Ο Αλέξης και το "σοσιαλιστικό θαύμα" στη Βραζιλία

Η περιοδεία του Αλέξη Τσίπρα στη Λατινική Αμερική συνεχίζεται και νέοι φίλοι ομοιδεάτες αναδύονται...Ο "αείμνηστος" Αντρέας αναζητούσε συμμαχίες στο πρόσωπο του Καντάφι και του Αραφάτ, περιοδεύοντας πολύ πιο κοντά. Ο επίδοξος συνεχιστής της ίδιας φιλοσοφίας και πρακτικής, του οποίου ο πολιτικός σχηματισμός κατέλαβε το κενό, στις παρυφές του  (νεοελληνικού χαρακτήρα) σοσιαλιστικού χώρου, μιλά από πολλά  χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα και ποντάρει φυσικά στην ελλιπή πληροφόρηση  του μέσου Έλληνα πολίτη. 

Ο πρόεδρος Λούλα είναι το καινούργιο είδωλο του Σύριζα. Όπως δηλώνει ο ηγέτης του, αυτές οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες στη πραγματικότητα συνεχίζουν να έχουν κατώτερο βιοτικό επίπεδο από την Ελλάδα, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα  για το πως μια χώρα μπορεί να σταθεί στα πόδια της,  χωρίς τις  βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.  

Μιλώντας για το θαύμα της Βραζιλίας, λογικά δεν πρόκειται να ακούσουμε κουβέντα για την επέκταση της συμφωνίας με το ΔΝΤ το 2002, έτος που σήμανε την αρχή ανάκαμψης της βραζιλιάνικης οικονομίας, ούτε βέβαια πως ο επιπλέον δανεισμός με  30 δις δολλάρια  αποπληρώθηκε 2 χρόνια νωρίτερα και σίγουρα καμιά νύξη για τις   ιδιωτικοποιήσεις  των 45 δις  δολλαρίων που ανακοίνωσε πριν δυο μήνες  η "Αριστερή" Κυβέρνηση της χώρας. Επίσης δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τον Αλέξη να εκθειάζει  την εκχώρηση σε ιδιώτες της κατασκευής και εκμετάλλευσης των 7 μεγάλων αυτοκινητοδρόμων, συνολικού μήκους 5,700χλμ, αλλά και κάποιων λιμανιών,  καθώς και τη πρόσφατη  πώληση των  Αεροδρομίων São Paulo Guarulhos International, Campinas Viracopos και Brasília International airports που απέφεραν $14,3 δις έσοδα στην κυβέρνηση. Η δημοπράτηση  υδροηλεκτρικών φραγμάτων στον Αμαζόνιο, τη στιγμή που  το 40% της παραγωγής ενέργειας βρίσκεται  ήδη στα χέρια ιδιωτών με τάση αύξησης άνω του 50% στα επόμενα χρόνια και η ιδωτικοποίση των τηλεπικοινωνιών, ο ανταγωνισμός μεταξύ ιδωτικού και δημοσίου σιδηροδρόμου και η ύπαρξη μόνο ιδιωτικών αερομεταφορών δεν μοίαζουν και πολύ για "εκδίωξη των νεοφιλελεύθερων ιδεών". Το χειρότερο όλων είναι η ύπαρξη 90 (ενενήντα) ιδιωτικών πανεπιστημίων και η φοίτηση του 75% των σπουδαστών σε ιδιωτικά ιδρύματα (πανεπιστήμια, κολέγια κοκ). Αυτό οι Έλληνες αριστεροί το λένε ξεπούλημα.

Μάλλον λοιπόν η δήλωση του αρχηγού του Σύριζα ότι  είχε την ευκαιρία να δει "το πώς κατάφεραν στη Βραζιλία πριν από δέκα χρόνια να παραλάβουν μια χώρα στα πρόθυρα μιας μεγάλης κοινωνικής κρίσης λόγω εφαρμογής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και να την οδηγήσουν σε μια συντεταγμένη, κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση με αναδιανομή του πλούτου, αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης με επιμονή σε αναπτυξιακές πολιτικές" χρήζει μιας διασαφήνισης, για το τι τελικά είναι οι "ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές" και τι αριστερό είχε η στρατηγική που ακολουθήθηκε.

Τα παραπάνω  είναι περίληψη από κείμενο του κύριου Μάκη Σπυράτου (μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας), στο www.libcafe.ning.com