1. Τα μέσα ενημέρωσης κατευθύνονται από τα κέντρα εξουσίας των μνημονιακών συμφερόντων. Πως όμως αυτό είναι δυνατό να ισχύσει σε σημαντικό βαθμό, όταν σχεδον σε κάθε κανάλι και κάθε εφημερίδα, υπάρχουν δημοσιογράφοι που ανοικτά δηλώνουν ότι είναι κατά της κυβέρνησης; Όταν συγκεκριμένες εφημερίδες με μεγάλη κυκλοφορία αποτελούν κομματικά όργανα ή έχουν κηρύξει πόλεμο "αντίστασης" όπως λένε; Εξάλλου, σε όλα τα κόμματα υπαρχουν επιτελεία που διαχέουν πληροφορίες και σχολιάζουν δημοσίευεσεις.
Ο Γκράμσι υποστηρίζει πως σε κάθε κοινωνία, αυτή που διαμορφώνει τον δημόσιο λόγο ειναι η μέση αστική ταξη, όχι οι ιδιαίτερα πλούσιοι, αλλά αυτοί που εχουν πρόσβαση στην πολιτική εξουσία και επηρρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολλών, όπως π.χ. είναι οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πανεπιστημιακοί, οι καλλιτέχνες ή η ελίτ των συνδικαλιστών που διαπραγματεύεται εκ μέρους των πολλών εργαζομένων και διαμορφώνει το πλαίσιο των συλλογικών διεκδικήσεων.
Ο Γκράμσι υποστηρίζει πως σε κάθε κοινωνία, αυτή που διαμορφώνει τον δημόσιο λόγο ειναι η μέση αστική ταξη, όχι οι ιδιαίτερα πλούσιοι, αλλά αυτοί που εχουν πρόσβαση στην πολιτική εξουσία και επηρρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολλών, όπως π.χ. είναι οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πανεπιστημιακοί, οι καλλιτέχνες ή η ελίτ των συνδικαλιστών που διαπραγματεύεται εκ μέρους των πολλών εργαζομένων και διαμορφώνει το πλαίσιο των συλλογικών διεκδικήσεων.
2.Το 'πανίσχυρο" κράτος ξέρει τι δίνει και τι παίρνει. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε καν η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η ηλεκτρονική παρακολούθηση της αγοράς ιατρικών σκευασμάτων και φαρμάκων, το μητρώο δημοσίων υπαλλήλων, το διπλογραφικό σύστημα πληρωμών στους ΟΤΑ, η κεντρική αναλογιστική παρακολούθηση των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. Μέτρα που επιβλήθηκαν από τα ξένα κέντρα που μας κατευθύνουν...
3. Μια ΔΕΚΟ πρέπει να είναι κερδοφόρα εφόσον είναι μονοπωλιακού χαρακτήρα. Κι όμως μπορεί να είναι χρεωμένη επειδή ο δανεισμός τους επί χρόνια επιτρεπόταν με μια απόφαση προέδρου ή διεθυντή άμεσα, χωρίς την προηγούμενη έγκριση κάποιου προιστάμενου του κράτους.
4. Ο ΄Ελληνας πολίτης απολαμβάνει το κράτος δικαίου και την ισονομία. Παρότι δεν έχει ο μέσος πολίτης εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες που
επηρρεάζουν την καθημερινή του ζωή, όπως οι πολεοδομικές διατάξεις, τα
δικαιώματα του ως καταναλωτής, η κατανομή εσόδων και εξόδων των Δήμων,
οι πηγές χρηματοδότησης των κομμάτων. Πολλοί προνομιούχοι κλάδοι είχαν στις "καλές εποχές" τα δικά τους επικουρικά ταμεία, τα ιδιαίτερα τους επιδόματα, τους δικούς τους γιατρούς.
5. Η Ελλάδα είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Στη Δυτική Ευρώπη, το κράτος λειτουργεί κανονικά. Όσο έντονες κι αν είναι οι ζυμώσεις, εκφράζει τη βούληση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, μέσα από το νομοθετικό έργο. Φυσικά υπάρχουν και εκεί συμφέροντα ομάδων που συγκρούονται, αλλά όταν ψηφιστεί ένας νόμος υπάρχει ένας πάγιος μηχανισμός που θα τον εφαρμόσει όπως τον σχεδίασαν. Τίθενται στόχοι από τις κυβερνήσεις και οι νόμοι ψηφίζονται για να επιτευχθούν. Τα αποτελέσματα ταξιολογούνται. Αν υπάρχουν λάθη που διαπιστώνονται στην πράξη ή ατέλειες λαμβάνονται διορθωτικά μέτρα.
6. Η Ελλάδα βγάζει τα καλύτερα μυαλά και τα στέλνει έξω. Η Ελλάδα απλά παράγει πληθώρα επιστημόνων που δεν τις χρειαζονται, διότι τα πτυχία τους δεν έχουν αντίκρυσμα στην ελληνική αγορά. Όσο δεν υπάρχει έρευνα στην αγορά της εργασίας και πλάνο, με βάση το οποίο τα Πανεπιστήμια θα προσαρμόζονται στις ανάγκες της, όσο δεν συνεργάζονται οι επιχειρήσεις με τα Πανεπιστήμια και παράλληλα το να ξεκινήσει κάποιος μια δική του επιχείρηση, θα παραμένει ένα ιδιαίτερα ακανθώδες ζήτημα, τόσο αυτό θα συνεχίζεται. Πάντα, μέσα σε αυτήν την πληθώρα πτυχιούχων θα υπάρχουν κάποια "καλά μυαλά" και η δίψα τους για δουλειά και επιτυχία, θα τα οδηγεί σε μια λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, όπου όταν βρίσκουν τις κατάλληλες συνθήκες, εκτοξεύονται.
7. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν έχει βάλει βόμβα στα θεμέλια του ελληνικού κράτους. Από τα 12 δισ. της δημόσιας δαπάνης για την υγεία, μόνο τα 4 δισ. προέρχονται από εισφορές, αλλά όποιος δεν έχει εισφορές, μένει χωρίς κάλυψη. Την στιγμή που οι υψηλές εισφορές στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΕ αποθαρρύνουν την έναρξη επιχειρήσεων και την πρόσληψη υπαλλήλων, το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, συνεπικουρούμενο από το τεράστιο ζήτημα της υπογεννητικότητας. Μέσα σε τρία χρόνια, εκατομμύρια πολίτες έχασαν το δικαίωμα πρόσβασης στο ΕΣΥ και στον ΕΟΠΥΥ γιατί έμειναν ανασφάλιστοι. Η κοινωνική αλληλεγγύη επιβάλλει αναδιάρθρωση στο δημόσιο σύστημα υγείας με ισότιμη και καθολική πρόσβαση, χωρίς ασφαλιστικά ταμεία, όπως ήταν και η αρχική σύλληψη το 1982, μέχρι να την αλλοιώσουν οι ισχυρές συντεχνίες.
8. Η ελληνική παιδεία είναι δωρεάν. Είναι απλά τα παραδείγματα που το διαψεύδουν. Οι περισσότεροι Έλληνες στέλνουν τα παιδιά του σε φροντιστήρια για να μάθουν ξένες γλώσσες και να προετοιμαστούν για το Πανεπιστήμιο, πληρώνοντας αρκετά σημαντικά ποσά από τον οικογενειακό προυπολογισμό, Επίσης, πρέπει να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν ένα έγγραφο που θα πιστοποιεί ότι γνωρίζουν τη χρήση υπολογιστή, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία ανάμεσα στον τίτλο και τις γνώσεις τους. Πράττουν το ίδιο για να συμμετέχουν σε εξετάσεις, οι οποίες θα τους δώσουν την δυνατότητα να αποκτήσουν έναν τίτλο ξένης γλώσσας. Τέλος, οι περισσότεροι φοιτητές πληρώνουν πολλά χρήματα για την σίτιση και τη στέγαση τους.
9. Οι φόροι στην χώρα μας είναι σωστοί αλλά κανείς δεν τους πληρώνει. Υπάρχουν χιλιάδες μικρά εμπορικά καταστήματα, ταβέρνες και συνεργεία που ο εφοριακός ξέρει οτι αν επιμείνει στο γράμμα του νόμου, το μαγαζί θα κλείσει. Το ξέρουνε και εκείνοι που ψήφισανε τους νόμους, με πλήρη συνείδηση οτι δεν θα πολύ-ισχύουν.. Το γνωρίζουν και ευαίσθητοι πολίτες, που στηλιτεύουν την παρανομία του ενός αλλά αδιαφορούν ή και επικροτούν για την παρανομία του άλλου.
Όταν οι νόμοι είναι σε μεγάλη απόσταση από την πραγματική κατάσταση της αγοράς΄και εφαρμόζονται επιλεκτικά, εκείνος που συμμορφώνεται έχει μεγάλο μειονέκτημα απέναντι στους ανταγωνιστές του (διότι θα έχει μεγαλύτερο κόστος παραγωγής και λειτουργίας). Αν συμμορφώνονταν όλοι, μόνο τότε θα μπορούσαν να επιβιώσουν όλοι σε τέτοιους νόμους.
10.Η αξιολόγηση θα βελτιώσει το δημόσιο. Το πρόβλημα όμως είναι πως το μοντέλο της αξιολόγησης που εφαρμόζεται είναι κοινής φιλοσοφίας για όλες τις υπηρεσίες, ενώ το αντικείμενο τους είναι πολύ διαφορετικό; Σε πολλές περιπτώσεις πρόκεται απλά για αξιολόγηση κάποιων δευτερευόντων στοιχείων, όπως η εν γένει συμπεριφορά του και η ικανότητα συνεργασίας και όχι του ίδιου του αντικειμένου, που έχει ο υπάλληλος. Πέραν, του περίεργου πλαφόν 15%, που δεν έχει κάποια λογική, (απλά καταπολεμείται ένας παραλογισμός με έναν άλλο), η αδυναμία έγκειται και στον σκοπό της αξιολόγησης. Αν δηλαδή, στόχος είναι να λιγοστέψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, τότε προφανώς πρέπει να αναζητηθούν οι φορείς και οι θέσεις που περισσεύουν, όχι τα άτομα. Και αν είναι ένα Feedback για να βελτιωθούν κάποιοι υπάλληλοι, τότε μάλλον πάλι θα οδηγήσει σε μια περιττή δαπάνη, που δεν θα επικεντρώνεται σε μη ουσιαστικά θέματα.
5. Η Ελλάδα είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Στη Δυτική Ευρώπη, το κράτος λειτουργεί κανονικά. Όσο έντονες κι αν είναι οι ζυμώσεις, εκφράζει τη βούληση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, μέσα από το νομοθετικό έργο. Φυσικά υπάρχουν και εκεί συμφέροντα ομάδων που συγκρούονται, αλλά όταν ψηφιστεί ένας νόμος υπάρχει ένας πάγιος μηχανισμός που θα τον εφαρμόσει όπως τον σχεδίασαν. Τίθενται στόχοι από τις κυβερνήσεις και οι νόμοι ψηφίζονται για να επιτευχθούν. Τα αποτελέσματα ταξιολογούνται. Αν υπάρχουν λάθη που διαπιστώνονται στην πράξη ή ατέλειες λαμβάνονται διορθωτικά μέτρα.
6. Η Ελλάδα βγάζει τα καλύτερα μυαλά και τα στέλνει έξω. Η Ελλάδα απλά παράγει πληθώρα επιστημόνων που δεν τις χρειαζονται, διότι τα πτυχία τους δεν έχουν αντίκρυσμα στην ελληνική αγορά. Όσο δεν υπάρχει έρευνα στην αγορά της εργασίας και πλάνο, με βάση το οποίο τα Πανεπιστήμια θα προσαρμόζονται στις ανάγκες της, όσο δεν συνεργάζονται οι επιχειρήσεις με τα Πανεπιστήμια και παράλληλα το να ξεκινήσει κάποιος μια δική του επιχείρηση, θα παραμένει ένα ιδιαίτερα ακανθώδες ζήτημα, τόσο αυτό θα συνεχίζεται. Πάντα, μέσα σε αυτήν την πληθώρα πτυχιούχων θα υπάρχουν κάποια "καλά μυαλά" και η δίψα τους για δουλειά και επιτυχία, θα τα οδηγεί σε μια λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, όπου όταν βρίσκουν τις κατάλληλες συνθήκες, εκτοξεύονται.
7. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν έχει βάλει βόμβα στα θεμέλια του ελληνικού κράτους. Από τα 12 δισ. της δημόσιας δαπάνης για την υγεία, μόνο τα 4 δισ. προέρχονται από εισφορές, αλλά όποιος δεν έχει εισφορές, μένει χωρίς κάλυψη. Την στιγμή που οι υψηλές εισφορές στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΕ αποθαρρύνουν την έναρξη επιχειρήσεων και την πρόσληψη υπαλλήλων, το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, συνεπικουρούμενο από το τεράστιο ζήτημα της υπογεννητικότητας. Μέσα σε τρία χρόνια, εκατομμύρια πολίτες έχασαν το δικαίωμα πρόσβασης στο ΕΣΥ και στον ΕΟΠΥΥ γιατί έμειναν ανασφάλιστοι. Η κοινωνική αλληλεγγύη επιβάλλει αναδιάρθρωση στο δημόσιο σύστημα υγείας με ισότιμη και καθολική πρόσβαση, χωρίς ασφαλιστικά ταμεία, όπως ήταν και η αρχική σύλληψη το 1982, μέχρι να την αλλοιώσουν οι ισχυρές συντεχνίες.
8. Η ελληνική παιδεία είναι δωρεάν. Είναι απλά τα παραδείγματα που το διαψεύδουν. Οι περισσότεροι Έλληνες στέλνουν τα παιδιά του σε φροντιστήρια για να μάθουν ξένες γλώσσες και να προετοιμαστούν για το Πανεπιστήμιο, πληρώνοντας αρκετά σημαντικά ποσά από τον οικογενειακό προυπολογισμό, Επίσης, πρέπει να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν ένα έγγραφο που θα πιστοποιεί ότι γνωρίζουν τη χρήση υπολογιστή, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία ανάμεσα στον τίτλο και τις γνώσεις τους. Πράττουν το ίδιο για να συμμετέχουν σε εξετάσεις, οι οποίες θα τους δώσουν την δυνατότητα να αποκτήσουν έναν τίτλο ξένης γλώσσας. Τέλος, οι περισσότεροι φοιτητές πληρώνουν πολλά χρήματα για την σίτιση και τη στέγαση τους.
9. Οι φόροι στην χώρα μας είναι σωστοί αλλά κανείς δεν τους πληρώνει. Υπάρχουν χιλιάδες μικρά εμπορικά καταστήματα, ταβέρνες και συνεργεία που ο εφοριακός ξέρει οτι αν επιμείνει στο γράμμα του νόμου, το μαγαζί θα κλείσει. Το ξέρουνε και εκείνοι που ψήφισανε τους νόμους, με πλήρη συνείδηση οτι δεν θα πολύ-ισχύουν.. Το γνωρίζουν και ευαίσθητοι πολίτες, που στηλιτεύουν την παρανομία του ενός αλλά αδιαφορούν ή και επικροτούν για την παρανομία του άλλου.
Όταν οι νόμοι είναι σε μεγάλη απόσταση από την πραγματική κατάσταση της αγοράς΄και εφαρμόζονται επιλεκτικά, εκείνος που συμμορφώνεται έχει μεγάλο μειονέκτημα απέναντι στους ανταγωνιστές του (διότι θα έχει μεγαλύτερο κόστος παραγωγής και λειτουργίας). Αν συμμορφώνονταν όλοι, μόνο τότε θα μπορούσαν να επιβιώσουν όλοι σε τέτοιους νόμους.
10.Η αξιολόγηση θα βελτιώσει το δημόσιο. Το πρόβλημα όμως είναι πως το μοντέλο της αξιολόγησης που εφαρμόζεται είναι κοινής φιλοσοφίας για όλες τις υπηρεσίες, ενώ το αντικείμενο τους είναι πολύ διαφορετικό; Σε πολλές περιπτώσεις πρόκεται απλά για αξιολόγηση κάποιων δευτερευόντων στοιχείων, όπως η εν γένει συμπεριφορά του και η ικανότητα συνεργασίας και όχι του ίδιου του αντικειμένου, που έχει ο υπάλληλος. Πέραν, του περίεργου πλαφόν 15%, που δεν έχει κάποια λογική, (απλά καταπολεμείται ένας παραλογισμός με έναν άλλο), η αδυναμία έγκειται και στον σκοπό της αξιολόγησης. Αν δηλαδή, στόχος είναι να λιγοστέψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, τότε προφανώς πρέπει να αναζητηθούν οι φορείς και οι θέσεις που περισσεύουν, όχι τα άτομα. Και αν είναι ένα Feedback για να βελτιωθούν κάποιοι υπάλληλοι, τότε μάλλον πάλι θα οδηγήσει σε μια περιττή δαπάνη, που δεν θα επικεντρώνεται σε μη ουσιαστικά θέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου