Ένα μήνυμα αισιοδοξίας μέσα από τις ατάκες του Αρκά...

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΚΑΣ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΗΣΩ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ. ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ (ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΛΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ..) ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΣΟΦΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ. ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ ΣΕ ΘΕΩΡΟΥΝ ΗΛΙΘΙΟ ΠΛΕΟΝ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΜΩΣ H ΠΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΤΕΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΟΤΑΝ ΜΕΙΝΕΙΣ ΦΑΛΑΚΡΟΣ. ΑΦΕΝΟΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΤΕ, ΠΩΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΡΑΒΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ. ΕΞΑΛΛΟΥ Η ΤΥΧΗ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΕΝΩ Η ΑΤΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ. ΚΑΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ. Ε;

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΠΟΥ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΛΟΥΣΙΟΣ, ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΗΛΙΘΙΟΣ. ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΠΟΥ 4 ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ 1 ΠΡΟΒΑΤΟ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ. ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΌΤΙ ΘΕΛΟΥΝ.

ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΖΟΡΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΜΑΤΖ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΨΑΧΝΕΣΑΙ; ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΡΙΖΕΣ, ΟΥΤΕ ΚΟΡΜΟ, ΟΥΤΕ ΚΛΑΔΙΑ... ΑΣΕ ΤΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ. ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΑΙ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ... ΣΙΓΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΕΡΩΤΗΣΗ: ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ Ή ΕΣΥ ΤΡΕΧΕΙΣ ΠΙΣΩ ΤΗΣ;

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΟ ΞΕΡΩ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΘΕΛΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ.. ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕΣ. ΠΕΡΑΣΕΣ Ή ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ...

ΑΣΤΟ...ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΟ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ..ΑΠΛΑ ΠΟΥΛΑ ΛΙΓΗ ΜΟΥΡΗ, ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΟΙ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΧΕΣΜΕΝΟ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ...

Όλοι κρύβουμε μέσα μας, όλες τις κύριες φιγούρες του Αρκά. Είμαστε ο κομπλεξικός κόκκορας και το  απαθέστατο γουρούνι μαζί, είμαστε  η πρόστυχη και δυστυχισμένη Λουκρητία και ο αγαθιάρης Καστράτο που δεν στεναχωριέται για το ίδιο πράγμα που του λείπει, επειδή τον ευνουχίσανε, το τσογλάνι σπουργιτάκι και ο καλοκάγαθος πατέρας με την ιώβεια υπομονή, είμαστε λυτρωμένοι και αλύτρωτοι σαν τις ψυχές του παραδείσου και της κόλασης αντίστοιχα, όπου και πάλι είναι σχετικό τι είναι παράδεισος και τι όχι...είμαστε καταδικασμένοι ισόβια να ανεχόμαστε ενοχλητικούς αρουραίους-αδιστακτούς εκμεταλλευτές και η ζωή μας συχνά μοιάζει με περιπλανώμενο θίασο.

Όποιος λατρεύει τον Αρκά ξέρει να αυτοσαρκάζεται και δεν φοβάται το πικρόχωλο χιούμορ, όποιος μπορεί να το διασκεδάζει πάντα βρίσκει τη διάθεση να γελάσει και στα δύσκολα. Είναι μέσα στα καλύτερα που έχουμε να επιδείξουμε σήμερα σαν κοινωνία και άρα ένα πολύ ωραίο παράδειγμα  για τη διάθεση που πρέπει να επιδεικνύουμε απέναντι στις καταστάσεις.

Β.Τ.