Η μπόχα της τηλεόρασης

Το σύνθημα στον τοίχο γράφει: « Χιλιάδες κουτιά αναμμένα, εκατομμύρια άνθρωποι σβηστοί». Και έχει από πολλές πλευρές δίκαιο, ο ανώνυμος στοχαστής. Ο δυσανάλογα μεγάλος ρόλος που διαδραματίζουν στην πολιτική και τον δημόσιο διάλογο οι περίφημες τηλεπερσόνες είναι ένας από τους βασικούς λόγους της παρακμής της χώρας. Οι φωνακλάδες, οι «αποκαλυπτικοί», οι γραφικοί, οι «ειδικοί» επί παντός επιστητού, οι αθυρόστομοι κλπ κλπ.  είναι πολλοί από αυτούς που τους στείλαμε και στη Βουλή... Αυτό το γελοίο φαινόμενο με τα παραθυράκια των ειδήσεων και οι εκπομπές παράλληλων ΜΟΝΟΛΟΓΩΝ και φιλολαϊκής συνθηματολογίας, στις οποίες εκτιθέμεθα καθημερινώς έχουν διαμορφώσει στρεβλές αξίες και πεποιθήσεις εδώ και πολλά χρόνια Οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά ένα θέμα και δικαιούνται να έχουν σοβαρή θέση απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο ή η φωνή τους χάνεται ανάμεσα στους δέκα καλεσμένους. Τα περισσότερα παράθυρα καταλαμβάνονται από πολιτικούς, βουλευτές, εν ενεργεία ή πολιτευτές, οι οποίοι είτε είναι γόνοι πολιτικών είτε είναι ανεπάγγελτοι, ή συνδικαλιστές  περιφερόμενοι στα κανάλια, άσχετοι με το αντικείμενο για το οποίο τους έχουν καλέσει. Οι δημοσιογράφοι - παρουσιαστές κρίνουν καθημερινά θέματα τα οποία δεν τα κατέχουν σε βάθος και εκφέρουν  δογματικές ιδέες με σκοπό να κατευθύνουν τη κοινή γνώμη.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως και το κοινό περιορίζεται σε πολύ επιφανειακές εξηγήσεις, όπως λ.χ. έγινε με το «σκάνδαλο» [;] του Βατοπεδίου. Δυστυχώς, δεν τολμούν να φωνάξουν αυτούς που μπορούν μέσα από την εργασιακή εμπειρία τους  και την ακαδημαϊκή μόρφωσή  να τεκμηριώσουν την θέση τους. Έτσι φτάνουμε στο σημείο, 2 χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης να ακούμε ειδήμονες και απλούς πολίτες να εμμένουν σε γνώμες που αποδεικνύουν πως καθόλου δεν καταλαβαίνουν ποια είναι τα αίτια της κρίσης και να μην κατανοούν σε ποιόν χρωστάει η Ελλάδα και πως δημιουργήθηκε το χρέος.  Κάτι το οποίο δεν απαιτεί και ιδιαίτερες γνώσεις οικονομικών για να κατανοηθεί, αλλά απαιτεί σίγουρα τη στοιχειώδη ψυχραιμία του λογικού όντος που ονομάζεται «άνθρωπος», ο οποίος  ενεργοποιεί την ευφυΐα του δαμάζοντας το θυμικό. Μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου  με αυτή τη τακτική του να βρίζουμε, να κατηγορούμε και να φωνάζουμε για να επιδείξουμε την ισχύ μας, καταδεικνύοντας ένα πολύ χαμηλό επίπεδο κουλτούρας.

 Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πρωτίστως πνευματική και κατά συνέπεια οικονομική και πολιτική. Η τηλεόραση με τις άθλιες εκπομπές «ψυχαγωγίας» και «ενημέρωσης» όπου τύποι που δεν έχουν τίποτα παραπάνω να πρσφέρουν από όσους κατηγορούν ανάγονται σε εθνικούς αστέρες, είναι ο πρωτεργάτης αυτής της κατάπτωσης, αφού δυστυχώς παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη καθημερινή μας ζωή και τροφοδοτεί τις συζητήσεις μας με τους ανθρώπους του στενού μας κύκλου. Η σαπίλα πουλάει. Αυτό δείχνουν  τα οικονομικά αποτελέσματα των καναλιών και οι δημοσκοπήσεις.  

Ας μπούνε πλέον κάποιοι αυστηροί κανόνες δεοντολογίας που θα αφορούν το ύφος και τα στάνταρ της ενημέρωσης, διότι η ελευθερία του τύπου έχει αναδειχθεί σε σκλαβιά του τηλεθεατή. Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να κουβεντιάζουμε, όπως λέει στο τραγούδι ο αείμνηστος Νίκος Ξυλούρης και πρωτίστως να ακούμε τις απόψεις των ειδικών. Φτάνουν οι ξερόλες. Φτάνει πια να βλέπουμε τις ίδιες φάτσες κάθε βράδυ στις 8 να αναλύουν τα πάντα. Φτάνει η τρομολαγνεία και η μουσική (!) στα ρεπορτάζ. Φτάνουν οι ψευτόμαγκες δημοσιογράφοι. Αν θέλουν να σχολιάζουν θα πρέπει να κρίνονται πολύ αυστηρά για όσα λένε και να μην τους δίνετε κανένα περιθώριο αυθαιρεσίας στην ερμηνεία των γεγονότων. Στα παραθυράκια, δεν εξαντλείται ποτέ κανένα θέμα και διάλογοι με 5, 6 καλεσμένους  που κρατάνε 10 λεπτά και ακούγονται παράλληλα τρεις φωνές, δεν είναι ποτέ διάλογοι, είναι χάβρα. Είναι απαράδεκτο να συνεχίζετε αυτό το φαινόμενο. Τα πρόστιμα του ΕΣΡ, ας πάψουνε να αφορούν τόσο πολύ το ακατάλληλο δια ανηλίκους και ας επικεντρωθούν σε ότι προσβάλει την αισθητική και τη νοημοσύνη μας. Προτιμώ χίλιες φορές απο αυτό το να τιμωρείται όποιος αντί να συνεισφέρει σε μια κουβέντα αρέσκεται να διακόπτει τον συνομιλητή του, να φωνάζει και να τον προσβάλει προσωπικά.  Ίσως είναι μια καλή αρχή για να μάθουμε τι σημαίνει αλληλοσεβασμός, που είναι και το κύριο έλλειμα της ελληνικής κοινωνίας. 

Βαγγέλης Τ.