είναι σαφώς λανθασμένη και το άτομο που προβαίνει σ’ αυτήν να έχει πλήρη επίγνωση της βλαβερότητάς της. Στο βιβλίο «Zero Degrees of Empathy» («Μηδέν βαθμοί ενσυναίσθησης»), ο ψυχολόγος και ψυχίατρος Σάιμον Μπάρον-Κοέν υποστηρίζει ότι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά το γιατί κάποιοι άνθρωποι ενεργούν με τρόπο που φαίνεται κακός. Πιστεύει ότι είναι άρρωστοι και ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν θεραπευτικά.

Το παρελθόν έχει προσφέρει όλων των ειδών τις δύσοσμες θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οι οποίες έχουν εισαχθεί στην ιατρική επικράτεια με ολέθρια αποτελέσματα. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την ευγονική στείρωση διάφορων «ανεπιθύμητων» κοινωνικών ομάδων. Ωστόσο, ο Σ. Μπάρον-Κοέν είναι φιλελεύθερος και τα επιχειρήματά του αξίζουν προσοχής.

Μπορεί ένα παιδί να γεννηθεί κακό; ΄Η μήπως ο λανθασμένος τρόπος ανατροφής εξηγεί γιατί το αγγελούδι γίνεται μεγαλώνοντας κακοποιό στοιχείο;

Υπάρχει ένας συνδυασμός βιολογίας και ανατροφής στην εξήγηση των κακών πράξεων των ατόμων. Παρότι αναγνωρίζεται ότι υπάρχει μια γενετική βάση (οι άντρες, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό να συμπεριφερθούν με σκληρότητα), ο συγγραφέας σημειώνει ότι «τα γονίδια δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνα για ένα υψηλού επιπέδου οικοδόμημα, όπως η ενσυναίσθηση. Τα γονίδια απλώς κωδικοποιούν τυφλά την παραγωγή πρωτεϊνών, αγνοώντας ανέμελα τις μακροπρόθεσμες συνέπειές τους».

Ενσυναίσθηση

Η ενσυναίσθηση -η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες ή τις δυσκολίες των συνανθρώπων μας (να αντιληφθείς, για παράδειγμα, ότι ένας άγνωστος που παλεύει να κλείσει τη βαλίτσα του που άνοιξε ξαφνικά δεν βρίσκεται μόνο σε δύσκολη θέση αλλά χρειάζεται και βοήθεια την οποία εσύ, εκτός κι αν βρίσκεσαι σε αδυναμία, μπορείς και πρέπει να δώσεις) - θεωρεί ότι μόνο εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να συναισθανθούν τον συνάνθρωπό τους (και να φερθούν με τρόπο που δείχνει φροντίδα για την κατάστασή του) μπορούν να ελπίζουν ότι θα ζήσουν χωρίς κακοήθεια.

Η σκληρότητα προέρχεται από την αδυναμία να συμπονέσει κανείς τους άλλους, είτε μέσα από την αδιαφορία είτε αγνοώντας ηθελημένα τον πόνο τους. Σε μερικούς ανθρώπους η ενσυναίσθηση λείπει μονίμως, άλλοι τη «σβήνουν» όταν είναι κουρασμένοι, αγχωμένοι ή ανυπόμονοι (όταν π. χ. μιλάς άσχημα στο παιδί σου επειδή θέλει να παίξει την ώρα που εσύ θέλεις να ησυχάσεις) και αισθάνονται μετανιωμένοι για τα σκληρά λόγια τους όταν η ενσυναίσθησή τους επιστρέφει.

Εκείνοι που το μυαλό τους ποτέ δεν λαμβάνει υπόψη τον συνταξιδιώτη τους δεν είναι κακοί αλλά ανάπηροι, υποστηρίζει ο Σ. Μπάιρον-Κοέν. Για μερικούς υπάρχει μια γενετική εξήγηση του γιατί κρίσιμα τμήματα του εγκεφάλου τους παραμένουν ανενεργά όταν άλλοι άνθρωποι υποφέρουν. Για άλλους, η δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου έχει κατασταλεί εξαιτίας φρικτών εμπειριών κατά την παιδική ηλικία.

Ο συγγραφέας φέρνει ως παράδειγμα τους δικούς του γονείς, οι οποίοι του χάρισαν ένα «πολύτιμο εσωτερικό δώρο» - έναν βαθμό αυτοπεποίθησης και αυτάρκειας που πιστεύει πως είναι ζωτικές για την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης. Τα παιδιά μαθαίνουν να νοιάζονται για τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων μόνον όταν το μυαλό εκείνων οι οποίοι τα φροντίζουν είναι ασφαλής τόπος για να μπουν. Ενα παιδί που η μητέρα του εύχεται να μην το είχε γεννήσει δεν θέλει να αντιληφθεί αυτή τη σκέψη, με συνέπεια να μην αναπτύξει την ενσυναίσθησή του.

Υπάρχει μια βασική εξήγηση για όλες τις περιπτώσεις ανεπαρκούς ικανότητας ενσυναίσθησης; Οχι. Η λειτουργία του εγκεφάλου είναι περίπλοκη, υπάρχουν πλήθος διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας και όλες οι κατηγοριοποιήσεις κινδυνεύουν από ανεπάρκεια.

Είναι εφικτό να θεραπεύσουμε το κακό; Αυτό είναι ένα πολύ πιο ενδιαφέρον ερώτημα το οποίο ο Σ. Μπάρον-Κόεν αναγνωρίζει. Προτείνει ότι η κοινωνία πρέπει να έχει ενσυναίσθηση για εκείνους που τη στερούνται και ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θεραπευτική αγωγή: μια δόση της ορμόνης οξυτοκίνη, για παράδειγμα, μπορεί να έχει καλό αποτέλεσμα. Το αν είναι σωστό να θεραπεύεται κάποιος για κάτι που δεν θεωρείται ακόμα αρρώστια, παραμένει αναπάντητο.

The Economist

SIMON BARON-COHEN

Zero Degrees of Empathy: A new theory of human cruelty

εκδ. Allen Lane, σελ. 190

Πηγή: www.antikleidi.com

Θεωρίες πιθανοτήτων συμπεριφοράς

Μια σύγχρονη μαθηματική θεωρία μπορεί να αναλύσει κάθε είδος αναμέτρησης, από την ντάμα και το σκάκι μέχρι τον «τζόγο» ή έναν πυρηνικό πόλεμο, και να προβλέψει τον νικητή.

Η φύση αποτελεί το μεγαλύτερο εργαστήριο πειραμάτων. Πράγματι, για να επεξεργαστούν μια θεωρία, οι επιστήμονες συνήθως ξεκινούν παρατηρώντας τη φύση, στη συνέχεια αφαιρούν τα μη ουσιώδη στοιχεία και τέλος δοκιμάζουν να κάνουν προβλέψεις για αυτό που θα έπρεπε να συμβεί σε απόλυτα ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες. Αυτό έκανε ο Ισαάκ Νεύτων για να επεξεργαστεί τη θεωρία της παγκόσμιας έλξης: παρατήρησε ότι τα σώματα πέφτουν, παράβλεψε την τριβή με τον αέρα και εφάρμοσε τις υποθέσεις του για την αμοιβαία έλξη ακόμα και στους πλανήτες. Η παρατήρηση των τροχιακών κινήσεών τους επιβεβαίωσε τους συλλογισμούς του.

«Ανθρώπινες» εξισώσεις
Ο Τζον Νας, τη δεκαετία του ’50, έκανε κάτι παρόμοιο δημιουργώντας ένα νέο μαθηματικό πεδίο που ονομάστηκε «θεωρία παιγνίων»: παρατήρησε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε διάφορες καταστάσεις, έφτιαξε ένα απλοποιημένο σχήμα των σχέσεων και των ενεργειών τους και επεξεργάστηκε κάποιες εξισώσεις που τις περιέγραφαν. Το αποτέλεσμα δεν ήταν βέβαια ο μαθηματικός τύπος των ανθρώπινων σχέσεων, όμως αποδείχτηκε αρκετά σημαντικό ώστε να του χαρίσει το νόμπελ οικονομίας το 1994.

Το 2000 ο Κρις Φέργκιουσον κέρδισε το πρώτο βραβείο και 1,5 εκατομμύριο δολάρια, στο Poker World Series Champion στο Λας Βέγκας. Στο τουρνουά συμμετείχαν περίπου 500 παίκτες, όμως ο Φέργκιουσον, που είχε το παρατσούκλι «Ιησούς» λόγω των γενειάδας και των μακριών μαλλιών του, κατάφερε να τους νικήσει όλους, ακόμα και παίκτες πολύ πιο έμπειρους από εκείνον, χάρη στη θεωρία παιγνίων.

Η εποχή με τους παίκτες που είναι προικισμένοι μόνο με ταλέντο έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Για να νικήσει κάποιος στο πόκερ, εκτός από τα απαραίτητα χαρίσματα της πειθαρχίας και της υπομονής, πρέπει να έχει και μαθηματική ικανότητα, για να μπορεί να υπολογίζει τις επιπτώσεις κάθε κίνησης. Πράγματι, ο Φέργκιουσον ανέλυσε ένα μεγάλο αριθμό παρτίδων, για να επεξεργαστεί τη νικηφόρα στρατηγική του.

Βομβαρδίστε την ΕΣΣΔ!
«Αν παίζουν δύο, συμφέρει να μπλοφάρεις μόνο όταν έχεις τα χειρότερα χαρτιά, όχι όταν έχεις μέτρια». Αυτός ο κανόνας αναφέρεται στο βιβλίο Theory of Games and Economic Behaviour (1944) του μαθηματικού Τζον φον Νόιμαν και του οικονομολόγου Όσκαρ Μόργκενστερν, που συγκαταλέγονται τους θεμελιωτές της θεωρίας παιγνίων.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μείνει μόνο δύο παίκτες. Ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσω ενώ έχω τα χειρότερα χαρτιά είναι να μπλοφάρω. Αν περιμένω την κίνηση του αντίπαλου, θα χάσω, είτε αυτός ποντάρει είτε όχι.

Τον Φον Νόιμαν τον ενδιέφερε το πόκερ μόνο ως σημείο αφετηρίας για μια θεωρία που θα εξηγούσε κάθε είδος ανθρώπινης σχέσης, από την οικονομία ως τις σχέσεις των ζευγαριών. «Η ζωή είναι γεμάτη μπλόφες», υποστήριζε, «γεμάτη μικρές τακτικές παραπλάνησης: αυτό αποκρυπτογραφούν τα παιχνίδια της θεωρίας μου». Στόχος ομολογουμένως πολύ φιλόδοξος, ακόμα και γι’ αυτόν τον εκκεντρικό επιστήμονα που, όπως λέγεται, κατάφερνε να απομνημονεύσει μια σελίδα του τηλεφωνικού καταλόγου μέσα σε λίγα λεπτά. Όμως πολλά συμπεράσματα του Φον Νόιμαν ισχύουν ακόμα σε μεγάλο βαθμό, παρ’ όλο που κάποια οδήγησαν σε παράδοξες προτάσεις. Για παράδειγμα, μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε μεγάλη ένταση ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Βασισμένος στη θεωρία παιγνίων, ο Φον Νόιμαν προέβλεψε ότι, όταν η Σοβιετική Ένωση κατασκεύαζε την ατομική βόμβα, θα ξεκινούσε ένας φρενήρης συναγωνισμός πυρηνικών εξοπλισμών. Για να αποφευχθεί αυτό το αδιέξοδο, ο Φον Νόιμαν πρότεινε μια δραστική λύση: να βομβαρδιστεί με πυρηνικά η ΕΣΣΔ για προληπτικούς λόγους. Ευτυχώς δεν εισακούστηκε.

Συνεργασία αντί ανταγωνισμού
Από αυτό το επεισόδιο μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι Φον Νόιμαν απέκλειε τη δυνατότητα συνεργασίας. Ωστόσο ο ίδιος έθεσε τη συνεργασία στους ακρογωνιαίους λίθους της θεωρίας του. Γνώριζε, πράγματι, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η συνεργασία είναι επωφελής. Όπως σε μια σκηνή της ταινίας Ένας υπέροχος άνθρωπος που περιγράφει τη ζωή του μαθηματικού Τζον Νας: σε ένα μπαρ βρίσκονται τέσσερις φίλοι που διασκεδάζουν, ενώ ο Νας είναι απορροφημένος με τη δουλειά του. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν πέντε κοπέλες, μια εντυπωσιακή ξανθιά και τέσσερις μελαχρινές. Οι τέσσερις φίλοι γοητεύονται από την ξανθιά και προκαλούν ο ένας τον άλλο για το ποιος θα καταφέρει να την κατακτήσει. Ο Νας όμως κάνει την εξής παρατήρηση: «Αν προσπαθήσετε όλοι να κατακτήσετε την ξανθιά, θα ακυρώσετε αμοιβαία τις προσπάθειές σας και στη συνέχεια, όταν θα συμβιβαστείτε με τις μελαχρινές, εκείνες θα σας απορρίψουν, γιατί καμιά γυναίκα δεν θέλει να αποτελεί τη δεύτερη επιλογή. Ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσετε είναι να δοκιμάσει καθένας με μια μελαχρινή και κανένας με την ξανθιά». Αυτή η ιστορία, παρ’ όλο που πλάστηκε στο μυαλό των σεναριογράφων της ταινίας και όχι του ίδιου του Νας, μας διδάσκει ότι το καλύτερο σύστημα δεν είναι πάντα αυτό στο οποίο καθένας αγωνίζεται για το ατομικό συμφέρον του.

Ποιος έχει το πάνω χέρι;
Όμως τα λεγόμενα «συνεργατικά παιχνίδια» είναι εξαιρετικά πολύπλοκα. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να καθορίσουμε ποιος από τους πολλούς μετόχους μιας εταιρείας έχει τον έλεγχο, γιατί οι πιθανές συμμαχίες καθιστούν απρόβλεπτη την κατάσταση.

Ας υποθέσουμε ότι το ελληνικό κράτος αποφασίζει να ιδιωτικοποιήσει μια εταιρεία και πρέπει να καθορίσει το ποσοστό που μπορεί να πουλήσει ώστε να συνεχίσει να έχει τον έλεγχό της. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι, κρατώντας το 51% των μετοχών, το κράτος παραμένει το αφεντικό. Αυτή η απόφαση είναι έξυπνη από οικονομική άποψη; Η απάντηση είναι όχι. Το κράτος μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στο τιμόνι της εταιρείας κρατώντας το 35% ή και ακόμα λιγότερο. Φυσικά χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί αν το κράτος κρατήσει το 35% και πουλήσει το υπόλοιπο 65% σε ένα μεγιστάνα, η εταιρεία δεν ανήκει πλέον στο ελληνικό κράτος αλλά στο μεγιστάνα. Αν θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο, πρέπει να φροντίσει ώστε οι υπόλοιπες μετοχές να καταλήξουν στα χέρια χιλιάδων μικρομετόχων.

Ο δείκτης του Σάπλεϊ
Ένα μέτρο για την ικανότητα ελέγχου ενός μετόχου στην εταιρεία είναι ο λεγόμενος «δείκτης ισχύος», που μπορεί να υπολογιστεί με πολλούς τρόπους. Ο πιο γνωστός είναι ο δείκτης του Σάπλεϊ, από το όνομα του εμπνευστή του, Λόιντ Στόγουελ Σάπλεϊ, συμφοιτητή του Νας στο Πρίνστον. Αυτός ο δείκτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το διαμερισμό των κερδών, τα οποία δεν είναι απαραιτήτως ανάλογα με τον αριθμό των μετοχών που κατέχει κάθε μέτοχος. Ιδού ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: αν το 100% των μετοχών έχει μοιραστεί σε τέσσερις συνεταίρους που κατέχουν αντίστοιχα το 10%, το 20%, το 30% και το 40%, ο δείκτης του Σάπλεϊ προβλέπει ότι τα κέρδη θα διανεμηθούν ως εξής: 8,3%, 25%, 25%, και 41,6%.

Κάλλιο πέντε...
Σε κάποια παιχνίδια δεν προβλέπεται η συνεργασία, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί αυθόρμητα. Ένα γνωστό παράδειγμα είναι το «δίλημμα του κατηγορούμενου»: δύο εγκληματίες ύποπτοι για τη συμμετοχή σε μια ληστεία συλλαμβάνονται και ανακρίνονται χωριστά. Ο ανακριτής λέει και στους δύο: «Γνωρίζουμε ότι είστε ένοχοι. Αν εσύ ομολογήσεις και ο συνεργός σου δεν ομολογήσει, θα είσαι ελεύθερος και ο φίλος σου θα εκτίσει ποινή δεκαετούς φυλάκισης. Αν όμως ομολογήσετε και οι δύο, θα μοιραστείτε την ποινή: 5 χρόνια έκαστος. Σε περίπτωση που δεν ομολογήσει κανείς σας, θα πάρετε το ελάχιστο, 1 χρόνο έκαστος. Σε πληροφορώ ότι ο συνεργάτης μου κάνει την ίδια κουβέντα με το συνεργό σου. Τι αποφάσισες να κάνεις;». Οι δύο παίκτες έχουν όλες τις πληροφορίες (το παιχνίδι είναι «πλήρους πληροφόρησης»), αλλά βρίσκονται χωριστά και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν (το παιχνίδι είναι «μη συνεργατικό»).

Για τα παιχνίδια αυτού του είδους ο Νας απέδειξε, εν έτει 1950, την ύπαρξη μιας ισορροπίας, δηλαδή ενός συνδυασμού «βέλτιστων» στρατηγικών. Στο δίλημμα του φυλακισμένου, η ισορροπία του Νας προβλέπει ότι θα ομολογήσουν και οι δύο. Πράγματι, ο κίνδυνος δεκαετούς φυλάκισης ξεπερνά το δυνητικό όφελος από τη φυλάκιση ενός μόνου χρόνου.

Τα αποτελέσματα αυτού του είδους μπορεί να μοιάζουν προφανή, όμως οι ίδιες τεχνικές υπολογισμού μπορούν να εφαρμοστούν σε καταστάσεις όλο και πιο πολύπλοκες, παρέχοντας λιγότερο προφανή αποτελέσματα.

Το δίλημμα του καφέ
Η θεωρία του Νας είναι εμπνευσμένη από ένα μαθηματικό μοντέλο του 1838 του Γάλλου οικονομολόγου Αντουάν Ογκιστέν Κουρνό, στο οποίο δύο εταιρείες αγωνίζονται για την κυριαρχία στο ίδιο κομμάτι της αγοράς.
Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να προκύψει μια κατάσταση παρόμοια με το δίλημμα του κατηγορούμενου, όπως το εξής παράδειγμα: σε μια περιοχή υπάρχουν μόνο δύο καφετέριες και ο νόμος λέει ότι στην αρχή κάθε μήνα οι δύο ιδιοκτήτες πρέπει να ορίζουν την τιμή του καφέ για όλο τον προσεχή μήνα. Οι επιτρεπόμενες τιμές είναι μόνο δύο: 1 ευρώ και 1,5 ευρώ. Αν οι δυνητικοί πελάτες είναι πάντα οι ίδιοι, πόσο θα χρεώνουν τον καφέ οι δύο καφετέριες; Με την υψηλή ή τη χαμηλή τιμή; Οι δύο ιδιοκτήτες μπορούν να συμφωνήσουν και να κρατήσουν την τιμή στο 1,5 ευρώ. Οι πελάτες θα μοιραστούν δίκαια και στις δύο καφετέριες. Όμως αν ένας από τους δύο χαμηλώσει την τιμή, θα «κλέψει» πελάτες του άλλου και συνεπώς θα κερδίζει περισσότερα. Όπως στο προηγούμενο δίλημμα, οι παίκτες τείνουν να «προδίδουν» ο ένας τον άλλο. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια είναι ότι το «δίλημμα του καφέ» επαναλαμβάνεται, άρα μπορεί να προκύψει η συνεργασία.
Αν κάποιος από τους δύο προδώσει τον άλλο, πρέπει να περιμένει ότι στο μέλλον ο αντίπαλός του θα κάνει το ίδιο. Είναι λοιπόν πιθανό να κρατήσουν και οι δύο την τιμή στο 1,5 ευρώ σχηματίζοντας ένα «καρτέλ» ακόμα και χωρίς συγκεκριμένη συμφωνία. Αυτό εξηγεί γιατί είναι πολύ δύσκολο για τους ελέγχους αντιτράστ να αποδείξουν την ύπαρξη των «καρτέλ»: μπορεί να υπάρχει σύμπραξη ανάμεσα σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα ακόμα και χωρίς συγκεκριμένες μυστικές συμφωνίες.

Τριψήφιο κόλπο
Μια συγκεκριμένη περίπτωση στην οποία, κατά τη διάρκεια ενός μη συνεργατικού παιχνιδιού, αναπτύχθηκε μια μορφή συνεργασίας είναι οι πλειστηριασμοί συχνοτήτων τηλεφωνίας που προκηρύσσονταν στις ΗΠΑ από το 1994. Αρχικά όλα έβαιναν καλώς, αλλά το 1997 κάτι άλλαξε. Εκείνη τη χρονιά το αμερικανικό κράτος κέρδισε από τις πωλήσεις των συχνοτήτων μόλις το 1% του ποσού που είχε προβλέψει: σαν να λέμε ότι βγάζοντας ένα σπίτι σε πλειστηριασμό θα κέρδιζε κάποιος 5.000 ευρώ αντί για 500.000. Αν οι εταιρείες που πλειοδοτούσαν συναγωνίζονταν η μία την άλλη σε κάθε συχνότητα χωριστά, θα ανέβαζαν πολύ τη ζήτηση και συνεπώς θα η τελική τιμή θα ήταν πολύ ακριβή. Άρχισαν λοιπόν να ανταλλάσσουν σινιάλα με ένα ευφυές σύστημα που οι διοργανωτές της δημοπρασίας δεν είχαν προβλέψει: για τις εταιρείες που συμμετείχαν στη δημοπρασία δεν είχε μεγάλη διαφορά να ξοδέψουν 1.537.000 δολάρια ή 1.537.385… όμως η δεύτερη προσφορά περιείχε ένα μήνυμα προς τους άλλους, το οποίο αναφερόταν στη συχνότητα που προτιμούσε αυτός που έκανε την προσφορά. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον κώδικα, οι συμμετέχοντας στη δημοπρασία κατάφεραν να συμφωνήσουν χωρίς ποτέ να συναντηθούν.
Μετά από λίγα χρόνια όμως, μια άλλη δημοπρασία για δικαιώματα κινητής τηλεφωνίας που έγινε στην Αγγλία οργανώθηκε από ειδικούς στη θεωρία παιγνίων, οι οποίοι εμπόδισαν αυτές τις παράνομες συνεννοήσεις: η προσφορά στρογγυλοποιούνταν εξαλείφοντας τα τρία τελευταία ψηφία, άρα τα 1.537.385 δολάρια γίνονταν 1.537.000. Ξέσπασε έτσι το αντίθετο αποτέλεσμα: καθώς ανέβαιναν οι προσφορές, οι συμμετέχοντες πείθονταν αμοιβαία για την αξία των δημοπρατούμενων αδειών και ανέβαζαν την προσφορά. Αυτό το σοβαρότατο «παιχνίδι» μας διδάσκει ότι, για να έχει όφελος ο δημοπράτης σε έναν πλειστηριασμό, πρέπει να εμποδίσει τη συνεργασία, διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί σε ένα παιχνίδι τελείως διαφορετικό από αυτό που είχε διοργανώσει.

Ασφαλιστικές δικλείδες
Μια παρόμοια οικονομική συναλλαγή είναι η πώληση ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου. Εδώ όμως οι δύο πρωταγωνιστές (ο πωλητής και ο αγοραστής) έχουν διαφορετικό βαθμό πληροφόρησης. Ενώ ο πωλητής γνωρίζει πλήρως τα προτερήματα και τα ελαττώματα του εμπορεύματός του, ο αγοραστής δεν μπορεί παρά να έχει μια ανακριβή ιδέα. Γι’ αυτό, αν πραγματοποιηθεί η πώληση, ο πωλητής κερδίζει περισσότερα από την πραγματική αξία του αυτοκινήτου, ενώ ο αγοραστής πάντα χάνει κάτι. Μια αγορά με αυτούς τους «κανόνες» δε θα είχε λόγο ύπαρξης: για να λειτουργήσει, κάθε αγοραστής θα έπρεπε να έχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Η συναλλαγή του παραδείγματος ανήκει σε μια μεγάλη κατηγορία καταστάσεων στις οποίες ένας από τους δύο πρωταγωνιστές διαθέτει περισσότερες πληροφορίες από τον άλλο. Χάρη στην ανάλυση αυτών των προβλημάτων, ο Τζ. A. Άκερλοφ, ο Μάικλ Σπενς και ο Τζόζεφ Στίγκλιτς κέρδισαν το βραβείο νόμπελ οικονομίας το 2001. Τα προβλήματα που ονομάζονται «πλήρους πληροφόρησης» είναι πολύ κοινά και συνεπώς πολύ σημαντικά. Η πώληση ενός οποιουδήποτε καταναλωτικού προϊόντος είναι ένα από αυτά. Πόσο θα αντέξει το κινητό που αγοράσαμε; Είναι φτιαγμένο με ποιοτικά ή φτηνά υλικά; Τη στιγμή της αγοράς δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες ασφαλιστικές δικλείδες, όπως η εγγύηση και το δικαίωμα επιστροφής, που καθησυχάζουν τον καταναλωτή για την πραγματική αξία του προϊόντος.

Υπολογισμός της «ωφέλειας»
Στα παιχνίδια όπου μπορεί να καθοριστεί η «ωφέλεια» κάθε παίκτη μπορούν να βρεθούν πολύ συγκεκριμένες λύσεις. Ένα καλό παράδειγμα είναι η διαπραγμάτευση, την οποία μελέτησε ο Νας το 1950: δύο άτομα πρέπει να μοιραστούν ένα χρηματικό ποσό, ο ένας είναι πλούσιος ενώ ο άλλος όχι. Ενώ ο φτωχός, λόγω ανάγκης, θα ικανοποιηθεί ακόμα και με λίγα, ο πλούσιος, λόγω ισχύος, θα ευχαριστηθεί μόνο με πολλά χρήματα. Αυτό το μοντέλο οδηγεί σε ένα άνισο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση που έλυσε ο Νας, αν το ποσό είναι 500 ευρώ, ο πλούσιος θα πάρει 310 ενώ ο φτωχός μόλις 190. Ο Νας λαμβάνει υπόψη ένα θεμελιώδη παράγοντα: τα πράγματα, ακόμα και το χρήμα, έχουν διαφορετική αξία για κάθε άτομο και αυτό επηρεάζει το παιχνίδι.
Αυτό το συμπέρασμα μπορεί να μοιάζει κυνικό, όμως η ίδια θεωρία μπορεί να εκφράσει συναισθήματα αγάπης, αλτρουισμού και φιλανθρωπίας. Ένα παράδειγμα είναι το παρακάτω. Ένας πατέρας παίζει μουτζούρη με το μικρό γιο του και οι κανόνες είναι απλοί: χάνει όποιος μείνει στο τέλος με το μουτζούρη. Αν το παιδί με κάποιον τρόπο δώσει στο γονέα του να καταλάβει ποιο χαρτί είναι ο μουτζούρης, παρ’ όλο που οι κανόνες προβλέπουν ότι χάνει αυτός που μένει με το μουτζούρη, ο πατέρας και πάλι θα το πάρει. Γιατί σε αυτή την περίπτωση η ωφέλειά του δεν είναι τόσο να νικήσει ο ίδιος όσο να δει το παιδί ευχαριστημένο. Ο αλτρουισμός των παικτών είναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη προκειμένου η θεωρία να περιγράψει, έστω και τμηματικά, τη ζωή.

Πηγή: http://www.focusmag.gr