Πιο ισχυρός από ποτέ ο Ερντογαν

Ήρθε το τέλος της σχεδόν εκατοντάχρονης κυριαρχίας του στρατού στην Τουρκία;

η τουρκική στρατιωτική ηγεσία παραιτήθηκε, η εξουσία των στρατηγών έχει σπάσει. Ο μεγάλος νικητής είναι ο Πρωθυπουργός Ερντογάν - η θέση του είναι σήμερα πιο ισχυρή από ποτέ.
Ο Πρωθυπουργός δέχθηκε την απόφαση πολύ ήρεμα, «πρέπει να ξέρετε τι κάνετε», απάντησε στην απειλή παραίτησης του επικεφαλής του επιτελείου του Isik Kósáné. Ήξερε ο Ερντογάν: «Θέλουν να παραιτηθούν από τα καθήκοντά τους." Αυτές οι προτάσεις, από την αριστερή-φιλελεύθερη καθημερινή εφημερίδα «Radikal», σφραγίσαν την Παρασκευή το βράδυ, το τέλος της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός για την Τουρκία.

Ο στρατιωτικός ηγέτης Kósáné ήλπιζε να εντυπωσιαστεί ο Erdogan' από την απειλή παραίτησης. Καθόλου όμως: Ο Πρωθυπουργός απάντησε με τη ρήση: «Τους ταξιδιώτες δεν πρέπει να τους σταματάς» - η απάντηση ήταν χαστούκι. Στη συνέχεια αναγκάστηκαν οι αρχηγοί του στρατού να κάνουν πράξη την απειλή του.

Μόνο ο επικεφαλής των δυνάμεων χωροφυλακής, Νετζντέτ Οζέλ, παρέμεινε στη θέση του και αμέσως ανταμείφθηκε. Τη νύχτα προήχθη σε αρχηγό του στρατού και θα γίνει ο νέος επικεφαλής. Με το μοναδικό στην ιστορία των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αντίο μιας ολόκληρης στρατιωτικής ηγεσίας ακολούθησε επίσης μια μοναδική κίνηση καριέρας. Και οι δύο δείχνουν σαφώς: Στην Τουρκία, μια εποχή έρχεται στο τέλος της. Ο Ερντογάν έχει καταφέρει να σπάσει τη ραχοκοκαλιά του στρατού. Ο στρατός έχει αιχμαλωτιστεί από το κυβερνών ΑΚΡ. Μετά την Παρασκευή το βράδυ, ο στρατός στην Τουρκία δεν θα είναι ποτέ ξανά αυτό που ήταν για περίπου εκατό χρόνια.

Για να καταλάβουμε πώς ο στρατός είχε τόσο μεγάλη δύναμη θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία, ξεκινώντας από τους μικρασιατικούς πολέμους, ύστερα από την ήττα στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση της δημοκρατίας το 1923, έπαιξε η στρατιωτική διαρκώς έναν κεντρικό ρόλο στην Τουρκία . Μετά τον Μουσταφά Κεμάλ, τον επονομαζόμενο Ατατούρκ, ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας., διάδοχός ήταν ένας πρώην ανώτερος αξιωματικός.

Η στρατιωτική ηγεσία το 1949 έκανε τη Τουρκία μέλος του ΝΑΤΟ και επομένως τον ακρογωνιαίο λίθο της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Για τα επόμενα 30 χρόνια μέχρι το 1989, συμμετείχε ενεργά στον Ψυχρό Πόλεμο και ήταν στο πλευρό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Τρία πραξικοπήματα σε 30 χρόνια

Για να μην τεθεί σε κίνδυνο ο προσανατολισμός της χώρας και για τη διατήρηση του κοσμικού, αντι-ισλαμικού και αντικομμουνιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, ο στρατός αναμείχθηκε στα τρία πραξικοπήματα εις βάρος των εκλεγμένων κυβερνήσεων το 1961, 1971 και 1980. Το Δόγμα του στρατού ήταν πιο σημαντικό από τη δημοκρατία, και για όσο διάστημα ο Ψυχρός Πόλεμος κράτησε, ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι χώρες του ΝΑΤΟ συλλογικά απόλυτα σύμφωνες.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα του περασμένου αιώνα, την εποχή της φιλελεύθερης κυβέρνησης του Τουργκούτ Οζάλ, άρχισαν να ισσοροπύν οι δυνάμεις μεταξύ των πολιτικών κυβερνήσεων και των στρατιωτικών ηγεσιών. Ως εκ τούτου αντικαταστάθηκε το 1990 για πρώτη φορά ο επικεφαλής του στρατού γιατί διαφώνησε με τον Πρωθυπουργό. Ο Οζάλ ήθελε ο στρατός να εισβάλει κατά τη διάρκεια του πρώτου Πολέμου του Κόλπου στο βόρειο Ιράκ, οι στρατιωτικοί ήταν αντίθετοι. Η τελευταία φορά που ο στρατός ανάγκασε μια κυβέρνηση να παραιτηθεί ήταν το 1997: Κάτω από την πίεση του στρατού, ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός Necmettin Erbakan, έφυγε μετά από ένα χρόνο στην εξουσία.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα, ήταν σαφές ότι θα υπάρξει η κόντρα για την εξουσία ανάμεσα σε δύο ομάδες: τους στρατιωτικούς και τους υποστηρικτές τους από την εποχή της εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας από τη μία πλευρά και τη συντηρητική μουσουλμανική πλευρά από την άλλη. Με τη νίκη του ΑΚΡ το 2002, ενός νέου, σύγχρονου, μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος υπό την ηγεσία του Ερντογάν και του Γκιουλ, είχε αρχίσει να διαφαίνεται η εξέλιξη της διαμάχης.

Οι στρατηγοί αρνήθηκαν να ανοίξουν τα φύλλα τους

Από τότε που Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία το 2003, ο στρατός έχει κάνει πολλά για να τον βγάλει από το γραφείο του, ή τουλάχιστον να μειώσει τη δύναμή του. Οι στρατηγοί έχουν αποτύχει παταγωδώς. Αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς: Υπήρχαν πολλά σχέδια πραξικοπήματος, αλλά μάλλον κυρίως χάρης σε εσωτερικές αντιφάσεις απέτυχαν.

Διότι ακόμα κι αν ο Ερντογάν έχει δείξει μεγάλο προσωπική θάρρος σε αυτήν τη διαμάχη, είχε ταυτόχρονα το πνεύμα της εποχής στο πλευρό του. Πάνω από δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίζαν πλέον είχαν ένα πραξικόπημα. Και η τουρκική οικονομία είναι ήδη τόσο συνυφασμένή με την διεθνή, που αναπόφευκτα θα καταρρεύσει μετά από ένα πραξικόπημα. Η στρατιωτική ηγεσία γνώριζε την απειλή και πάντα έκανε πίσω στο τέλος.

Μετά τη δεύτερη μεγάλη εκλογική νίκη του το 2007, ο Ερντογάν προχώρησε σε αντίποινα. Με τη συνεργασία νεοσυσταθέντων εισαγγελειών και ειδικών δικαστήριών και την ενεργοποιήση ειδικών δυνάμεν της αστυνομία, προχώρησε στη σύλληψη εκατοντάδων γραφειοκράτων, στρατιωτικών,, επιχειρηματιών και ακαδημαϊκών Ανάμεσά τους ήταν βεβαίως μια σειρά πιθανών ανταρτών, το κύμα συλλήψεων συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Σήμερα βρίσκξνται περίπου 250 στρατηγοί, ναυάρχοι και άλλοι ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί στη φυλακή, φτάνοντας περίπου στο ένα τέταρτο από τους ανώτερους αξιωματικούς της Τουρκίας. Την Παρασκευή το πρωί ένα από τα αρμόδια ειδικά δικαστήρια είχε διατάξει νέες συλλήψεις στρατηγών..

Ο Ερντογάν βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής του.


Το 2010 διορίζεται Αρχηγός του Επιτελείου ο Isik Kósáné. Όπως και ο προκάτοχός του, Ιλκέρ Μπασμπούγκ προσπάθησε μάταια να προστατεύσει τους υπαλλήλους του από την αστυνομία και την εισαγγελέα Zekeriya oz, διαβόητη σε ειδικές υποθέσεις. Τελευταίο σημείο της σύγκρουσης ήταν η ερώτηση γιατί 42 στρατηγοί κάθονται στη φυλακή, αλλά ως επί το πλείστον, ένα κατηγορητήριο δεν υπάρχει καν. Κάθε χρόνο τον Αύγουστο, αποφασίζεται στον τουρκικό στρατό ποιός θα πάρει σειρά στις προαγωγές και διορισμούς σε υψηλές θέσεις...

Ενώ ο στρατός ήθελε να προωθήσει τους ανθρώπους του - ακόμα κι αν βρίσκονταν σε επιμέλεια, η κυβέρνηση επέμενε, να επιτρέψει σε όλους τους κρατουμένους να συνταξιοδοτηθούν. Επιπλέον, ο Ερντογάν απέρριψε τις προτάσεις του Kósáné για νέο αρχηγό του στρατού και νέο επικεφαλή της αστυνομίας. Στη δήλωση της παραίτησής του παραπονέθηκε πικρά για την "αδικαιολόγητη κράτηση και τις συνεχείς δημόσιες επιθέσεις κατά των ενόπλων δυνάμεων." Οι αρμόδιες αρχές δεν προστατέψαν το στρατό, έτσι είδε πως δεν υπάρχει τρόπος να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του.

ΟΡετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά την τρίτη εκλογική του νίκη πριν από έξι εβδομάδες και τη τελική υποχώρηση ενός βασικού αντιπάλου, να φτάνει η δύναμη του στο απώγειο της. Οι παλιοί αντιπάλοι έχουν απορριφθεί, στο περιθώριο της αντιπολίτευσης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν ταχθεί υπέρ ορισμένων δρακόντειων μέτρων έναντια της στρατιωτικής ηγεσίας. Μένει να φανεί αν θα βγει κερδισμένη και η δημοκρατία στη γειτονική χώρα.

Πηγή: www.spiegel.de

Ένας τέτοιος πολιτικός χρειάζεται...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα,κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά. βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι εκατομμύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης, που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του, βλέποντας την κατάντια, αποφάσισε να παραιτηθεί από την έδρα του, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του στα έξι εκατομμύρια κατοίκων της κολομβιανής πρωτεύουσας. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε. Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και γυρνούσε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έκανε γελοία πράγματα που διασκέδαζαν τον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν.

Ο καινούργιος δήμαρχος δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Οι πολίτες άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Τα τροχαία ατυχήματα πέσαν κατά 50%. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους γυμνός, κλείνοντας τη παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Η κατανάλωση νερού έπεσε 40%. Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια. Χιλιάδες γυναίκες γέμισαν τους δρόμους και τα μπαρ που προοριζόταν μόνο για αυτές και οργανώθηκαν υπαίθρια κονσέρτα, ενώ ακόμη και η ηγεσία της αστυνομίας παραδιδόταν σε γυναίκα εκείνο το βράδυ. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με up και down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν αυτό που χρειαζόταν μάλλον.

Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικότου γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα οδηγών ταξί που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.

Όχι, δεν είναι φανταστική ιστορία.. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά από το 1993 ως το 1998, οπότε και παραιτήθηκε από το αξίωμα για να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της χώρας. Ο Μόκους είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του κολομβιανού κόμματος των πρασίνων, που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2009. Στις εκλογές του Μαρτίου του 2010, το κόμμα του, στο οποίο ηγήθηκε βγήκε δεύτερο με μικρή διαφορά, συγκεντρώνοντας το 27,5% των ψήφων.

Αυτή είναι η αλήθεια

Από το : /www.protagon.gr/

Εγκατέλειψα την Ελλάδα προ εφταετίας. Τις καλές εποχές δηλαδή. Ολυμπιακοί, ευρωπαϊκό, Eurovision και καφάσια οι άδειες σαμπάνιες στη Μύκονο. «Που πας;», με ρωτούσαν απορημένοι οι φίλοι μου. «Πουθενά δεν θα βρεις καλύτερα!». Τώρα πια η στάση τους έχει αλλάξει. «Μη τυχόν και γυρίσεις! Καλά είσαι εκεί. Δεν παλεύεται εδώ η κατάσταση.».

Όχι, ουδεμία αίσθηση διορατικότητας είχα για τα δεινά που έμελε να ακολουθήσουν. Προφήτης δεν είμαι, πόσο δε μάλλον σοφός. Πολύ απλά δεν είχα «δόντι», κομματικό μέσο, γνωριμίες ή οικογενειακή επιχείρηση. Αλλά ούτε και τη διάθεση να ανταγωνιστώ αυτούς που τα είχαν. Με λίγα λόγια, καμία τύχη. Είχα ανάγκη από ένα σύστημα που να προστατεύει τον πολίτη από την ανομία. Ένα σύστημα που να αποδέχεται ως αλήθεια το αυτονόητο, να επιβραβεύει το άριστο και να απορρίπτει τον παραλογισμό. Τα κουβαδάκια μου, δηλαδή, και σε άλλη παραλία!

Θα μου πείτε τώρα, δικαίως, «τι δουλειά έχεις εσύ να εκφέρεις άποψη για τα τεκταινόμενα; Τι σε κόφτει; Αφού είσαι αμέτοχος, δεν σε αγγίζουν ούτε το μεσοπρόθεσμο, ούτε οι οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων.» Οι πιο παθιασμένοι θα βιαστούν να με κρίνουν. «Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες. Δεν κάθεσαι στα αυγά σου εκεί στο Λονδίνο και άσε μας εμάς να κάνουμε ό,τι νομίζουμε.» Σωστό, εν μέρει. Αλλά επειδή ακριβώς είμαι αμέτοχος διαθέτω και το εξής πλεονέκτημα. Βλέπω τα πράγματα αποστασιοποιημένος από πάθη και συγκινησιακές φορτίσεις. Με ψυχρή λογική. Κι έτσι λογικά και ψυχρά επιθυμώ να εκφράσω την ακόλουθη απορία προς άπαντες αγανακτισμένους. Μα, αλήθεια, πραγματικά δεν γνωρίζετε ποιοι τα φάγανε τα λεφτά; Δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι οι κλέφτες, οι ψεύτες κι οι λωποδύτες; Θέλετε να τους ξετρυπώσετε, το γνωρίζω, μα πολύ φοβάμαι πως ψάχνετε σε λάθος κρυψώνες. Ας σας δώσω εγώ λοιπόν μερικά παραδείγματα (συγχωρέστε μου τις γενικεύσεις, προφανώς και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις):

· Κλέφτες είναι οι χρυσοί ολυμπιονίκες μας που αφού μας χάρισαν την ψευδαίσθηση εθνικής ανάτασης τσεπώνοντας ταυτόχρονα τα πλουσιοπάροχα πριμ της πολιτείας, αποδείχτηκαν στην πλειοψηφία τους ντοπέ. Τσάμπα τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν μπροστά στις κάμερες. Ο Έλλην φορολογούμενος πλήρωσε!

· Κλέφτες, όπως αποδεικνύεται, είναι οι πρόεδροι των ομάδων σας τους οποίους αποθεώνετε τις Κυριακές μεσημέρια διότι «στήνουν» παιχνίδια, ξεπλένουν βρώμικο χρήμα και ζημιώνουν τόσο το κράτος (ΟΠΑΠ) όσο και όσους δοκιμάζουν την τύχη τους παίζοντας στοίχημα.

· Κλέφτες επίσης οι ιδιοκτήτες καμπόσων νυχτερινών μαγαζιών όπου χρόνια ολόκληρα αφήνατε μηνιάτικα και δώρα (πάλε ποτέ) για μια ζεμπεκιά, για το καλό το πρώτο τραπέζι, για φιστίκια, αλκοόλ και γαρούφαλλα. Αποδεδειγμένες οικονομικές ατασθαλίες, εκτεταμένη φοροδιαφυγή, παραβίαση αδειών λειτουργίας κλπ.

· Κλέφτες αρκετοί από τους εθνικούς τροβαδούρους μας που ξέχασαν ή αμέλησαν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Με πρώτο και καλύτερο βέβαια τον τραγουδιστή-αηδόνι, σύζυγο νυν βουλευτού και πρώην υπουργού. Μα, με ψίχουλα θα ασχολούμεθα τώρα κύριε δικαστά;

· Κλέφτης ο ταξιτζής που με χρεώνει διπλά και τριπλά για μία κούρσα αεροδρόμιο-Κολωνό κάθε φορά που επισκέπτομαι την Αθήνα. Λόγω κάποιας περίεργης σύμπτωσης μάλιστα το «καπέλο» αποδεικνύεται πάντα υψηλότερο τις φορές που παραδέχομαι πως ζω μόνιμα έξω. Αθάνατη Ελληνική φιλοξενία! Για απόδειξη δε ούτε ερώτημα.

· Κλέφτες οι μοναχοί που επιδίδονται σε business εκατομμυρίων με ξιπασμένους πολιτικούς καλώντας σας ταυτόχρονα σε προσευχή και νηστεία. Κατά τα άλλα, τα του καίσαρος τω καίσαρι και τα του θεού τω θεώ.

· Κλέφτες και οι παπάδες που τσεπώνουν αδήλωτα τρακοσάρια «για την εκκλησία» από γάμους και βαφτίσια. Και ο δίσκος φυσικά να γυρίζει.

· Κλέφτης ο καφετζής στην Πλάκα στης Κρήτης που αρνείται πεισματικά να χτυπήσει στην ταμιακή του το φραπεδάκι που παραγγέλνω για την παραλία.

· Κλέφτης και ο εφημεριδοπώλης στο διπλανό χωριό της Ελούντας για τον ίδιο λόγο.

· Κλέφτες οι εφοριακοί που κάνουν τα στραβά μάτια στους φοροφυγάδες.

· Κλέφτες οι αστυνομικοί που χρηματίζονται για να παρέχουν προστασία σε άλλους κλέφτες.

· Κλέφτες όσοι παίρνουνε άδεια από την σημαία γιατί πληρώνονται χωρίς να παράγουν.

· Κλέφτες όσοι ζητάνε διευκολύνσεις και ρουσφέτια για «το παιδί που ζορίζεται στο στρατόπεδο» και «την θυγατέρα με τα τέσσερα μάστερ που θέλει να δουλέψει στην τοπική ΔΕΚΟ».

· Κλέφτες οι δημόσιοι υπάλληλοι που την κοπανάνε από το γραφείο στις 12:30. Κλέφτες και οι συνάδελφοί τους που τους χτυπάνε την κάρτα. Αλλά είπαμε: μεταξύ κατεργάρηδων αλληλεγγύη..

· Κλέφτες οι υπάλληλοι δήμων και νομαρχιών που εκδίδουν μεν τιμολόγια αλλά πλαστά.

· Κλέφτες οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων γιατί πολύ απλά αυθαιρέτησαν.

· Κλέφτες και οι μηχανικοί που παραβαίνουν τους όρους δόμησης για να βγάλουν παραπάνω τετραγωνικά ως υπερυψωμένα υπόγεια και ημιυπαίθριους.

· Κλέφτες οι επίορκοι δικαστές και οι φίλοι τους δικηγόροι που εμπλέκονται σε κυκλώματα.

· Κλέφτες οι συνδικαλιστές που παραλύουν το κράτος, μας κόβουν το ρεύμα και ζημιώνουν όσους επιθυμούν να δουλέψουν.

· Κλέφτες οι εκπαιδευτικοί που λαμβάνουνε μαύρα από ιδιαίτερα.

· Κλέφτες οι δημοσιογράφοι που κουβαλούν μετρητό αγνώστου προελεύσεως σε πλαστικές σακούλες απορριμμάτων.

· Κλέφτες οι καθηγητές πανεπιστημίου που διορίζουν παιδιά και εγγόνια στις σχολές τους με αδιαφανείς διαδικασίες. Αν δεν κοιτάξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.

· Κλέφτες αυτοί που πωλούν τενεκέδες λάδι παραγωγής τους χωρίς να δηλώνουν το επιπλέον εισόδημα.

· Κλέφτες γιατροί και φαρμακοποιοί που στήνουν εισπρακτικές εταιρίες στην πλάτη των ασθενών γράφοντάς τους αχρείαστα φάρμακα που ασφαλώς κάποιος εν τέλει πρέπει να πληρώσει (τα ασφαλιστικά ταμεία γι' αυτούς που αναρωτιούνται).

· Κλέφτες οι νοικοκύρηδες που διατηρούν ανασφάλιστες οικονόμους και στερούν πόρους από τα ταμεία.

· Κλέφτες οι αιώνιοι φοιτητές γιατί καταναλώνουν κρατικούς πόρους κωλοβαρώντας.

Κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες. Μιάμιση σελίδα κλέφτες (ενδεικτικά). Συμπέρασμα; Κλέφτες υπάρχουν πολλοί. Αλλά εσείς βεβαίως δεν ανήκετε σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Ούτε και που πήρε το μάτι σας κάτι ύποπτο, κάτι ανάρμοστο γύρω σας τόσα χρόνια. Όχι, εσείς είστε όλοι τα θύματα μίας μεγάλης πλεκτάνης. Μιας αμερικανοσιωνικής συνομωσίας ενάντια στο ταλαίπωρο Ελληνικό έθνος που αρνείται να καταναλώσει κουτόχορτο αντιστεκόμενο στα αντιλαϊκά σχέδια των πολυεθνικών. Κούνια που μας κούναγε! ΚΛΕΦΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ! ΕΓΩ, ΕΣΥ, Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΣ!

Την αγανάκτησή σας λοιπόν δεν την συμμερίζομαι. Το αίσθημα αδικίας σας δεν το καταλαβαίνω. Για ένα πράγμα μονάχα εξακολουθώ να αναρωτιέμαι. ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΣΑΣ ΜΩΡΕ ΈΛΛΗΝΕΣ; Έχουμε καταντήσει οι ψωμοζήτουλες της Ευρώπης εξαρτώντας την επιβίωση μας από λεφτά άλλων. Και όταν αυτοί μας τα δίνουν (ναι, με τόκο βεβαίως - κι εμείς το ίδιο θα κάναμε), εμείς τους ζητάμε και τα ρέστα. Απαιτούμε. Εκβιάζουμε. Θεωρούμε πως μας έχουν ανάγκη. Πως μας οφείλουν χρέος μεγάλο επειδή κάπου κάποιοι κάποτε σε αυτόν τον τόπο παρήγαγαν πολιτισμό. Επειδή τότε εκείνοι κοιμόντουσαν ακόμα στις σπηλιές με τα αγρίμια. Οι εποχές άλλαξαν Έλληνες και εμείς αμελήσαμε να επιβιβαστούμε στο τρένο του χρόνου.

Ας πάρουμε μερικά μαθήματα από το παράδειγμα άλλων πραγματικά υπερήφανων λαών, όπως οι Ιάπωνες λόγου χάρη. Ξεφυλλίζω μία εκ των μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδων στη Μ. Βρετανία λίγες εβδομάδες μετά την ανυπολόγιστη τραγωδία που χτύπησε το νησί τους. Ολοσέλιδη καταχώρηση υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον Ιάπωνα πρωθυπουργό. Αναφέρεται στην οικονομική βοήθεια που προσέφερε ο Βρετανός φορολογούμενος στο δοκιμαζόμενο έθνος του. «Από τα βάθη της καρδιάς μας σας ευχαριστούμε για την αμέριστη συμπαράσταση σας τούτες τις δύσκολες ώρες. Ο Ιαπωνικός λαός δεν ξεχνά. Θα ορθοποδήσουμε. Θα ανταποδώσουμε. Ευχαριστούμε.»

Ευχαριστούμε. Έτσι απλά. Αντρίκια. Λακωνικά. Εμείς εξακολουθούμε να θεωρούμε πως τα λεφτά που μας δανείζουν οι ξένοι ξεφυτρώνουν ως μάννα εξ' ουρανού. Δίχως κόπο. Δίχως ιδρώτα. Δίχως δουλειά. Έχουμε καταντήσει τόσο εγωπαθείς που αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως τα λεφτά δεν ανήκουν σε αόρατους αιμοδιψείς τραπεζίτες, πως δεν είναι παρά οι οικονομίες νοικοκυριών και συνταξιούχων, οι καταθέσεις τους, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων, οι φόροι που έχουν πληρώσει στο κράτος τους. Και κάτι ακόμα: αρνούμαστε να δεχθούμε πως έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν τι θα τα κάνουν. Ακόμη και να τα κάψουν, που λέει ο λόγος, έχουν δικαίωμα παρά να τα δανείσουν σε εξυπνάκηδες κομπιναδόρους αρχοντοχωριάτες που πλαστογραφούνε στατιστικές προκειμένου να κοροϊδέψουν τους αγαθούς και τους αδαείς. Τους εαυτούς μας κοροϊδεύουμε Έλληνες. Κανέναν άλλον. Ξεχάσαμε το ευχαριστώ. Απαξιώσαμε το φιλότιμο. Γίναμε αγνώμονες. Αχάριστοι.

Την λύση φίλοι μου δεν θα τη βρείτε στους δρόμους και στις αγανακτισμένες πορείες. Η λύση είναι (ακόμα) στα χέρια σας. Μπροστά στα μάτια σας. Αντισταθείτε στην ανομία. Καταδικάστε την παρανομία ακόμη κι αν αυτή είναι μέσα στο σπίτι σας. Καταγγείλτε τον κλέφτη ακόμα κι αν αυτός είναι ο αδερφός σας. Περιθωριοποιείστε τον καταχραστή ακόμη κι αν τυγχάνει να είναι συνάδελφός σας (που μάλλον θα είναι εδώ που τα λέμε). Τιμωρήστε τον φοροδιαφυγά. Μην ψωνίζετε το παραμικρό από όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις. Επιβραβεύστε τον τίμιο, τον σωστό, τον νομοταγή επαγγελματία. Μα, πάνω απ' όλα ΑΛΛΑΞΤΕ! Τους γύρω σας και τον εαυτό σας. Διαφορετικά κάντε την αγανάκτησή σας κορνίζα πάνω από το τζάκι να την βλέπουνε τα παιδιά μας και να την φτύνουν.