Συρία, μια χώρα σε εφιάλτη

Σύμφωνα με τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις, πάνω από 2 εκατομμύρια είναι οι Σύριοι που χρειάζονται επειγόντως βοήθεια. Ανάμεσα σε αυτούς και πολλά παιδιά, που έγιναν μάρτυρες αιματηρών γεγονότων και είδαν μέλη της οικογένειας τους να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια τους. Από τη μια μέρα στην άλλη μετατράπηκε η ανέμελη παιδική ζωή σε έναν εφιαλτικό αγώνα επιβίωσης.

Ο θάνατος είναι στοιχείο της καθημερινότητας αυτών των ανθρώπων, καθώς 5000 άτομα χάνουν τη ζωή τους κάθε μήνα. Μητέρες που κλαίνε, πατέρες που χάνονται, κατεστραμένα κτίρια και δρόμοι, άνθρωποι που αιμοραγούν, εκκωφαντικοί θόρυβοι και ανατριχιαστική ησυχία είναι μερικές μόνο από τις εικόνες που γεμίζουν την καθημερινότητα τους.

Νεαρά αγόρια και κορίτσια είναι πολύ συχνά ανάμεσα στα πολυάριθμα θύματα των τυφλών επιθέσεων. Πολλές φορές μάλιστα εξαναγκάζονται να πολεμήσουν. Σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται σαν αγγελιοφόροι, κατάσκοποι, φύλακες, μεταφορείς, ακόμα και σαν ανθρώπινες ασπίδες. Η σεξουαλική βία είναι επίσης αρκετά συχνό φαινόμενο, που οδηγεί πολλές οικογένειες στην φυγή. Πολλές μαρτυρίες υπάρχουν και για βασανιστήρια σε παιδιά.

Και αν στην Ελλάδα μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά που καταστράφηκε εξαιτίας και του διεθνούς "ενδιαφέροντος" (κατά μια εκδοχή ανάγνωσης των γεγονότων), τότε η Συρία είναι μια χώρα ολάκαιρη με διπλάσιο πληθυσμό, που έχει καταστραφεί και σίγουρα συνυπεύθυνη σε αυτό είναι η διεθνής αδιαφορία. Εκατομμύρια είναι αυτοί που δεν έχουν να φάνε, σε αρκετές περιοχές δεν υπάρχει ούτε πόσιμο νερό, ενώ συχνά κατεστραμμένο είναι και το σύστημα αποχέτευσης. Τα λοιμώδη νοσήματα και οι εντερικές διαταραχές βρίσκονται σε έξαρση. Ακόμα και οι υδροφόρες, όπως και οι δεξαμενές με πόσιμο νερό αποτελούν στόχο των εχθροπραξιών.Το ίδιο συμβαίνει με τα νοσοκομεία, καθώς το ένα τρίτο αυτών έχουν δεχθεί επίθεση και επλήγησαν σε ανεπανόρθωτο βαθμό. Χωρίς θέρμανση και ρεύμα ζούνε καθημερινά πολλές οικογένειες στοιβαγμένες σε σπίτια συγγενών και φίλων ή σε σταύλους και αποθήκες, Περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι εγκατέλειψαν ήδη τη χώρα. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς είναι παιδιά ή ανήλικοι. Ο αριθμός αυτός ανέβηκε δραματικά από τις αρχές του 2013. 

Οι δραματικές εκκλήσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων που καλουν τον ΟΗΕ να λάβει δράση δεν έχουν φέρει κάποιο ουσαστικό αποτέλεσμα ακόμα.