Πόσο μας αποβλακώνει η Google;

Το 2008 ο Nicolas G.Carr, συγγραφέας τεχνολογίας, δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό The Atlantic, με τίτλο «Is Google making us stupid?», όπου το κύριο επιχείρημά του ήταν ότι το διαδίκτυο θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες στη γνωστική μας λειτουργία, καθώς μειώνει την ικανότητά μας για συγκέντρωση και περισυλλογή.

Το δοκίμιο του Carr συζητήθηκε εκτεταμένα στα μέσα ενημέρωσης και τη μπλογκόσφαιρα και η επιχειρηματολογία για το θέμα παραμένει ζωντανή και σήμερα.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η ανάγνωση στο διαδίκτυο είναι γενικά, μια ρηχή φόρμα.

Παρά το γεγονός ότι σήμερα διαβάζουμε πολύ περισσότερο από όσο διαβάζαμε τη δεκαετία του 70, αυτό κρύβει ορισμένους κινδύνους.

Μεταξύ άλλων, ο Carr υποστηρίζει ότι δεν διαβάζουμε στο διαδίκτυο με τον ίδιο τρόπο που διαβάζουμε ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή ένα ακαδημαϊκό σύγγραμμα ή ακόμα ένα άρθρο σε μια εφημερίδα.

Αλλάζει άραγε ο τρόπος που διαβάζουμε στο διαδίκτυο και τον τρόπο που σκεφτόμαστε;

Τυπικά οι χρήστες του διαδικτύου δεν διαβάζουν πάνω από 2-3 παραγράφους σε κάθε άρθρο.

Είναι πολύ πιθανό ακόμα και το άρθρο που διαβάζετε τώρα, να το σταματήσετε στην πρώτη παράγραφο, όχι απαραίτητα επειδή δεν είναι άξιο ενδιαφέροντος, αλλά μπορεί την ώρα που διαβάζετε να έρθει ένα email στο inbox σας ή ένας φίλος στο facebook να σας στείλει κάποιο μήνυμα το οποίο θα σπεύσετε να διαβάσετε.

Η προσοχή μας στο διαδίκτυο μειώνεται διαρκώς, καθώς αναρίθμητα πράγματα μπορεί να μας τραβήξουν την προσοχή ανά πάσα στιγμή.

Θα έχετε ίσως προσέξει ότι τα άρθρα που διαβάζουμε στο νετ, τείνουν να γίνονται ολοένα και μικρότερα σε έκταση, μια τακτική που ακολουθούν και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης όπως οι εφημερίδες, τα περιοδικά και η τηλεόραση.

Όσο πιο μικρό, τόσο πιο καλό και πιο εύκολο να διατηρήσει την προσοχή του αναγνώστη.

Εκείνοι που απασχολούνται στο διαδίκτυο για εμπορικούς σκοπούς, συλλέγουν ακατάπαυστα τις πληροφορίες  που αφήνουμε πίσω μας καθώς πετάμε από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα και το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει, είναι να μας κάνουν καλύτερους αναγνώστες.

Το μόνο που τους απασχολεί είναι να μας τραβήξουν την προσοχή, για να καταφέρουν να μας πουλήσουν τις διαφημίσεις τους.

Όσο διαβάζουμε online, λέει ο Carr, τείνουμε να γινόμαστε απλοί αποκωδικοποιητές πληροφοριών.

Σιγά-σιγά χάνουμε την ικανότητά μας να διαβάζουμε βαθιά ένα κείμενο, να το ερμηνεύουμε και να κάνουμε τις πνευματικές συνδέσεις που χρειαζόμαστε.

Όταν για παράδειγμα, διαβάζουμε ένα τυπωμένο λογοτεχνικό βιβλίο απερίσπαστοι στον καναπέ μας, μας επιτρέπεται να κάνουμε τους δικούς μας συνειρμούς σε σχέση με τα λεγόμενα του συγγραφέα, να στοχαστούμε το θέμα που πραγματεύεται, το μυαλό μας να ακολουθήσει τις δονήσεις του.

Με την υπερφόρτωση πληροφοριών κινδυνεύουμε να χάσουμε την εσωτερική μας πυκνότητα και να γίνουμε απλά συλλέκτες πληροφοριών.

Στην εποχή του λογισμικού, οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται σαν υπολογιστές.

Οι νευροβιολόγοι λένε ότι χάρη στην πλαστικότητα του εγκεφάλου μας, η προσαρμογή γίνεται και σε βιολογικό επίπεδο.

Η Google συλλέγει καθημερινά εκατομμύρια εκατομμυρίων πληροφορίες, διεξάγοντας χιλιάδες πειράματα και χρησιμοποιεί τα αποτελέσματα για να βελτιώσει τους αλγόριθμους που ελέγχουν όλο και περισσότερο, το πώς οι άνθρωποι βρίσκουν πληροφορίες και τι νόημα βγάζουν μέσα από αυτές.

Κατά την άποψη της Google -η οποία επιδιώκει να φτιάξει την τέλεια μηχανή αναζήτησης, που θα καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοούμε και θα μας δίνει πίσω ακριβώς ό,τι θέλουμε- όσο περισσότερα κομμάτια πληροφορίας μπορούμε να συλλέξουμε και όσο πιο γρήγορα εξάγουμε την ουσία τους, τόσο πιο παραγωγικοί στοχαστές γινόμαστε.

Αν και δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή μακροχρόνιες ψυχικές και νευρολογικές μελέτες που να έχουν αποδώσει συμπεράσματα σχετικά με τους ισχυρισμούς του Carr, μια μελέτη του UCLA μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, αφού δεν έγινε ξεκάθαρο αν το εύρος στη δραστηριότητα του εγκεφάλου τη στιγμή της διαδικτυακής αναζήτησης, διευκόλυνε την ανάγνωση ή υπερφόρτωσε το μυαλό.

Επειδή οφείλω να ομολογήσω πως με την έρευνα που έκανα για να σας παρουσιάσω αυτό το άρθρο, το κεφάλι μου έγινε κουδούνι, θα κλείσω την παρουσίαση επισημαίνοντας τελικά, πως στο επιστημονικό περιοδικό Edge η συζήτηση που έγινε σχετικά με το δοκίμιο του Carr, κατέληξε πως είναι ευθύνη των προσώπων να ελέγχουν τη χρήση του διαδικτύου, έτσι ώστε να μην επηρεάζουν τη γνωστική λειτουργία τους.

Κρατάω αυτό το συμπέρασμα ως το πιο σημαντικό και θα έλεγα εν κατακλείδι, πως δεν ξέρω αν η Google μας κάνει πιο ηλίθιους, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να προσέχουμε να μην το κάψουμε από την πολλή -συχνά - άχρηστη πληροφορία.

Μέχρι να μας πουν και οι επιστήμονες τα συμπεράσματά τους, ας έχουμε το νου μας.

Κι αυτό είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.

Πηγή:www.eyedoll.gr