- Βλέπω στους «τοίχους» φίλων μου αναρτήσεις που είμαι σίγουρος πως δεν διάβασαν ολόκληρες αλλά απλά τους άρεσε ο τίτλος. Μια φράση στο κείμενο μπορεί να γίνει σημαία δημαγωγικής εκμετάλλευσης. Μιλώ με γνωστούς που τους θεωρώ νοήμονες και μου απαντάνε με παρόλες, παπαγαλίζουν συνθήματα και όταν του απαντώ με επιχειρήματα απλά «κλείνουν» και αισθάνομαι πως απευθύνομαι σε τοίχο.
Είναι πολλοί αυτοί που το βιοτικό τους επίπεδο έπεσε σε 2 χρόνια από την μεσαία τάξη κάτω από τα όρια της φτώχιας. Βλέπω την απελπισία στα μάτια τους και μια σπίθα μίσους για του «κακούς» Ευρωπαίους που μας έφεραν εδώ. Όταν τους ρωτώ εάν δεν έχουμε ευθύνη καμία εμείς; η απάντηση είναι ΟΧΙ θέλουν να μας πάρουν τον πλούτο μας. Θέλουν να μας αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί...
Μάλλον γερνάω γιατί νιώθω πως δεν έχω άλλο κουράγιο να διαπραγματεύομαι τα για έμενα αυτονόητα, έχοντας απέναντι μου μια πλειοψηφία «μεταιχμιακών προσωπικοτήτων» που δεν τους ενδιαφέρει πως, τι και ποιος αρκεί να μην χάσουν τα κεκτημένα, είτα τα δικαιούνται είτε όχι , κι ας σημαίνει αυτό τον θάνατο μιας χώρας.
Είμαστε Έλληνες. Εμείς δώσαμε τα φώτα στους κουτόφραγκους. Μπλα μπλα μπλα … κουράστηκα πραγματικά να ακούω τα ιδία και τα ιδία, δεκαετίες τώρα. Θεωρίες περι ανωτερότητας του ελληνικού λάου και συνωμοσιολογίες για όσους θέλουν να μας καταστρέψουν. Σαν τους Εβραίους ένα πράγμα, χωρίς όμως την ευφυΐα και δημιουργικότητα τους, μπορούμε να κάνουμε την έρημο να ανθίσει. Παρεμπιπτόντως ο τόπος μας δεν είναι έρημος αλλά το καλύτερο χωράφι της Ευρώπης
Κάθε μέρα απογοητεύομαι και περισσότερο. Πίστεψα πως «η κρίση» θα μας αφύπνιζε. Έκανα λάθος … βρήκαμε την εύκολη λύση. Φταίει το μνημόνιο. Τι είναι αυτό; Τι λέει; Γιατί χρειάστηκε μνημόνιο; Κάνεις δεν το συζητά. Είναι ο εχθρός, δεν το θέλω, θέλω πίσω το παιχνίδι μου.
Εάν η συνείδηση μου και οι οικογενειακές συνθήκες μου το επέτρεπαν θα είχα ήδη μεταναστεύσει. Μπορεί να αναγκαστώ να το κάνω, δεν ξέρω. Θα λυπηθώ βαθειά γιατί την αγαπώ πολύ αυτή την χώρα και την πονώ, αλλά από την άλλη θα χαρώ που θα αφήσω πίσω μου την κακομοιριά, την αμορφωσιά, την επιπολαιότητα, τον παραλογισμό και την κουτοπονηριά της.
Στην συνέχεια διαβάζω ένα κείμενο που κάποιος ανέβασε ανυπόγραφο στο Google και τιτλοφορείται: "τα 10 μεγαλύτερα ψέμματα της ελληνικής κοινωνίας". Πρόκειται στην ουσία για το πλαίσιο, μέσα στο οποίο επιβλήθηκε στον Έλληνα, να κατανοήσει την κρίση. Ποιά είναι τα ψέμματα αυτά;
1."Όπου επενέβη το ΔΝΤ επήλθε η καταστροφή!" Όχι βέβαια. Όπως σωστά επισημαίνεται, στο ΔΝΤ κατέφυγε η Αγγλία το 1979, Η Τουρκία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και η Βραζιλία. Οι χώρες αυτές ανήκουν στα 20 ισχυρότερα κράτη του πλανήτη. Ανεπιβεβαίωτο, αλλά υποστηρίζεται στο κείμενο, από τις 20 οικονομίες που κατέφυγαν στο ΔΝΤ μόνο 7 πήγαν πιο άσχημα. Γιατί; Επειδή δεν εφάρμοσαν αυτά που λέχθηκαν. Αυτό αξίζει να το ψάξει κάποιος.
2. και 3. "Θα μπορούσαμε να πάρουμε δάνεια από Κίνα και Ρωσία". Η δεύτερη πάντως ως μέλος του ΔΝΤ είχε ενστάσεις για το ύψος της βοήθειας στην Ελλάδα, θεωρώντας την κίνηση μη ρεαλιστική. Η Ρωσία θα μπορούσε να είχε αγοράσει ελληνικά ομόλογα στην ελεύθερη αγορά, πράγμα που δεν έκανε, και θα μπορούσε να είχε δεχθεί την επι πιστώση πώληση στα ελληνικά δυιληστήρια. Παράδειγμα χώρας που βγήκε από την επιτήρηση για να δανειστεί από την Ρωσία είναι η Λευκορωσία. Εκτός του ότι δεν έχει ιδιαίτερα δημοκρατικό καθεστώς και είναι δορυφόρος της "μεγάλης Αρκούδας", τελικά πήρε λιγότερα από πριν με υψηλότερο επιτόκιο.
Η Κίνα πάλι είναι κατεξοχήν κράτος που κρατά σε χαμηλά επίπεδα την ευημερία του λαού της για να αποτελεί εξαγωγική δύναμη και να περνάνε καλά λίγοι. Θα ενδιαφερόταν για τη δική μας ευημερία; Αυτά μάλλον είναι επαρκείς ενδείξεις για το ότι δεν ήταν ρελαιστικά σενάρια και τα δυο.
4.Οι δανειστές είναι στυγνοί τοκογλύφοι; ΑΝ ξεχάσουμε το γεγονός ότι όποιος δανείζει έχει στόχο το κέρδος, καλό είναι να συγκρίνουμε το επίπεδο των δικών μας τόκων (3.6%) με αυτούς της Ιταλίας (6 ως 7%)
5. "Η Γερμανία θέλει να αγοράσει τα πάντα στην Ελλάδα σε εξευτελιστική τιμή." Ε τότε γιατί δεν την αφήνει να καταρρεύσει; Η Γερμανία δεν έχει κανένα ενδιαφέρον στην Ελλάδα. Στηρίζει την ελληνική οικονομία επειδή συνδέεται με τις ευρωπαϊκές. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν παντελώς αδιάφορη. Δεν είμαστε στο κέντρο του κόσμου. Αλλά αυτό για να το διαπιστώσει στις πραγματικές του διαστάσεις κάποιος, πρέπει να ζήσει εκτός Ελλάδος.
6. 'Ωρες ώρες νομίζεις πως δανειστήκαμε χρήματα από το ΔΝΤ και τη Γερμανία μόνο και όχι από όλους τους εταίρους που ανήκουν στην νομισματική ένωση. Χρήματα που προήλθαν από τους προϋπολογισμούς της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Τσεχίας κλπ κλπ με νομοσχέδια που ψηφίστηκαν εν μέσω έντασης στα κοινοβούλια τους
7. "Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε όπλα και καταναλωτικά αγαθά". Μια μελέτη των αριθμών δείχνει πως η ροή των χρημάτων προς την Ελλάδα, είναι πολλαπλάσια, από ότι η εκροή προς τη Γερμανία. Σύμφωνα με μελέτη της Eurobank, τα χρήματα που δίνει ετήσια για αγορά εξοπλιστικών πραγραμμάτων η δεύτερη στην πρώτη είναι 400 εκ. ευρώ και φυσικά πηγαίνουν σε εταιρίες. Το ποσό που ακολούθησε την αντίθετη πορεία, τα τελευταία 30 χρόνια, κυρίως μέσω επιδοτήσεων, είναι περίπου 203 δις και προέρχεται από απλούς φορολογούμενους πολίτες.
8. "Το μνημόνιο επέφερε την κατάρρευση". Το πιο γελοίο της υπόθεσης είναι πως αυτοί που επεδίωξανε και κατάφερανε να μην εφαρμοστούν βασικά μέτρα του επειδή θίγανε τους ίδιους, είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι φταίει αυτό για την κατάσταση. Κύριοι άξονες του όπως: η ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων, η πάταξη της φοροδιαφυγής και το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Αντίθετα προτιμήθηκαν οριζόντια ισοπεδωτικά μέτρα, όπως το κατάπτυστο χαράτσι της ΔΕΗ που δεν αναγραφόταν πουθενά.
9."Το χρέος οφείλεται στην διαφθορά". Σωστό μεν αλλά εδώ και τρεις δεκαετίες το κράτος δαπανά πιο πολλά από ότι παράγει. Από τα 100 ευρώ που ξοδεύει το ελληνικό κράτος, τα 70 πηγαίνουν σε μισθούς, 20 σε τοκοχρεωλύσια και μόλις 10 σε επενδύσεις. Σίγουρα όμως το διεφθαρμένο πελατειακό και αντιπαραγωγικό σύστημα φταίει για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα και για κάποιες υπερβολικές αμοιβές. Αντιστοίχως ο ιδιωτικός παραγωγικός τομέας διαρκώς συρρικνώνεται ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει με σαφής υπαιτιότητα του κράτους που προσπαθεί να εξασφαλίζει έσοδα για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του.
10."Υπάρχει άλλη λύση". Σαφώς, αλλά ποιά είναι; Ακόμα δεν έγινε κατανοητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου