Να πατεντάρουμε το συρτάκι; Ζορμπά ή Καζαντζάκη;

Του Γιάννη Κομίνη

Αυτό που θα αναγγείλει την ανάκαμψη στη δύσμοιρη αυτή χώρα δεν είναι το χρηματιστήριο, δεν είναι το εμπορικό ισοζύγιο ούτε το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, αλλά το εξής απλό: (α) όταν πάμε στο Ελληνικό Σχολείο και αντί για τάξεις με σπασμένα θρανία και μια μισοσκισμένη αφίσα της ολυμπιακά υπερήφανης Ελλάδας αντικρίσουμε ένα αστραφτερό σχολικό χώρο με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εργαστήρια, βιβλιοθήκες και γυμναστήρια, που σφύζει από τη χαρά της μάθησης, και (β) όταν πάμε στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, και αντί για ένα πενταβρώμικο κομματαρχικό αφισόραμα με συνθήματα ολόκληρης της κλίμακας ηλιθιότητας αντικρίσουμε ένα αστραφτερό ακαδημαϊκό χώρο που σφύζει από έρευνα, διδασκαλία και διανόηση.

Ο σημαντικότερος και αστείρευτος φυσικός πόρος κάθε κοινωνίας, η φαιά ουσία, υπάρχει σε μεγάλη αφθονία στη χώρα αυτή. Για να παράγει έργο όμως, η φαιά ουσία πρέπει να οργανωθεί, όπως μια συμφωνική ορχήστρα. Προς το παρόν παράγεται κακόγουστος θόρυβος, γιατί καίριες θέσεις μαεστρίας καταλαμβάνονται από ανίδεους κομπογιαννίτες στην καλύτερη περίπτωση ή κοινούς απατεώνες στη χειρότερη.

Στην πυρηνική φυσική, συγκεκριμένα στις αντιδράσεις σχάσης που συμβαίνουν σε ένα πυρηνικό αντιδραστήρα ή μια πυρηνική βόμβα, υπάρχει η έννοια της (α) υποκρίσιμης, (β) κρίσιμης και (γ) υπερκρίσιμης μάζας. Όταν το σχάσιμο υλικό δεν είναι αρκετό (υποκρίσιμη περίπτωση), ναι μεν έχουμε πυρηνική σχάση, αλλά όχι αρκετή για να συντηρήσει την αντίδραση και να γίνουμε ενεργειακά κερδοφόροι. Αυτό γίνεται εφικτό μόλις το σχάσιμο υλικό αποκτήσει τη λεγόμενη “κρίσιμη μάζα”. Αν είμαστε ανοιχτοχέρηδες και βάλουμε ακόμα παραπάνω, τότε έχουμε τη υπερκρίσιμη περίπτωση, που οδηγεί σε μη ελεγχόμενη έκρηξη.

Ένας λόγος που ενώ πέφτουν χρήματα στην παιδεία και στην έρευνα δεν έχουμε δει σημαντικό αποτέλεσμα στην επιχειρηματική καινοτομία είναι ότι η επένδυση είναι υποκρίσιμη. Πολύ υποκρίσιμη. Tα χρήματα δεν πιάνουν τόπο, όχι μόνο γιατί δεν είναι αρκετά, αλλά και γιατί λείπει παντελώς η συστηματικότητα. Τη μια χρονιά υπάρχει πρόσβαση σε επιστημονικά περιοδικά, την άλλη δεν υπάρχει γιατί το πανεπιστήμιο δεν έχει χρήματα να πληρώσει τις συνδρομές. Τη μια χρονιά υπάρχει χρηματοδότηση για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, την άλλη δεν υπάρχει, οπότε αν χαλάσει ο υπολογιστής την κακή χρονιά ατυχήσαμε. Τη μια χρονιά υπάρχει χρηματοδότηση για υποψήφιους διδάκτορες, την άλλη δεν υπάρχει, ή εκταμιεύεται μετά από χρόνια, όταν ο ενδιαφερόμενος έχει ήδη φύγει από το πανεπιστήμιο. Για ένα επιστημονικό όργανο πρέπει κανείς να σκαρφιστεί χίλιες δυο μηχανορραφίες για να νικήσει τη γραφειοκρατία, και όταν τα καταφέρει, πάλι μετά από έτη προσπάθειας, είναι αργά.

Είμαστε σοβαροί; Έτσι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί; Mε τέτοιο έλλειμμα σοβαρότητας και επαγγελματισμού θα χάσουμε ακόμα και από πνευματικά καθυστερημένους. Και απέναντί μας δεν έχουμε καθυστερημένους, αλλά κοινωνίες που δουλεύουν με μέθοδο και συνέπεια, που στηρίζουν αμέριστα τους ανθρώπους που αρέσκονται να περνούν τα βράδια τους σε εργαστήρια και βιβλιοθήκες.

Το επιχείρημα ότι έχουμε τον ίδιο με άλλες χώρες αριθμό ερευνητών κατά κεφαλή πληθυσμού, και άρα είμαστε εντάξει, δε στέκει, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η απόλυτη τιμή της επένδυσης ή με άλλα λόγια η απόλυτη τιμή της κρίσιμης μάζας. Για παράδειγμα, συγκρινόμενες κατά κεφαλή πληθυσμού, η Ελλάδα και η Γερμανία έχουν παρόμοιο αριθμό ερευνητών και επιστημονικών δημοσιεύσεων, αλλά η Γερμανία παράγει 30 φορές περισσότερες πατέντες!! Γιατί; Γιατί για να φτιάξεις πυρηνική βόμβα χρειάζεσαι περίπου 50 κιλά ουρανίου. Mε 5 κιλά δε γίνεται. Έτσι είναι και η επιχειρηματική καινοτομία, απαιτεί “κρίσιμη μάζα”, και η εξήγηση βασίζεται σε απλή αριθμητική των πιθανοτήτων. Άρα ο ανταγωνισμός που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η “απόλυτη τιμή” έρευνας και καινοτομίας που παράγεται από 300 εκατ. Αμερικάνους που επενδύουν στην έρευνα ένα Ελληνικό ΑΕΠ ετησίως, από 1,5 δισ. Κινέζους που αντιγράφουν τις πατέντες των Αμερικάνων εν μια νυκτί, από 1,1 δισ. Ινδούς που γράφουν software κτλ. κτλ.

Είναι προφανές ότι δε μπορούμε να φτάσουμε αυτά τα νούμερα. Είναι όμως εξίσου προφανές ότι πρέπει να σκεφτούμε στρατηγικά, και πριν από αυτό να σοβαρευτούμε. To ελληνικό ερευνητικό και ακαδημαϊκό τοπίο είναι αυτή τη στιγμή  κατακερματισμένο, χωρίς καμία συνοχή και κανένα στρατηγικό σχεδιασμό (και μιλάω για στρατηγικό σχεδιασμό, όχι σοβιετο-κεντρικό, από τον οποίο υπάρχει μπόλικος). Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. Και υπάρχουν τρόποι για να γίνει αυτό. Φοβάμαι ότι δεν περιέχονται στο νέο νόμο για την ανώτατη παιδεία, που αριθμεί γύρω στις 100 σελίδες, και ξεκινάει με βαρύγδουπους ορισμούς για το τι είναι πανεπιστήμιο και τι είναι έρευνα. Και ξαναρωτώ, είμαστε σοβαροί; Είμαστε στο 2012,  οι επιστήμες εξελίσσονται αστραπιαία μέσα σε ένα ανελέητο διεθνή ανταγωνισμό, οι φυσικοί κοντεύουν να ανακαλύψουν νέες διαστάσεις στο χωρόχρονο και οι βιολόγοι σχεδιάζουν ανθρώπους, και εμείς χρειαζόμαστε 100 σοβαροφανείς σελίδες νομικίστικης φαμφαρολογίας για να ορίσουμε τι είναι και τι κάνει το πανεπιστήμιο και πως θα ή δε θα διαπλέκονται οι πανεπιστημιακοί. Έτσι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί; Ξεχνάω βέβαια ο αδαής ότι όλα τα σημαντικά πράγματα στον κόσμο, οι επαναστατικές ιδέες και τα άλματα της ανθρωπότητας ξεκινούν από ένα “καλά επεξεργασμένο νομικό πλαίσιο”.

Δόξα τον ήλιο, πάντα υπάρχει η εναλλακτική να σηκώσουμε τα χέρια (και τα μανίκια) και να χορεύουμε συρτάκι διασκεδάζοντας όσους θα έρχονται για διακοπές. Αν αυτή είναι η επιλογή του υπερήφανου νεο-Ελληνα, ας γίνουμε οι καλύτεροι χορευτάδες της υφηλίου. Αν όχι, ας αποφασίσουμε τι θα κάνουμε και ας το κάνουμε σωστά σαν επαγγελματίες. Ας αποφασίσουμε ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε, του λαμπρού πολιτισμού της δημιουργίας, της διανόησης και της καινοτομίας, ή του σκοταδισμού της μπανανίας και της μόνιμης πτώχευσης. Όποια και αν είναι η απόφαση, το δρόμο πρέπει να τον τρέξουμε με στιβαρό βηματισμό και όχι σα μπαλαρίνες. Θέλουμε διάλυση; Nα τα διαλύσουμε όλα σωστά, να μη μείνει τίποτα όρθιο. Θέλουμε δημιουργία; Nα δουλέψουμε σωστά, με επαγγελματισμό και όχι σα θεατρινίσκοι.

Υποθέτοντας, λέμε τώρα, ότι πλειοψηφεί ο δρόμος του πολιτισμού, για να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος δεκαετιών απαιτείται άμεσα μια επιθετική, υπερκρίσιμη, εκρηκτική και εκκωφαντική επένδυση στην παιδεία και την έρευνα (συν μερικές μεταρρυθμισούλες για να μην εξαϋλωθεί η επένδυση στη λυσσαλέα μαύρη τρύπα της διαπλοκής). Είναι θέμα επενδυτικών επιλογών του Ελληνα πολίτη, ο οποίος πληρώνει 10 δισ. ευρώ το χρόνο για να μην έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, 10 δισ. ευρώ το χρόνο για να νομίζει ότι είναι έτοιμος για τον πόλεμο με τουφεκοάρματα, τουλάχιστο 10 δισ. ευρώ το χρόνο για να λαδώνει τα γρανάζια της διαπλοκής, και άλλα 10 δισ. ευρώ το χρόνο για να καπνίζει ενόσω συλλογίζεται ποια κακοδαίμονη πλεκτάνη ξένης δύναμης κρύβεται πίσω από την κατάντια που βιώνει. Και δεν προσμετράω καθόλου με πόσα χρήματα επιδοτεί, έμμεσα ή άμεσα, αυτούς που επί αιώνες του τραγουδούν το “δος ημίν σήμερον” και το “έχει ο θεός τέκνον μου”, ενώ η ωμή πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε στο αύριο γιατί ο θεός δεν έχει μία.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι σύγχρονοι πόλεμοι, τουλάχιστο στο δυτικό κόσμο όπου ίσως ανήκουμε, γίνονται με τη δύναμη του μυαλού, και όχι με στρακαστρούκες και λιβανίσματα. Μόνο με το 10% των παραπάνω χρημάτων που θυσιάζονται στην άβυσσο της απελπιστικής νεοελληνικής αποχαύνωσης μπορούμε να προμηθευτούμε τα απαραίτητα όπλα:

1)Τα σχολεία της χώρας πρέπει να ανασυγκροτηθούν ΤΩΡΑ, με πρώτιστο στόχο σύγχρονα εκπαιδευτικά εργαστήρια και λοιπές υποδομές. Κόστος 2 δισ. Ευρώ.

2)Τα πανεπιστήμια της χώρας πρέπει να ανασυγκροτηθούν ΤΩΡΑ, με πρώτιστο στόχο την ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας και την προσέλκυση πολλών και ταλαντούχων νέων επιστημόνων. Κόστος 2 δισ. ευρώ.

3)Μελλοντική απόδοση της επένδυσης: ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. Για όλα τα άλλα υπάρχει το EFSF.

* Ο κ. Γιάννης Κομίνης είναι Επικ. Καθ. Φυσικής Παν. Κρήτης

Πηγή:www.capital.gr

Ο ένας λευκός, ο άλλος μαύρος, ο ένας gay ο άλλος straight: κι όμως, είναι δίδυμοι

Aπό τον Guardian.

Οι δύο έφηβοι που κάθονται στον καναπέ είναι διαφορετικοί σχεδόν στα πάντα. Αριστερά κάθεται ο James: είναι μαύρος, είναι γκέι, είναι κοινωνικός, του αρέσει το σχολείο και θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο. Ο Daniel, που κάθεται δίπλα του, είναι λευκός. Είναι στρέιτ, είναι ντροπαλός, και το σχολείο δεν του αρέσει καθόλου.

Έτσι, λαμβάνοντας υπ’ όψη το πόσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους, υπάρχει κάτι πραγματικά εκπληκτικό που τους ενώνει. Είναι δίδυμοι. Γεννήθηκαν στις 27 Μαΐου του 1993 στο Λονδίνο. Και από την αρχή ήταν φανερό ότι είναι το εντελώς διαφορετικοί. Ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ήταν αδέρφια, πόσο μάλλον δίδυμα.

Η μεγαλύτερή τους, και πιο προφανής διαφορά, είναι ότι έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος. Πώς είναι δυνατόν δύο γονείς διαφορετικού χρώματος, να κάνουν ένα παιδί που είναι εντελώς λευκό, όσο η μητέρα του; Ο γενετιστής Jim Wilson του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου έδωσε την απάντηση, αφού έκανε την πρώτη ερώτηση: «Ποιά είναι η καταγωγή του πατέρα;» Ο πατέρας είναι Τζαμαϊκανός – κι αυτό, λέει ο γενετιστής, είναι η εξήγηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Καραϊβική, μπορεί να έχουν μαύρο δέρμα, αλλά έχουν ευρωπαϊκό DNA λόγω της εποχής της δουλείας. Οι λευκοί κτηματίες βίαζαν συχνά τις σκλάβες του κι έτσι διείσδυσε το ευρωπαϊκό DNA στα γονίδια των μαύρων.

Η μητέρα των διδύμων, Alyson, είχε συνηθίσει στα σχόλια και στα βλέμματα όταν τα παιδιά της ήταν μωρά, αλλά όταν πήγαν στον παιδικό σταθμό σε ηλικία τριών χρονών, το χρώμα τους έγινε θέμα αντιπαράθεσης, όπως δήλωσε στη Guardian. «Πήγαιναν σε έναν απολύτως πολιτικά ορθό παιδικό σταθμό και κάποια στιγμή μας είπαν ότι ο Daniel έπρεπε να ζωγραφίσει τον εαυτό του ως μαύρο – επειδή είναι μιγάς. Και τους είπα, αυτό είναι απαράδεκτο. Γιατί πρέπει να ζωγραφίσει τον εαυτό του ως μαύρο, εφόσον κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει έναν λευκό;»

Η αντιπαράθεση με τον παιδικό σταθμό έφτασε σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες. «Το έκανα θέμα επειδή πραγματικά με ενόχλησε,» λέει. «Ο Daniel έχει έναν λευκό και ένα μαύρο γονιό, γιατί δεν είχε το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του λευκό; Γιατί ένας μιγάς πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του μαύρο; Ειδικά όταν το δέρμα του είναι ξεκάθαρα λευκό!»

Η ζωή τους στο δημοτικό πέρασε χωρίς συμβάντα, όμως όταν έφτασαν στο γυμνάσιο, ο ρατσισμός τους επηρέασε. Ήταν σε διαφορετικές τάξεις οπότε για κάποιο χρονικά διάστημα κανείς δεν ήξερε ότι ήταν συγγενείς. Κάποιος το έμαθε και κυκλοφόρησε η ιστορία ότι αυτό το λευκό αγόρι, ο Daniel, στην πραγματικότητα είναι μαύρο, και η απόδειξη γι’αυτό ήταν ότι έχει έναν μαύρο δίδυμο αδερφό, τον James, που ήταν στο ίδιο σχολείο. Τα προβλήματα ξεκίνησαν για τον Daniel και έγιναν πραγματικά σοβαρά, με λεκτική και σωματική βία από μεγαλύτερα αγόρια, μέχρι που ανακατεύτηκε και η αστυνομία.

Το ενδιαφέρον είναι ότι το λευκό παιδί, και όχι το μαύρο, ήταν το θύμα του ρατσισμού, επειδή έθιγε κάποιες βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις. Αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι αυτό το παιδί που έμοιαζε λευκό, ήταν μαύρο. Ήταν σα να ήθελαν να το τιμωρήσουν για το γεγονός ότι αποκαλούσε τον εαυτό του λευκό.

O James (ο μαύρος) πάντως διέφερε για έναν επιπλέον λόγο από τον αδερφό του, επειδή είναι γκέι, το οποίο κατάλαβε σε ηλικία 15 χρονών. Οι γονείς του το δέχτηκαν ομαλά, όπως και ο αδερφός του, ο οποίος είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει σε περίπτωση που γίνει θύμα ρατσισμού. Η μητέρα τους ανησυχεί ότι σύντομα η οικογένεια θα δεχτεί νέο κύμα ρατσιστικής βίας εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού του James. Είναι κάτι που την απασχολεί συχνά γιατί το μόνο που θέλει τελικά, είναι να είναι όλα της τα παιδιά καλά.

Ανατύπωση: www.lifo.gr 

Ο Έλληνας δάσκαλος του Αινστάιν

Στις 18 Απριλίου του 1955 άφησε την τελευταία του πνοή ο μεγάλος γερμανός φυσικός και πατέρας της «θεωρίας της σχετικότητας», Άλμπερτ Αϊνστάιν. Βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής το 1921, ήταν γραφτό να μείνει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος φυσικός του 20^ου αιώνα και ίσως όλων των εποχών. Η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του και η τάση του να αμφισβητεί τα πάντα επιζητώντας συνέχεια την ανατροπή ενέτεινε το μύθο που κυκλώνει το μεγάλο φυσικό. Ωστόσο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τη στενή σχέση φιλίας και αλληλοεκτίμησης που είχε ο Αϊνστάιν με ένα μεγάλο Έλληνα μαθηματικό – άγνωστο στο ευρύ κοινό – τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή.

Ο Καραθεοδωρής, γόνος γνωστής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, έδειξε από πολύ νωρίς την έφεση που είχε στα μαθηματικά. Ωστόσο, αρχικά σπουδάζει πολιτικός μηχανικός στη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου και το 1898 πηγαίνει στην Αίγυπτο για να εργαστεί. Γρήγορα θα συνειδητοποιήσει πως το επάγγελμα του μηχανικού δεν καλύπτει την ανήσυχη και φιλομαθή φύση του. Έτσι, το 1900 στα 27 του χρόνια ο Καραθεοδωρή κάνει στροφή στην καριέρα του και ξαφνιάζοντας τους γονείς του, αφήνει τα πάντα πίσω του και πηγαίνει στη Γερμανία για να σπουδάσει αυτό που πάντα ήθελε, μαθηματικά. Η επιμονή του Καραθεοδωρή τραβά το ενδιαφέρον των καθηγητών. Η εξέλιξή του είναι γρήγορη και ανοδική. Μόλις το 1909 ξεκινά να διδάσκει σε διάφορα γερμανικά πανεπιστήμια και η φήμη του εκτοξεύεται. Πολύ γρήγορα έρχεται σε επαφή με άλλες σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, διάσημους μαθηματικούς και φυσικούς. Ανάμεσά τους και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Οι δυο τους θα αναπτύξουν μια ιδιαίτερη σχέση, με το μεγάλο φυσικό να μιλά με εξαιρετικά λόγια για τον Καραθεοδωρή τον οποίο θεωρεί δάσκαλό του. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή που απευθύνει το 1916 στον έλληνα μαθηματικό στην οποία και γράφει «Αγαπητέ κύριε συνάδελφε, βρίσκω θαυμάσιο τον υπολογισμό σας... Θα έπρεπε να δημοσιεύσετε τη θεωρία σε αυτή τη μορφή στα Χρονικά της Φυσικής, καθόσον οι φυσικοί κατά κανόνα αγνοούν αυτό το αντικείμενο, όπως κι εγώ άλλωστε. Με το γράμμα μου θα πρέπει να σας φαίνομαι σαν τον Βερολινέζο που μόλις ανακάλυψε το Crunewald και αναρωτιέται αν ζούσαν εκεί άνθρωποι πιο πριν. Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εκθέσετε επιπλέον και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα βρείτε σε μένα έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν, όμως, λύσετε το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια... Πίσω από αυτό το ζήτημα κρύβεται κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλύτερων».

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ο Καραθεοδωρής με τη συμβολή του στο «λογισμό των μεταβολών» συνέβαλε σημαντικά και βοήθησε τον Αϊνστάιν να προχωρήσει τη «Θεωρία της Σχετικότητας». Ο ίδιος ο νομπελίστας φυσικός είπε το 1955: «Κύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα. Κανείς σας όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε τον δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας το λέω έτσι απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, στον οποίο εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας χρωστάμε τα πάντα».

Ο Καραθεοδωρής πέθανε το Φεβρουάριο του 1950 και πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε ο Αϊνστάιν, έχοντας και οι δυο όμως αφήσει πίσω τους μια μεγάλη και πολύ σημαντική κληρονομιά.

Εύα Βλάχου

Ανατύπωση από: www.mixanitouxronou.gr

O Άκης Τσοχατζόπουλος με την πρώτη σύζυγο του Γκουντρουν Μολντεναουερ

Λέγεται ότι την Γκούντρουν ο Άκης τη γνώρισε με τρόπο «ροκαμβολικό». Στα μέσα της δεκαετίας του '60, για να μπορεί να χρηματοδοτήσει το τέλος των σπουδών του, εργαζόταν σε μια εταιρεία η οποία καθάριζε τα τζάμια ενός ουρανοξύστη στο Μόναχο. Μια φορά τη βδομάδα, ο Άκης έμπαινε στην εξωτερική ηλεκτρική σκαλωσιά καθαρίζοντας σχολαστικά τα εξωτερικά τζάμια του ουρανοξύστη. Σε έναν από τους ορόφους όπου στεγαζόντουσαν τα γραφεία μιας τράπεζας, εργαζόταν η Γκούντρουν ως γραμματέας. Μια φορά τη βδομάδα, ο Άκης και η Γκούντρουν έρχονταν φάτσα με φάτσα, η μία από μέσα ο άλλος από έξω. Και έτσι πλέχτηκε το ειδύλλιο. Η Γκούντρουν πίσω από ένα τζάμι ερωτεύτηκε τον «ωραίο Μπρούμελ» όπως ήταν το υποκοριστικό του Άκη, με το αθλητικό παράστημα και τους καλοσυνάτους τρόπους.

Το 1964 παντρεύτηκε τη Γερμανίδα Γκούντρουν Μολντενάουερ, με την οποία απέκτησε μία κόρη κι έναν γιο.

πηγές: http://istorikesphotografies.blogspot.com και www. iefimerida.gr

Ανατύπωση απο: www.mixanitouxronou.gr 

Τα πιο περιέργα ονόματα υποψήφιων βουλευτών

Οι εκλογές πλησιάζουν και τα κόμματα ανακοινώσαν τις λίστες υποψηφίων βουλευτών. Πολλά ονόματα καινούργια ή παλιά, ενώ μερικά σε άλλη "ομάδα" πλέον. Μερικές επιλογές μοιάζουν με επικοινωνιακά τρικ, άλλες προκαλούν δικαιολογημένους συνειρμούς, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις λες: "αυτό το όνομα δεν κολάει με αυτήν παράταξη, με ΤΙΠΟΤΑ". 

Στο μάτι του κυκλώνα εκ πρώτης άποψης, βρίσκεται ο ΛΑΟΣ. Η Δημοκρατική Αριστερά στη Β' Πειραιώς, αντιπαραθέτει στον Γιώργο Ανατολάκη  έναν Γεράσιμο Γεωργάτο.  Ο Καμμένος μπαίνει δυναμικά στην μάχη και κατεβάζει Αντώνιο Σαμαρά στην Α' Θεσσαλονίκης. Βέβαια έχει και ο Καρατζαφέρης  Σαμαρά Χρήστο στη Β' περιφέρεια της πόλης. Απόδειξη πως ο Καμμένος κάνει ό,τι έκανε ο Καρατζαφέρης, καλύτερα. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κατεβάζει  Κολοκοτρώνη  στην Α' Θεσ/νίκης, Καζαντζίδη στη Β', έναν τύπο με το όνομα Μιχαήλ Λαός στα Δωδεκάνησα, Δημήτριο Έλληνα στη Σάμο και μια Θάλεια Χούντα στο υπόλοιπο Αττικής. Και συνεχίζει να εντυπωσιάζει  με ονόματα υποψηφίων όπως Μιχαήλ Λυκόπουλος-Λύκος και Συγγαρεύς Χαράλαμπος-Λύσανδρος του Ιωάννη-Βύρωνα.  Αλλά η Χρυσή Αυγή βρήκε Γκλέτσο Απόστολο στη Φθιώτιδα, Κολοκοτρώνη στη Λακωνία και Παπαδόπουλο Γεώργιο στο ψηφοδέλτιο του νομού Φλώρινας. 

 Τα μικρά ονόματα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα πιο εντυπωσιακά: Θεανώ, Ιφικράτης, Ερμίνα, Δίκαιος, Φιντίας, Καφένια, Αριστομένης, Ονούφριος, Πολυδεύκης, Αίγλη, Βερόνικα, Βεατρίκη, Ευκλείδης, Ανθή, Νάνη, Νεφέλη, Ρουμπίνη, Ξανθούλα, Πολυξένη, Νέστορας, Ηρώ, Δανάη, Κρυσταλία, Μικές.

Ενώ μερικά επιθετα ταιριάζουν γάντι με τις τακτικές των παρατάξεων... Έτσι, το ΚΚΕ έχει έναν Ηλία Μπράβο, ο Καμμένος έναν Ευάγγελο Σαματά, ο ΛΑΟΣ έναν Ευστράτιο Νταή, ενώ οι Οικολόγοι-Πράσινοι διεκδικούν τη Β' Αθηνών με τον Γεώργιο-Θεόδωρο Παπαγλάστρα και υποψήφιος της Χρυσής Αυγής λέγεται Κωνσταντίνος Ζωάκος. Το ΠΑΣΟΚ  στο Ηράκλειο ξυπνά μνήμες με τον υποψήφιο Νικόλαο Ξυλούρη.

Άλλες φορές πάλι, οι επιλογές είναι αταίριαστες σε συνδυασμό με την παράταξη. Δεν    μπορείς

π.χ.  να είσαι υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ και να λέγεσαι Κατερίνα Κνήτου. Ούτε δείχνεις προλεταριακό γεναολογικό δέντρο, ως υποψήφιος του ΚΚΕ με το όνομα Ιωάννης Κοτσαμπάσης.

 Ο μεν ΛΑΟΣ, το κόμμα των  γνήσιων Ελλήνων, περα από την ρίζα του ονόματος του αρχηγού του έχει υποψηφίους με επίθετα όπως Εγγλεζάκη, Φράγκου, Αράπογλου, Αρναούτογλου και Τσάμης, ενώ ο δε Φώτης Κουβέλης  θα δυσκολευτεί να αρνηθεί τις κατηγορίες πως είναι ΠΑΣΟΚ, από μια νέα οπτική γωνία φιλοξενώντας στις λίστες του έναν Ανδρουλάκη, έναν Χρυσοχοΐδη, έναν Πεπονή, μια Παγκάλου και έναν Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Κορυφαίος των κορυφαίων βέβαια είναι ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Οσουγιάς (μάλλον πρόκειται περί συνωνυμίος με τον γνωστό συνδεσμίτη).

*Η πηγή για τα ονόματα είναι το blog: stroug

Απώλεια εσόδων εκατομμυρίων ευρώ για το κράτος από την απόσυρση 204.000 αυτοκινήτων

Σοβαρά ερωτηματικά όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του μέτρου της αύξησης των τελών κυκλοφορίας προκαλούν τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) δείχνουν ότι μόνο το τελευταίο πεντάμηνο, από 1ης Νοεμβρίου του 2011 έως 29 Μαρτίου του 2012, ο αριθμός των οχημάτων, όλων των κατηγοριών, που τέθηκαν σε ακινησία ανέρχεται περίπου σε 204.000.
Τα αυτοκίνητα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και τα εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα που αποσύρθηκαν από το 2010 μέχρι και τον Οκτώβριο του 2011 όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις ο συνολικός αριθμό των αποσυρθέντων αυτοκινήτων πλησιάζει το μισό εκατομμύριο.
Αν υπολογιστεί η αξία των τελών που δεν εισπράττονται και η απώλεια των κρατικών εσόδων από τον κύκλου εργασιών που η παρουσία των αυτοκινήτων στην αγορά δημιουργούσε, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να  αντιληφτεί κανείς για ποιο λόγο σε αυτή την χώρα τα αλλεπάλληλα εφαρμοζόμενα οικονομικά μέτρα δεν αποδίδουν τελικά.
Ανατύπωση από : Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Όταν η Κού Κλουξ Κλαν κυνηγούσε τους "βρωμοέλληνες"

Ακούς τους μεν να λένε πώς γίνεται να νοιώθεις ρατσιστής όταν και οι Έλληνες πήγαν στο...
εξωτερικό και έγιναν μετανάστες. Από την άλλη ακούς τους δε(ν) να λένε «ναι, αλλά οι Έλληνες πήγαν έξω και έκαναν προκοπή δεν έκλεβαν, ούτε έσφαζαν». Ένα είναι σίγουρο. Οι Έλληνες δεν παραδειγματιζόμαστε από το παρελθόν μας.
Ανέκαθεν η Ελλάδα (με την ευρύτερη έννοια του όρου, και όχι με την σύγχρονη κρατική ταύτιση), ήταν τόπος που «γεννούσε» μετανάστες. Σε όποιο σημείο της Ιστορίας και αν κοιτάξεις θα δεις τον δοκιμασμένο αυτόν λαό, να φορτώνεται με ένα σάκο στην πλάτη με μερικά υπάρχοντα και να σκορπίζεται σε όλες τις «γωνιές» του πλανήτη αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Έλληνες πάτησαν το πόδι τους σε κάθε σημείο του πλανήτη, είτε δημιουργώντας αποικίες, είτε παροικίες, είτε αφήνοντας το στίγμα τους προτού αφομοιωθούν στις νέες κοινωνίες που επέλεγαν να ζήσουν.

Πλέον τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα βιώνει κύματα -αλλεπάλληλα η αλήθεια είναι- μετανάστευσης, «αθλίων» της Ασίας που ψάχνουν την Γη της Επαγγελίας. Η Γη της Επαγγελίας όμως δεν είναι η Ελλάδα για αυτούς, αλλά οι χώρες της δυτικής Ευρώπης. Δυστυχώς για όλους όμως, το «Δουβλίνο 2» τους εγκλωβίζει εδώ.

Σκοπός δεν είναι να κατηγορήσεις ούτε τους γηγενείς ως ρατιστές ούτε τους μετανάστες ως τις πηγές όλων των κακών. Σκοπός είναι -για ένα σοβαρό κράτος- να ελέγχει τα σύνορά του. Η Ελλάδα το κάνει αυτό;Ομολογουμένως όχι! Επειδή όμως και οι Έλληνες έχουν πάει μετανάστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καλό θα ήταν να παίρναμε μερικά παραδείγματα οργάνωσης αλλά και ανθρωπιάς από τις χώρες που υποδέχθηκαν τους συμπατριώτες μας....
Όλοι οι μετανάστες μαζί με τους Έλληνες, πηγαίνοντας στην Αμερική κρατούνταν για ημέρες στο πασίγνωστο Έλις Άιλαντ, το οποίο για πρώτη φορά τον 1890 λειτούργησε. Ήταν κάτι σαν τα αναμενόμενα «κέντρα υποδοχής παράνομων μεταναστών». Εκεί όλοι περνούσαν από ιατρικές εξετάσεις, και εάν πληρούσαν συγκεκριμένες προδιαγραφές πολιτογραφούνταν, ενώ εάν όχι, τότε αναγκαστικά στέλνονταν πίσω στην πατρίδα τους.
Την εποχή εκείνη, των πρώτων μεταναστευτικών ρευμάτων προς τις ΗΠΑ,από το 1890 έως το 1920 περίπου, η κοινή γνώμη κατηγορούσε τους αλλοδαπούς για όλα τα δεινά. Η δημόσια υγεία, όσο και η εγκληματικότητα ήταν στο στόχαστρο. Αφίσες σε όλη την επικράτεια κυκλοφορούσαν που έλεγαν «O! Close the gates!», ενώ η Ένωση Περιορισμού Μεταναστών ήθελε να σταματήσουν να έρχονται μετανάστες. Όλοι οι ξένοι ήταν κακοί; Φυσικά όχι, στόχος του τότε ρατσισμού ήταν οι άνθρωποι κυρίως από τον ευρωπαϊκό νότο, την ανατολική Ευρώπη, αλλά και οι Καθολικοί. Οι Αμερικανοί είχαν τα δικά τους πρότυπα έθνους, στα οποία ο Έλληνας δεν μπορούσε να προσαρμοστεί.

Μπορεί η πλειοψηφία των Ελλήνων να εργάστηκε σκληρά στην Αμερική, με τους άνδρες κυριολεκτικά να υπέφεραν στα ορυχεία και στις κατασκευές σιδηροδρόμων, όμως ανήκαν στις ομάδες που θεωρούνταν ύποπτες για την δημόσια τάξη. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί έμπαιναν πολύ εύκολα στο στόχαστρο.

Όπως περιγράφει ο Νταν Γεωργακάς, ομογενής καθηγητής Ιστορίας, οσο περίεργο και εάν ακούγεται, οι Έλληνες έγιναν μέχρι και στόχος της ρατσιστικής οργάνωσης Κου-Κλουξ-Κλαν, η οποία έκανε επιθέσεις κυρίως σε μαύρους. «Η Κ.Κ.Κ. έκανε επιθέσεις ειδικά στους Έλληνες. Για κάποιο λόγο οι Έλληνες εκνεύριζαν την οργάνωση. Στην Φλόριδα μάλιστα είχαν σημειωθεί και μάχες με πυροβολισμούς αλλά και μαχαιριές». Αυτός άλλωστε ήταν την εποχή εκείνη ο λόγος για την ίδρυση της ελληνικής οργάνωσης στις ΗΠΑ, ΑΧΕΠΑ, που ήθελε να οργανώσει τους Έλληνες, οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν την ίδια αντιμετώπιση με τους μαύρους.

Στο σημείο αυτό αξίζει αν σημειωθεί πως όλοι οι νόμοι που περιόριζαν τους μαύρους εφαρμόζονταν ξεχωριστά και στους Έλληνες, εν αντιθέσει με όλες τις άλλες εθνοτικές ομάδες λευκών. Ο Νταν Γεωργακάς περιγράφει πως σε όσα μέρη δεν επιτρεπόταν να μπει μαύρος, δεν έμπαινε και ο Έλληνας, ενώ σχολιάζει και το εξώφυλλο μίας εφημερίδας που έγραψε κάποια στιγμή πως «Λευκή γυναίκα εθεάθη με Έλληνα»...

Με τους Αμερικανούς να βγάζουν υποτιμητικά παρατσούκλια σε όλες τις εθνοτικές ομάδες, δεν μπορούσαν να αφήσουν εκτός και τους Έλληνες. Τους ονόμαζαν «Dirty Greeks», δηλαδή «βρωμοέλληνες». Ο λόγος απλός. Την περίοδο εκείνη όλοι οι Έλληνες μετανάστες που έφταναν στην Αμερική είχαν σκοπό να βγάλουν μερικά χρήματα και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Έτσι αυτοί που επέλεγαν τον δρόμο της ξενιτιάς ήταν οι άνδρες που θα δούλευαν σε χειρονακτικές εργασίες. Υπολογίζεται πως μεταξύ 1918 και 1922, το 90% των ομογενών στις ΗΠΑ, ήταν άνδρες. Όλοι αυτοί ζούσαν σε μικρές συνοικίες, και σύχναζαν σε καφενεία, μία κλασσική ελληνική συνήθεια την οποία η Αμερικανοί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν.
Έτσι πέραν του ότι τους θεωρούσαν βρωμερούς, τους έβγαζαν εκτός και από τις εθνοτικές ομάδες των λευκών, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γραφτούν σε συνδικάτα Ευρωπαίων, αλλά να δημιουργούν μόνοι τους αντι-συνδικάτα με Τούρκους και Αλβανούς... Ενώ μετά από ένα σημείο λόγω του ότι δεν έβρισκαν δουλειά αναγκάζονταν να στρέφονται προς την εγκληματικότητα.
Κάποια στιγμή και ενώ η Ελλάδα στην Μικρά Ασία γιγαντώνεται, το 1921 στις ΗΠΑ ο ελληνισμός θεωρείται κάτι το βρωμερό. Κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης οι Αμερικανοί ψηφίζουν έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο περιρίζονται να μεναταστευτικά ρεύματα από την νότια Ευρώπη, ενώ θα επιτρέπεται πλέον μόνο σε 100 Έλληνες τον χρόνο να μπαίνουν στην Αμερική.

Αυτό οδήγησε δεκάδες ανθρώπους να πηδούν στην θάλασσα μερικά χιλιόμετρα προτού τα πλοία προσαράξουν στο νησί Έλις προκειμένου να αποφύγουν τους ελέγχους και την αναγκαστική απέλαση. Τι έκαναν; Κολυμπούσαν μέχρι την στεριά και ύστερα περιφέρονταν ως... λαθρομετανάστες. Τι ειρωνεία, εάν σκεφτείς όλους όσους μιλούν για την λαθρομετανάστευση, και με στόμφο υποστηρίζουν πως οι Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό πήγαν πάντα νόμιμα. Η αλήθεια ωστόσο είναι πως στην πλειοψηφία τους, και ειδικότερα οι Έλληνες μετανάστες της δεκαετίας του '50 και ύστερα ήταν απολύτως νόμιμοι, όμως η περίοδος που εξετάζεται εδώ είναι αυτή των αρχών του 20ου αιώνα.

Ρίχνοντας μία ματιά στο πώς αντιμετωπιστήκαμε εμείς στην ξενιτιά, και σε τι συνθήκες έζησαν ορισμένοι στο Έλις Άιλαντ, το νησί των δακρύων, θα μας βοηθούσε κατά πολύ στο να κάνουμε και μία δεύτερη σκέψη πριν βρίσουμε, κατηγορήσουμε, προπηλάκίσουμε, ή λοιδορήσουμε έναν μετανάστη, ο οποίος σε τελική ανάλυση δεν θέλει να βρίσκεται στην Ελλάδα...

Για την Ιστορία πάντως το Έλις Άιλαντ δεν έχει πλέον πάνω του ανθρώπους εξαθλιωμένους, αλλά από την δεκαετία του 1930 χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο στο οποίο μάζευαν τους κρατουμένους. Την δεκαετία του 1980 το μετέτρεψαν στο μουσείο μετανάστευσης της χώρας και σε μία μεγαλειώδη τελετή η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε συγγνώμη προς όλους όσους κακομεταχειρίστηκαν στο νησί των δακρύων.

 

Η αξία της προσφοράς - Γενναιόδωρος γεννιέσαι!

Πηγή:  www..lifo.gr
Γενναιόδωρος γεννιέσαι, είναι το τελευταίο συμπέρασμα της επιστήμης , η οποία θυμίζει όμως, ότι όταν δίνει κανείς ωφελείται πρώτα ο ίδιος, πριν από τον αποδέκτη….

Η καλοσύνη βρέθηκε γραμμένη στα γονίδια των ανθρώπων, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που ανακάλυψε ότι εκείνοι που επιμένουν να προσφέρουν και να βοηθούν σ' αυτόν τον κόσμο, κι ας τους πληγώνει, το ‘χουν στο DNA τους .

Για πρώτη φορά εξετάστηκε η ευγένεια του χαρακτήρα σε σχέση με τις γενετικές διαφορές των ανθρώπων, εκείνες που ως χημικό αποτέλεσμα του βιολογικού μας καμβά, διαμορφώνουν από άνθρωπο σε άνθρωπο άλλες συμπεριφορές, σχέσεις ή προσωπικότητες.

Εντοπίστηκαν μάλιστα οι ορμόνες–κλειδί που ονομάζονται οκυτοκίνη και
βασοπρεσίνη και συνδέονται με τις κοινωνικές συμπεριφορές, και αποδείχθηκε ότι καθορίζουν αποφασιστικά τον χαρακτήρα των ανθρώπων που παραμένουν γενναιόδωροι, όσο κι αν η ζωή επιμένει να τους απογοητεύει.

Τα καλά παιδιά γεννήθηκαν έτσι, καταλήγει η έρευνα, και είναι δύσκολο να αλλάξουν ακόμη κι αν πληγωθούν. Το συναίσθημα της προσφοράς και τους καθήκοντος στον συνάνθρωπο πάντως, έχουν δείξει άλλες έρευνες, ότι μπορεί να λειτουργήσει για τους δωρητές και εθελοντές -ανεξάρτητα από τα γονίδια τους- έως και ως «αντίδωρο» που χαρίζει υγεία και ευφορία σε εκείνον που δίνει, σαν βιολογικό αντάλλαγμα στην πράξη της προσφοράς.

Μελέτες στην υγεία πολλών χιλιάδων εθελοντών επί σειρά ετών, έδειξαν ότι μικρές ή μεγαλύτερες καλές πράξεις μπορούν ακόμη και να… γιατρέψουν τους εθελοντές (!), από προβλήματα καρδιοπάθειας, χρόνιων πόνων και κατάθλιψης, ακόμη και να παρατείνουν θεαματικά τη ζωή τους.



Το “effect”, η βιολογική δράση της εθελοντικής προσφοράς και της φιλανθρωπίας στην υγεία και την διάθεση του δωρητή, ονομάστηκε επιστημονικά «helper’s high» και οι καταγραφές της έρευνας εκπλήσσουν για το πόσο θα μπορούσε, ως επιχείρημα, το helper’s high να μετατρέψει τις σημερινές κοινωνίες των κανιβάλων και ατομιστών, σε κοινωνίες αγγέλων…

• Σύμφωνα με μελέτη του πανεπιστημίου του Στάνφορντ που έγινε στους ηλικιωμένους κατοίκους της Καλιφόρνια, εκείνοι που συμμετείχαν σε περισσότερες από μια φιλανθρωπικές ή εθελοντικές δραστηριότητες σε σταθερή βάση ετησίως, είχαν μείωση στους δείκτες θνησιμότητας από 44-63% , (με αυστηρά ερευνητικά κριτήρια που συσχέτισαν όλους τους δείκτες υγείας για να συγκρίνουν την υγεία των εθελοντών/φιλανθρώπων και των μη εθελοντών).

• 60% μείωση του ποσοστού θνησιμότητας επίσης εμφάνισε στην ίδια μελέτη το γκρουπ των ηλικιωμένων εθελοντών που παρακολουθούσαν θρησκευτικές εκδηλώσεις (της θρησκείας στην οποία ανήκε ο καθένας) μία φορά την εβδομάδα, και μετείχαν παράλληλα και σε εθελοντικές ή φιλανθρωπικές δραστηριότητες, ανεξάρτητα από τη συχνότητα.

• Συνομήλικοι εθελοντές που έπασχαν όλοι από νοσήματα χρόνιου πόνου κατέδειξαν σε άλλη μακρόχρονη μελέτη , θεαματική πτώση έντασης του πόνου, όσο οι εθελοντικές δραστηριότητές τους αυξάνονταν, ενώ σε πολλούς από τους η κατάθλιψη υποχώτησε. Σε όσους αντιμετώπιζαν κινητικά προβλήματα λόγω της πάθησής τους ακόμα και ο βαθμός αυτό-εξυπηρέτησης εμφανίστηκε να βελτιώνεται εως και σε ποσοστό 40%

Όπως έχει αποδειχθεί στα εργαστήρια, η πράξη της προσφοράς απελευθερώνει ενδορφίνες, τα χημικά παράγωγα των ορμονών της χαράς, με την ίδια επιτυχία που το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα ωφελείται από την ιδανικότερη γυμναστική άσκηση ή από τον διαλογισμό.

Απαραίτητος όρος για να λειτουργήσει όμως, το αντισταθμιστικό δώρο της δωρεάς είναι το να υπάρχει απευθείας επαφή του δωρητή με τον αποδέκτη, και η καλοσύνη να μην είναι καταναγκαστική ή ψυχαναγκαστική...

Οι 20 κορυφαίες αττάκες του Harry Clean για την οικονομική κρίση

1. Μην πετάτε άσκοπα τα λεφτά σας από δω κι από κει, φυλάξτε τα. Ίσως κάποτε πάρουν αξία.
2.  Η μόνη μέρα που πάμε μπροστά στην..... Ελλάδα είναι όταν βάζουμε στα ρολόγια μας τη θερινή ώρα!
3. Ποιος υπαρκτός σοσιαλισμός;  Η Ελλάδα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία εφαρμόστηκε ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός.
4.Ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες θα διακόψουν την οκτάωρη στάση τους για τρίωρη προειδοποιητική εργασία!
5. Έτσι και συνεχίσει για κανένα χρόνο ακόμα η βιόλα της λιτότητας και της άγριας φορολόγησης  βλέπω να ληστεύουμε τους Αλβανούς.
6.  Αισχροκέρδεια, κλεψιά και τω θεώ δόξα. H γυναίκα μου έχει πειστεί πως μισό κιλό φέτα ζυγίζει τριακόσια γραμμάρια!
7. Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας... ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
8. Πας σε ένα διαγνωστικό κέντρο για τσεκ απ και το πρώτο πράγμα που σου εξετάζουν είναι το πορτοφόλι σου!
9. O Δαρβίνος έκανε λάθος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον κατάγεται...
10.  Εμείς χρωστάμε, οι επιχειρήσεις χρωστάνε το κράτος χρωστάει. Τελικά που πήγαν τα λεφτά ρε παιδιά;
11. Για έναν πολιτικό που με τις μεθόδους του χθες υπόσχεται ένα καλύτερo σήμερα, φυσικό είναι να μην υπάρχει αύριο.
12. Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους επηρρέασε  το ότι πήραν αξιώματα!  Kαραγκιόζηδες ήταν και καραγκιόζηδες παρέμειναν..
13. Αν νομίζεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, άφησε για δύο μήνες απλήρωτη την πιστωτική σου κάρτα.

14. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο κάποια λεπτά, χωρίς νερό μέρες, χωρίς τροφή εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή!
15. Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον.
16.  Η διαφορά μεταξύ ελληνικής οικονομίας και Τιτανικού: Στον Τιτανικό είχε και ορχήστρα
17. Ελλάδα, η χώρα των δυο ταχυτήτων... Νεκρά και όπισθεν!
18. Δημόσιες υπηρεσίες: Τόσος πολύς κόσμος, που προσφέρει τόσα λίγα, ζητώντας διπλάσιο μισθό για να κάνει τη δουλειά του ακόμα χειρότερα!
19. Κύριε Παπανδρέου, κύριε Σαμαρά από τα κόμματά σας να αρχίσετε τον πόλεμο κατά της διαφθοράς, αυτά είναι που κυβερνούν τριάντα χρόνια τώρα.
20. Άνθρωπος πάνω από 60 κιλά, μπαίνει πια στο πόθεν έσχες..