Η ιστορία του Συντριβανίου της Θεσσαλονίκης

 Ο Σαμπρή Πασάς κατεδάφισε το 1869 τα παραθαλάσσια Βυζαντινά Τείχη της Θεσσαλονίκης και λίγο αργότερα (1889) ο Μιδάτ πασάς τα ανατολικά, για να δημιουργηθεί η ονομαζόμενη τότε Λεωφόρος Χαμηδιέ, προς τιμήν του τότε Σουλτάνου  (σημερινή «Εθνικής Αμύνης»). Προκειμένου να "εξωραϊστεί" η πόλη και με στόχο να απαλειφθεί η δυσαρέσκεια των Ελλήνων κατοίκων της, η τουρκική διοίκηση αποφάσισε να κατασκευάσει το Συντριβάνι, στη θέση της άλλωτε Κασσάνδρειας Πύλης,  που πέρα από το διακοσμητικό ρόλο που θα είχε, θα χρησιμοποιούνταν και για το πότισμα των ζώων.

Στις 21 Σεπτεμβριου 1889, εγκαινιάστηκε με Δωρεά του Σουλτάνου Αμπντουλ Χαμιντ και πήρε κι αυτό το όνομα του. Η τελετή ήταν λαμπρή και έγινε παρουσία όλων των αρχών, προξένων και μελών διπλωματικών αποστολών. Την πρώτη μέρα μάλιστα οι τρεις κρούνοι λένε πως έρρεαν βυσινάδα, που απέλευσαν οι παρευρισκόμενοι. Οι τρεις όψεις του έργου κοιτούσαν σε κάθε μια από τις στράτες που συναντιούνταν στο σημείο. Το νερό έβγαινε από γεώτρηση. Ο κάθε κρούνος ξεδίψαγε τους αναβάτες και τα άλογα που έρχοταν από την αντίστοιχη πλευρά του τρίστρατου. Το 1907 τα τετράποδα και οι άμαξες αντικαταστάθηκαν από το τραμ και έτσι το μνημείο έχασε σε σημαντικό βαθμό τη χρηστικότητα του.Μετά την απελευθέρωση.   το συντριβανι παίρνει το όνομα του βασιλιά Κωνσταντινου, όπως και ο παρακείμενος δρόμος. Τη δεκαετια του 50 στερεύει. Η πόλη τα επόμενα χρόνια επεκτείνεται με ραγδαίους ρυθμούς.  Ο τόπος γεμίζει πολυκατοικίες και το έργο τελικά καταστρέφεται.

 Αναστηλώθηκε και πάλι το 1977 με τα μάρμαρα που είχαν διασωθεί από το παλιό δημιούργημα, χάρης στα σχέδια και  την επίβλεψη του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου.