Μιας
που τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ακόμα προσπαθεί να πετύχει αυτό
που χίλιες φορές της έχει υποδειχθεί η ελληνική κυβέρνηση, τουτέστιν να
βελτιώσει τα έσοδα από τους φόρους, ενώ μάλιστα συζητιούνται πάλι και
ακούγονται περίεργα πράγματα, αξίζει να δει κανείς ποιά είναι η αγαπημένη λογική αυτών
που δεν θέλουν να αντικρύσουν και να αντιμετωπίσουν τη πραγματικότητα και
σκέφτονται ένα σωρό βλακώδη και επώδυνα μέτρα ώστε να το αποφύγουν. Μερικά από τα καταπληκτικά επινοήματα, τα οποία σε κανένα μνημόνιο δεν ήταν γραμμένα, που είχαν σκοπό να
συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανάκαμψη των εσόδων, έγιναν με τα ακόλουθα
σκεπτικά:
- θα ενσωματώσουμε το χαράτσι στον λογαριασμό
της ΔΕΗ, για να μη μας ξεφύγει κανένα ακίνητο. Εντάξει, μόνο που τώρα
μερικές χιλιάδες παροχές έχουν κοπεί.
-θα
εξισώσουμε τον φόρο του πετρέλαιου θέρμανσης με αυτόν του πετρελαίου κίνησης
για να πολεμήσουμε το λαθρεμπόριο. -Γιατί; -Για να περιορίσουμε τα διαφυγόντα
κέρδη.
Ωραία
τα καταπολέμησατε, αλλά τώρα δεν βάζει κανένας πετρέλαιο, τι κατορθώθηκε ακριβώς;
-θα τους
δώσουμε όλους κίνητρο να ζητάνε αποδείξεις. Θα εκπίπτουν από το
φορολογήσιμο εισόδημα....Τελικά πιο πολλά δώσατε παρά πήρατε...
- Θα
αυξήσουμε τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων και τη φορολογία τους διότι δεν
αντιστοιχούν στις τιμές της αγοράς. Αποτέλεσμα: Έφτασαν οι τιμές στα ύψη, ούτε
να νοικίασεις μπορείς, ούτε να αγοράσεις. Πάλι δεν αντιστοιχούν οι τιμές της
αγοράς με τις αντικειμενικές αξίες, μόνο που τώρα οι μεν είναι χαμηλότερες από
τις δε, ενώ πριν συνέβαινε το αντίστροφο.
-Θα
τσακίσουμε τους πάντες στους φόρους για να αυξήσουμε τα έσοδα από τη φορολογία.
Μα το νόημα της φορολογίας είναι να δημιουργεί το κράτος υποδομές και να τις
συντηρεί. Η φορολογία χρησιμοποιείται για να εξασφαλίζεται στους πολιτες
πρόνοια και ποιότητα ζωής. Όταν κάποιες δαπάνες δεν είναι υπερ του συνόλου,
αλλά μονο μιας περιορισμένης μερίδας ανθρώπων και είναι δυσβάστακτες, τότε προφανώς τις καταργείς.
Δεν αυξάνεις τη φορολογία για να μπορείς να τις καλύψεις.
Οι ιδέες αυτές είναι κάθε φορά έμπνευση ενός διαφορετικού πολιτικού μας αστέρα (Αλογοσκούφης, Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου κλπ), ο οποίος στη θεωρία είναι πολύ καλός, αλλά όταν έρχεται η ώρα της πράξης, αποκαθηλώνεται. Όλα αυτά θυμίζουν ένα ανέκδοτο, για το οποίο δεν πήγαινε το μυαλό πως είναι τόσο διδακτικό:
Ήταν
ένας φαλακρός και πάει στο γιατρό:
-Γιατρέ, μπορείτε να κάνετε κάτι για την φαλάκρα μου;
Και του λέει ο γιατρός:
-Πάρτε αυτό το μπουκαλάκι, κάντε και δύο επαλείψεις την ημέρα και θα βγάλετε
μαλλιά, αλλά ποτέ μη διαβάσετε τις οδηγίες.
Ξεκίνησε λοιπόν τη θεραπεία. Μετά από λίγες μέρες είδε ότι δεν είχε βγάλει
καθόλου μαλλιά, αλλά το κεφάλι του είχε μικρύνει και είχε γίνει σαν ένα πεπόνι.
Τότε πήρε τηλέφωνο στον γιατρό και του λέει:
-Γιατρέ,
δεν έβγαλα μαλλιά, αλλά το κεφάλι μου έχει μικρύνει λίγο!
-Δεν πειράζει. Τα πάτε μια χαρά. Συνεχίστε , αλλά μη διαβάσετε τις οδηγίες.
Περνάνε κι άλλες μέρες και δεν έχει βγάλει ούτε τρίχα. Και το κεφάλι του έχει
μικρύνει κι άλλο. Παίρνει πάλι τον γιατρό τηλέφωνο:
-Γιατρέ, ακόμα δεν έβγαλα μαλλιά και το κεφάλι μου έχει γίνει σαν πορτοκάλι!
-Πολύ καλά πάτε. Συνεχίστε, αλλά μη διαβάσετε τις οδηγίες.
Περνάει ένας μήνας και ακόμα δεν είχε βγάλει ούτε μία τρίχα. Το κεφάλι του είχε
γίνει σαν μπαλάκι του τένις. Ξανακαλεί στο γιατρό:
-Γιατρέ, το κεφάλι μου μίκρυνε κι άλλο και δεν έχει ούτε μια τρίχα!
-Δεν πειράζει. Συνεχίστε, αλλά μη διαβάσετε τις οδηγίες.
Συνεχίζει την θεραπεία και το κεφάλι του έχει γίνει σαν μπαλάκι του
πινγκ-πονγκ! Τότε λέει στον γιατρό:
-Ε, δε γίνεται, θα
διαβάσω τις οδηγίες γιατρέ!
-Μα βέβαια, τώρα μπορείτε
να τις διαβάσετε.
Και οι οδηγίες χρήσης
έλεγαν: «όταν το κεφάλι, φθάσει στο μέγεθος από μπαλάκι του πιγκ-πογκ, τότε χτενίστε
τα φρύδια προς τα πάνω...».
Κάπως έτσι συρρικνώνετε και αποδομείται η ελληνική οικονομία με σκοπό να εμφανίσει τελικά κάποια θετικά μεγέθη. Δεν είναι μόνο τα φοροεισπρακτικά μέτρα, ακόμα και η γενική οδηγία για περιορισμό του κράτους ερμηνεύεται ως ένα είδος κατεδάφισης, αντί να αποτελεί μια προσπάθεια ανακατασκευής. Ακόμα και η προσπάθεια για αλλαγή του συνταξιοδοτικού, ερμηνεύεται ως περαιτέρω επιβάρυνση των ήδη αδικημένων. Όπως και ο στόχος της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας ταυτίστηκε με μια απόπειρα μείωσης των εισοδημάτων, κάτι που για κανένα λόγο δεν είναι απαραίτητο. Το παν σε κάθε ενέργεια των κυβερνήσεων μας είναι να βγουν τα νούμερα, αδιαφορώντας για τη πραγματικότητα που βγάζει μάτια και την οποία ΜΜΕ, συμπολίτευση και αντιπολίτευση φροντίζουν να θολώνουν με πατριωτικές φανφάρες και έχοντας μας πρήξει με τη λέξη μνημόνιο. Κάποιοι δεν το διάβασαν (ποιό από όλα;) και κάποιοι άλλοι το πήραν και είπαν: "καλά φέρτο εδώ και εγώ θα κάνω ότι με βολεύει, όπως με βολεύει, όταν με βολεύει..."
Με τις υγείες μας λοιπόν εν
όψει των νέων αριστουργημάτων...