Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Οκτώ "λαϊκά παραμύθια" που έγιναν Best Seller την εποχή του Μνημονίου

 Παραμύθι Νούμερο 8:"Το ξανθό γένος και ο μεγάλος Δράκος"
"-Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία"
"- Η Ρωσία θα μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, αλλά δεν το έκανε. Η Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφεραν αντίρρηση για το ύψος της βοήθειας προς την Ελλάδα ως μη συμφέρουσα επένδυση."
"-Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα."
"-Η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης , ο οποίος αξιολογούσε αρνητικά την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος. Όχι μόνο δεν ήθελε να δανείσει, αλλά συμβούλεψε και τους άλλους να μην το κάνουν. Η Κίνα δεν χρησιμοποιεί από τα αποθεματικά της ούτε για τις ανάγκες του δικού της λαού."

 Παραμύθι Νούμερο 7: "Η λαίλαπα του ΔΝΤ"
  Από τις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει το ΔΝΤ, οι 13 αναπτύχθηκαν και οι 2 τώρα βρίσκονται στους G20.(Τουρκία, Βραζιλία). Οι άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (π.χ. Ελλάδα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε στο ΔΝΤ και εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς, γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.

Παραμύθι Νούμερο 6: "Οι τοκογλύφοι δανειστές" -Αυτοί που δανείζουν θέλουν να κερδίσουν. Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου. Το επιτόκιο για τη χώρα μας (spreads) στις αγορές κυμαίνονταν περνούσε το 20%. Το επιτόκιο  από το μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και για το δεύτερο  3,6%. Τα επιτόκια Ιταλίας και Ισπανίας κυμαίνονται στο 6-7%.

Παραμύθι Νούμερο 5: "Η κακιά Άνγκελα  και οι ορδές των βαρβάρων"
-"Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της και να αγοράσει τα πάντα κοψοχρονιά"
-"Αν είναι έτσι γιατί δεν την άφησε να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και χωρίς ρίσκο; Γιατί τα δεκάδες δις  από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων μας δεν επενδύονται σε ασφαλέστερες οικονομίες;"
"-Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της."
"-Στο γενικό σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλαδή περίπου 6 δις το χρόνο, όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι 34 δις."
"- Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε εξοπλιστικά προγράμματα από αυτήν."
"- Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο περίπου 2 δις ευρώ για εξοπλισμούς από τους οποίους μόνο το 20% αφορά την Γερμανία, δηλαδή 400εκ ευρώ το χρόνο."
 Από μελέτη της EUROBANK προκύπτει ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί στην Ελλάδα μέσω επιδοτήσεων τα τελευταία 30 χρόνια είναι 203 δις.
Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια, αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος  της ΕΕ. Το ζήτημα είναι πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα.
Στον μηχανισμό στήριξης της Ελλάδος συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Πέρα από τους Γερμανούς, έχουμε Ολλανδούς, Νορβηγούς, Φιλανδούς, Κύπριους, Τσέχους, Σλοβάκους κλπ. Κανένας δεν χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει.


Παραμύθι Νούμερο 4:  "Η καταστροφή του Μνημονίου"
 - Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. (μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κλπ)
  Οι κυβερνήσεις που διαχειρίσθηκαν το μνημόνιο δεν μείωσαν δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκαναν ούτε μια ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφεραν να πατάξουν την φοροδιαφυγή,  δεν έκλεισαν άχρηστους δημόσιους οργανισμούς, δεν άνοιξαν τα κλειστά επαγγέλματα, και αντ' αυτού μείωσαν μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλαν φόρους παντού. Αποτέλεσμα αυτού η ύφεση να παγιωθεί. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που διαμαρτύρονταν να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο, το κατάφεραν στο ακέραιο και παράλληλα υποστηρίζουν ότι η εφαρμογή του έφταιγε που καταρρέει η χώρα.


Παραμύθι Νούμερο 3: "Το μεγάλο φαγοπότι"
"-Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί και τα λαμόγια"
"- Σωστό, αλλά από τα 100 ευρω που δαπανά το ελληνικό κράτος, το 70% είναι μισθοί και συντάξεις, το 20%  τοκοχρεολύσια και  10% οι δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων. Στο 10% κρύβεται η διαπλοκή και οι μίζες Στο σύνολο των δαπανών η διαφθορά δεν ξεπερνά το 1,5% και άρα δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των 360δις.
Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα ότι δαπανούσαμε κάθε χρόνο 30 δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος σε 10 χρόνια, θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα."

Παραμύθι Νούμερο 2: "Ο λαός φταίει, ο λαός δεν φταίει."
Ο λαός είναι υπεύθυνος αλλά όχι κατηγορούμενος. Με τις επιλογές του και με την ανοχή του συμμετείχε στην διόγκωση της αποτυχίας. Κάθε φορά που πήγαινε να περιοριστεί το κράτος και οι δαπάνες του,  ο λαός έβγαινε με συνθήματα στους δρόμους και κατηγορούσε τους «άκαρδους» πολιτικούς σαν προδότες που ξεπουλάνε τα πάντα, τώρα με την πλάτη στον τοίχο είναι που θα πουληθούνε όλα  με το πλεονέκτημα στον αγοραστή. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα καλών προθέσεων από πολιτικούς που αποδοκιμάστηκαν από τον λαό.

  
Παραμύθι Νούμερο 1:  " Αντίσταση τώρα"
"-Πτώχευση αντί μνημόνιο. Το μνημόνιο φέρνει ύφεση και εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας."
"-Η χρεοκοπία  εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Με το μνημόνιο  η χώρα μπήκε σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως  στο ευρώ με πληθωρισμό 2,5%.  Χωρίς ευρώ και ρευστότητα, εκτοξευόμαστε σε πληθωρισμό άνω του 20%. Θα υπάρχουν μετά προοπτικές ανάπτυξης. Η προοπτική της δραχμής θα μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας, αλλά εξαρτημένους  από την φτώχια. Αν οι καταθέσεις όλων μας  μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια, η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα.
"-Το χρέος είναι απεχθές."
"- Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείτε από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν το δάνειο δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς, συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε ορατές δαπάνες του κράτους."
"-Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία."
"-Το υπουργείο Οικονομικών δημοσίευσε τη λίστα 6000 μεγάλων επιχειρήσεων που χρωστάνε στο Δημόσιο περίπου 42 δις. Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα ονόματα των επιχειρήσεων, παρατηρεί τις εξής τέσσερεις κατηγορίες:
α. Επιχειρήσεις του Δημοσίου: ΟΣΕ, Ελληνικά Πετρέλαια, ΔΕΗ, Δήμοι, δημοτικές επιχειρήσεις, αγροτικοί συνεταιρισμοί κλπ.
 β.Επιχειρήσεις που έχουν κλείσει εδώ και χρόνια: (Πειραϊκή Πατραϊκή, Μινιόν, Κατράντζος, Υβοννη, Ανατολια, Τράπεζα Κρήτης, NEW CHANNEL, Φοίνιξ, ASPIS)
γ. Εταιρίες σε διαδικασία εκκαθάρισης ή σε καθεστώς οικονομικής επιτήρησης  (GLOU,  ARTISTI ITALIANI, ΠΑΕ ΑΕΚ, ΠΑΕ Πανιώνιος, ΠΑΕ Αρης)
δ. Αυτοί που μπορούν να πληρώσουν, πολλοί  εκ των οποίων όμως περιμένουν την κατάρρευση της χώρας που θα συνδυαστεί με επαναπατρισμό κεφαλαίων (ανάμεσα τους και αντιμνημονιακοί δημοσιογραφικοί οργανισμοί)
-" Να τα πάρουμε από τους πλούσιους."
- "Η αποτίμηση των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο δεν ξεπερνά τα 16 δις και μειώνεται μέρα με τη μέρα. Το ενεργητικό των τραπεζών μπορεί να είναι περίπου 600δις, το αποθεματικό τους όμως είναι πολύ πιο κάτω από τα 20δις. Η συνολική αξία του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος είναι μόλις 4δις.
Από το σύνολο των φορολογουμένων, το 60% ή βρίσκεται στο αφορολόγητο ή έχει επιστροφή φόρου. Το 50% των ετήσιων εσόδων του κράτους οφείλονται σ΄αυτό που λέμε μεγάλο κεφάλαιο και τα υψηλόμισθα στελέχη των μεγάλων εταιρειών.
Η φοροδιαφυγή γίνεται από  μικροεπιχειρησεις και υπηρεσίες ( βιοτεχνίες, εμπορικά μαγαζιά, αυτοαπασχολούμενοι κ.α.). Οι αγρότες δεν πληρώνουν καθόλου φόρους.
Τα τεράστια κεφάλαια που κατέχουν οι εφοπλιστές είναι  από δραστηριότητες του εξωτερικού.
-"Να πατάξουμε την φοροδιαφυγή.¨"
"- Αν όλοι οι Έλληνες  αύριο το πρωί πλήρωναν τους οφειλόμενους φόρους τους, θα χρειαζόμασταν ακόμα δανεισμό για τις κάλυψη των κρατικών δαπανών .Και αν ακόμη  βάζαμε σ’ένα τραπέζι όλα τα λεφτά μας δεν θα συγκεντρώναμε πάνω από 150δις, όταν ήδη χρωστάμε 350δις στις τράπεζες, 110δις στην Τρόικα, 200δις χρωστάνε τα ασφαλιστικά μας ταμεία και 40δις για εγγυήσεις των δανείων που πήραμε. Όταν σε μια οικονομία η οικονομική δραστηριότητα κατά 60% ανήκει στο κράτος, όταν η γραφειοκρατία είναι μια παγιωμένη κατάσταση, όταν 300 επαγγέλματα είναι κλειστά, όταν οι μισθοί καθορίζονται από συλλογικές συμβάσεις, όταν έχουμε 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, όταν η φορολογία στις επιχειρήσεις φθάνει συνολικά το 68%, όταν δαπανάμε περισσότερα από ότι εισπράττουμε λόγω αυξημένων αναγκών του διογκωμένου κράτους, αυτό  μοιραία  καταρρέει.
Δυστυχώς η αριστερά ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι η διόγκωση της κουλτούρας της διόγκωσε και το κράτος το οποίο πτώχευσε.
 Δυστυχώς η επανάσταση ματαιώνεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου